Cold winds on de moors blow -- open

_{Evergreens nagels en snuit waren rood van het bloed van het konijn. Het was al zonhoog en toch was het het eerste dat ze die dag gevangen had. Evergreen zuchtte zacht. De koude winden die bladkaal aankondigden joegen de konijnen hun holen in. Haar groene blik gleed over het landschap om haar heen. Op het wuivende gras na zag ze niets bewegen. Ze voelde een druppel in haar nek en ze keek omhoog. Donkere wolken pakten samen. Het duurde niet lang voor er meer druppels vielen. Regen, dat ook nog. Dat vergemakkelijkte het jagen nu niet bepaald. Een harde windstoot duwde het lange gras tegen de grond. Evergreen begroef haar prooi en liep verder. Ze vond jagen in de regen vervelend, maar klagen had geen zin. Ze was niet zo stom en zwak dat ze bij de eerste druppels terug vluchtte naar het kamp. Alleen onweer kon op deze uitgestrekte grasvlaktes gevaarlijk zijn. De boskatten van de andere clans werden door hun hoge bomen beschermd en de regen zorgde er wel voor dat er geen branden ontstonden. Hier op de velden was jij als kat echter het hoogste punt en daardoor liep je gevaar. Evergreen maakte zich geen zorgen. Onweer zag je lang van tevoren aankomen, ze had niets te vrezen. Ze duwde de gedachten over het weer weg en concentreerde zich weer op de reden dat ze hier was: jacht. Bladkaal was niet ver meer. De clan kon een goede buit wel gebruiken.
Ze spotte een beweging en liep er met zachte stappen naartoe, maar toen ze wat dichterbij was gekomen zag ze dat het gewoon een andere kat was. De regen, die inmiddels met bakken uit de hemel viel, beperkte haar zicht en ze had de wind in de rug, dus ze wist nog niet wie het was. Ze liep wat verder, zodat ze de ander beter kon zien.}