{SPT & Strawberry} Dropping raindrops

De oude kater staarde met onscherpe blik naar buiten. Daar klonk het ritmische getik van zware regendruppels die de aarde bevochtigden. Op zijn lippen speelde een norse uitdrukking toen Smallear tussen de takken van zijn den enorme, staalgrijze wolken zag. Leaffall bracht niets dan regen en gure winden met zich mee, het woud kondigde haar einde aan. De elder schraapte grommend wat plukjes mos bij elkaar en zette zich nogal lomp neer. Verdomde regen ook.

_{De regen tikte gestaag neer op haar pels terwijl ze uit alle macht het mos dat ze meedroeg droog probeerde te houden. Nieuw mos voor de elders... Nu het weer koud werd, moesten die arme oude katten immers last krijgen van hun gewrichten. Een beetje droog mos zou dan wel op prijs gesteld worden, vast wel. Ze moest het alleen droog in de den krijgen. Voorzichtig duwde de jonge poes zich de den binnen. "Goedemiddag," Miauwde ze een beetje timide, waarna ze het mos schaapachtig neerzette. Ze vond de elders altijd licht intimiderend, ze konden altijd zo nors zijn...}

Met een vermoeide kreun legde Smallear zijn kop op z'n zere poten. Zware regendruppels glipten door het dak en plensden rond hem neer, het schrale bedmos slorpte het vocht lustig op. Er rolde een humeurige grom over zijn lippen, wanneer zouden ze de nesten nu eens in gereedheid brengen voor Leaf-fall? De kater haalde vermoeid zijn schouders op en wierp een blik op de ingang van de den waar een jonge poes verscheen. "Goedemiddag", mauwde de kat zachtjes. Small trok één wenkbrauw op en kaatste met krakende stem terug:"Ziet deze middag er goed uit volgens jou? Want dan zou ik de betekenis van goed nog wel eens nakeken!" Zijn staart zwiepte lichtjes heen en weer. De jonge krijger legde stil een flink aantal plukken mos neer die een mooi hoopje vormden. Smallear knikte en in een paar onvaste stappen trippelde de oude kater naar de poes toe. Het was een fijngebouwd katje met een gevlekte pels en staalblauwe ogen. Hij bromde tevreden bij het zien van het zachte groen. "Dat werd tijd!", mompelde de elder, al was zijn toon mild. Het was geen al te grote stapel, maar als alle oudjes spaarzaam waren, zouden ze wel toe komen.

Strawberry verstarde toen de elder begon te spreken. Daar kwam het gelazer al. "Ziet deze middag er goed uit volgens jou? Want dan zou ik de betekenis van goed nog wel eens nakeken!" Miauwde de kater met krakende stem. De poes legde haar oren wat naar achter en keek naar het zachte groene mos voor haar voorpoten. "Nee.. dat klopt.." Murmelde ze wat bedeesd, waarna ze het mos wat naar voren schoof. "Maar daarom kwam ik dit mos brengen.." Probeerde ze daarna maar de zaak te redden. De elder kwam naar toe hobbelen en Strawberry zette instinctief een stapje achteruit, om hem wat meer ruimte te geven en om een snauw te voorkomen. "Dat werd tijd!" Miauwde de elder, nog steeds niet tevreden blijkbaar. Strawberry lachte voorzichtig, "De apprentices hadden geen tijd.. Dus ik dacht, daarom kom ik maar even wat brengen." Ze huiverde eventjes toen een bries over haar natte vacht ging. "Het is rotweer zeg.." Mompelde ze, meer tegen zichzelf dan tegen de elder.