{SPT} Black and White {& Graystripe}

_{Voorzichtig liep de kitten naar buiten, iedereen was aan het slapen, zoals altijd. Waarom bleven ze niet op? Zo konden ze die mooi twinkelende dingen toch niet zien? Ze was de naam er van alweer vergeten, misschien dat iemand die haar wel weer wou vertellen ooit een keer. Ze waren zo licht tegenover de zwarte lucht. Vrolijk ging ze op haar rugje liggen en richtte haar blik weer op de lucht, welke weer allemaal twinkelende diamantjes liet zien. Soms was er hier en daar wel een grote zwarte vlek die langzaam opschoof, maar daarachter begonnen de lichtjes weer te stralen! Een wat dromerige glimlach sierde haar gezicht terwijl ze er zo naar keek. Het bleef prachtig...

{& Graystripe}}

_{Een onhoorbare gaap rolde over zijn lippen toen hij zich weer recht hief en met trage passen naar de uitgang van de krijgers den trippelde. De lucht buiten voelde koud en kil aan, maar hij wist dat dit in de verste verte niet de koudste lucht zou zijn in het aankomende seizoen, Leafbare. Maar er was iets anders dat zijn aandacht in bedwang wist te houden. Een witte vlek kwam tevoorschijn in zijn ooghoeken en algauw draaide de grijze kater zijn kop om te zien wie het was. "Milkykit!" bracht hij verbaasd, maar al fluisterend uit. Wat deed ze zo laat nog op? Voorzichtig liep hij naar haar toe en begroette de kater haar door zijn neusje zacht tegen de hare te laten tikken.}

_{Met haar oogjes naar boven gericht bleef ze liggen. De glimlach kreeg ze niet van haar gezicht, totdat er plots iemand een tikje tegen haar neus gaf. Verstard bleef ze even een paar tellen liggen en keek toen naar de kater die haar had begroet, 'Papzel!' sprak ze vrolijk. Milky draaide zich vlug op haar buik en sprong recht. 'Hey' Dat laatste klonk vrij zacht, maar de glimlach was wel weer terug.}

_{Toen hij de vrolijke toon van zijn dochter hoorde, schoten zijn grijze oortjes omhoog. 'Hey' sprak ze nadien, op een vrij zachte toon. "Moet jij niet liggen slapen?" de warmte in zijn stem was niet te missen, maar de wenkbrauw die hij naar boven fronste toonde aan dat hij het wel meende.}

_{"Moet jij niet liggen slapen?" vroeg haar vader met een warme stem, echter was op zijn gezicht te lezen dat hij het meende. Even keek de kitten naar de grond, 'Eehm... Maar dan kan ik die dingen in de lucht niet zien!' miauwde ze een beetje verdrietig en keek haar vader hoopvol aan. Ze zou straks wel gaan slapen!}

'Eehm... Maar dan kan ik die dingen in de lucht niet zien!' Hij fronste weer, maar deze keer met beide wenkbrauwen. Ach ja, ze was nog een kit, ze kon er niks aan doen dat de manier waarop ze sprak voor hem ietwat hilarisch was. De manier waarop ze communiceerde, nog zo nieuwsgierig en zacht. "Je bedoelt de sterren en de maan?" sprak hij, nadien pas het besef krijgend dat het poesje waarschijnlijk het verschil tussen de maan en de sterren nog niet kende. "Die halve bol noemen we de maan, soms is hij helemaal rond en soms ziet hij er zo uit," sprak hij. "De lichtgevende figuren rondom de maan noemen we sterren." De woorden rolden uit zijn mond alsof hij al zijn hele leven kittens les gaf over de sterren en de maan. "En die strook sterren die je daar ziet," hij pauzeerde even en wees met zijn neus naar de strook sterren die hij bedoelde. "Dat noemen we de zilverpels." hij grinnikte even. "Iedere aparte ster is één van onze gestorven voorouders." hij schraapte even zijn keel. "Iedere aparte ster is één gestorven krijger van het woud."

_{"Je bedoelt de sterren en de maan?" miauwde de kater en het kittentje knikte hevig bij het woord sterren, dat had ze wel al eens eerder gehoord. Alleen wat was die maan? "Die halve bol noemen we de maan, soms is hij helemaal rond en soms ziet hij er zo uit," sprak haar vader. "De lichtgevende figuren rondom de maan noemen we sterren. En die strook sterren die je daar ziet," hij pauzeerde even en wees met zijn neus naar de strook sterren die hij bedoelde. "Dat noemen we de zilverpels." hij grinnikte even. "Iedere aparte ster is één van onze gestorven voorouders. Iedere aparte ster is één gestorven krijger van het woud." Met haar mondje half open van verbazing keek ze naar de sterren terwijl ze naar de stem van haar vader luisterde en al de informatie die hij te vertellen had. 'En hoe weet je nu welke ster van wie is?' vroeg ze zachtjes en bleef met haar blik op de sterren gericht.}

'En hoe weet je nu welke ster van wie is?' vroeg ze nieuwsgierig. Hij gaapte even van vermoeidheid en knipperde enkele keren met zijn ogen. "Dat weet je niet, maar soms zeggen ze wel dat de sterren die het felst schijnen, de pas gestorven krijgers zijn." hij staarde even naar de hemel.

_{"Dat weet je niet, maar soms zeggen ze wel dat de sterren die het felst schijnen, de pas gestorven krijgers zijn." hij staarde even naar de hemel. Met grote ogen keek de kitten omhoog, 'Jij gaat toch nooit dood he?' vroeg ze en keek Graystripe met glinsterende oogjes aan. Dat kon toch niet? Het was haar vader! Die kon niet dood! Onmogelijk was dat gewoon! 'Toch?' Ze wou bevestiging, al was het niet waar, dan zou ze daar later wel achter komen, maar voor nu...}

'Jij gaat toch nooit dood he?' Hij beet eventjes van frustratie op zijn lip, niet wetende wat hij nu moest zeggen tegen de kit. 'Toch?' Hij glimlachte zacht naar zijn dochter hij wiebelde even met zijn grijze oren. "Ik vrees ervoor dat iedereen wel ooit zal sterven," Begon hij. "Ooit. Maar ik ben nog lang niet van plan dood te gaan hoor, je hoeft je nog geen zorgen te maken."

_{"Ik vrees ervoor dat iedereen wel ooit zal sterven," Begon haar vader, "Ooit. Maar ik ben nog lang niet van plan dood te gaan hoor, je hoeft je nog geen zorgen te maken." Vrolijk wreef ze even met haar kopje tegen hem aan. 'Jij mag nog laaaaaaang niet dood!' miauwde ze vrolijk, 'Jij moet minstens elder worden!' Een schattig glimlachje verscheen op haar gezicht terwijl ze de kater aankeek. 'Beloof je dat?'}

'Jij mag nog laaaaaaang niet dood!' Miauwde de kit, waardoor hij even greens. 'Jij moet minstens elder worden! Beloof je dat?' Een schattig glimlachje verscheen op Milky's gezicht toen ze hem aankeek. "Uh, oké." Miauwde hij. "Als jij ook beloofd niet te sterven voordat ik dat heb gedaan." Hij probeerde zijn gezicht in een serieuze plooi te krijgen, maar hij wist de grijns maar niet weg te lokken van z'n gelaat.

_{"Uh, oké." Miauwde hij. "Als jij ook beloofd niet te sterven voordat ik dat heb gedaan." Even dacht de kitten na, maar ze wou niet zonder haar vader op deze wereld staan! Nou vooruit dan maar, ze zou dan wel groot genoeg zijn waarschijnlijk... 'Vooruit dan, beloofd!' piepte ze vrolijk en keek de tabby kater aan.}

'Vooruit dan, beloofd!' Hij grinnikte even en gaf de poes een lik over d'r oor. "Oké dan, maar je zal nu toch echt wel moeten gaan slapen. Anders zal mama me morgen de schuld geven dat ik je wakker hield." Een zoet lachje sierde zijn lippen. Hij wist dat Swift dat heus niet zou doen, hij zei het gewoon zodat ze zou gaan slapen.

_{"Oké dan, maar je zal nu toch echt wel moeten gaan slapen. Anders zal mama me morgen de schuld geven dat ik je wakker hield." Met grote oogjes keek ze hem aan, 'Echt?' Milky schudde even met haar hoofdje, 'Dat wil ik niet! Ik ga al, slaap lekker, papa!' Ze glimlachte even vrolijk naar hem, wierp nog een laatste blik op de sterren en de maan en rende toen terug naar de nursery, terug naar haar moeder.

~ Topic uit n.n}