Indi's verhalen, tekeningen, uitprobeersels,...

* Als je weet wie ik ben, weet dan wat je doet als je probeert.. Een luide huil weerklonk en kaatste tegen de harde rotsen van de rivier. Het maakte een hol, snijdend geluid. De wind krijste en donderwolken deden hun werk. Oorverdovend geluid en een lichtflits tegen een boom. Je kon een luide 'krak' horen want al meteen viel er een boom plak tegen de grond. Vele dieren vluchtten hun hol in. Vogels ging gezamnlijk tegen elkaar op een tak zitten om zich te kunnen beschermen tegen deze natuurrampen. Het sneeuwde en sneeuwde, en het ging niet ophouden. Beneden lag een dodelijk ravijn, diegenen die naar hier koomen om zelfmoord te plegen hadden het inderdaad dus zeer goed. Maar wie wou dat nou. Niemand zou hier ooit graag van deze bergen vallen. Achter de bocht lag een gletsjer, die elk moment zou kunnen instorten. Het was hier aards gevaarlijk, voor onbekenden. Achter de rug van de berg zag je ook al geen steek voor ogen, het was daar dan ook door duisternis omguld. Enkel de allerslechtsen kwamen naar hier. Aan de andere kant van de rug van de berg, stonden voetafdrukken. Afkomstig van éen van de weinigen die hier nog kwamen. Dit was ook dé berg voor de onbevreesden. Niet veel dieren kwamen hier, uit angst om te vallen, of om aan gevallen te worden. Zelfs de beste luchtjgers komen hier niet graag, vanwege de dikke mist. Een nieuw soort voetstappen bereikt de eerste soort pootafdrukken. Meestal eindigen velen hier door een achtervolging dat volgt op een gevecht. Er komen nu met de bochten nog meer voetafdrukken duidelijk. Het eerste spoor werd gedrukt door een tweede spoor, dat gevolgt werd door nog drie andere sporen. De tweede soort sporen, kwam blijkbaar rechtstreeks uit de duisternis. Dit was Darcia's gebied, en niemand mocht dit eigendom betreden. Er waren er maar vijf dapper genoeg, om hier een eind aan te maken. Om een eind van Darcia's bestaan te maken. De mist van de duistere kant begon uit te zetten. Een schaduw staptte uit de dikke en dichte mist. Zijn slagtanden blikkerden in het maanlicht. Er zijn indringers op het land. Darcia staptte volledig uit de duisternis, en volgde het geurspoor van Kiba en de rest. Beide waren ze achter elkaar op zoek. Kiba, Blue, Hige, Toboe, en Tsume op zoek achter Darcia, en zo ook omgekeerd. De maan verdween achter de punt van de berg, waardoor de berg nu nog minder verlicht werd. Sneeuw werd verkleurt door rood bloed. Een ijzige, en sterke noorderwind waaide door de bergen heen. Velen waren ook gestorven door de ijzige winden die hier vaak lanswaaiden. Enkel diegenen die echt goed konden overleven in koude temperaturen waren dit gewoon. Ergens midden op de berg stoptte het eerste voetspoor. Kiba, Blue Hige Toboe en Tsume kwamen tevoorschijn van achter de rots. Alle vijf zwaar gewond van de vorige gevechten met Darcia. De maan verlichtte nu het pad van de vijf dappersten, naar de schuilpaats van Darcia. Het 5-tal liet altijd in éen rechte lijn maar éen voetspoor achter, zodat hun vijand niet wist met hoeveel ze waren. Maar het was gevaarlijk voor hen, want je wist nooit wat je vijand wist. En in dit geval, wist Darcia maar goed genoeg, dat ze gezamenlijk aanvallen, altijd als éen groep. Het 5-tal volgdde het verlichtte pad, richting de donkere kant van de berg. De leider van de roedel, Kiba leidde zijn guild goed voort, en lette op het minste geluid. Terwijl het 5-tal nijverig op zoek was beneden, achter Darcia was Darcia boven aan het zoeken achter hen. Met zijn éne blinde oog, en het andere goede oog keek Darcia duister naar beneden. Hij snoof de lucht diep in. Door de wolken heen vloog er een arend op, maar hij was al zo snel weg, als hij gekomen was. Opeens had Darcia's oog de bende van Kiba opgemerkt. Met zijn bek wijd open, waar hij liters bloed uit verloor rendde hij naar beneden, recht op Kiba af. De twee wolven hadden elkaar net op tijd elkaar opgemerkt. Kiba begon evenals de Darcia op elkaar af te rennen. Darcia probeerde een kans om Kiba bij het nekvel te bijten, wat aardig luktte. Hij beet alsmaar harder en harder door, zodanig dat Kiba geen zuurstof meer zou binnenkrijgen. Met éen enkele soepele draai beet ook Kiba in Darcia's nek. Beide wolven beten steeds harder en harder door, om hun vijand het zuurstof af te krijgen. Kiba reette met zijn vlijmscherpe tanden de huid van Darcia's keel af. Darcia probeerde een poging om Kiba van zich af te schudden, maar in plaats daarvan, sprong Kiba behendig op de rug van Darcia en reette vlees,bloed en huid weg. Het duurde echter niet lang, of Darcia had Kiba al op de grond liggen. Kiba probeerde nog een poging, zich te beschermen, door met zijn poten zich af te schermen van de kwetsbaarste delen van zijn lichaam. Darcia echter beet met zijn bebloede bek in Kiba's nek. Net op dat moment viel Tsume Darcia aan vanuit de linker zijkant, zodanig dat Darcia hem niet zag. Darcia probeerde Tsume van zich af te schudden, door hem tegen een rots te slaan. Na eventjes liet Tsume los. Onmiddelijk stormde Darcia op Kiba af, die zich al weten te rechten had. Zo snel Kiba maar kon tellen, lag hij alweer op de grond. Darcia hield Kiba in bedwang, door zijn poten goed tegen de grond te drukken, en zijn bek in Kiba's nek te zetten. Moest er nu ieman hem aanvallen, zou hij Kiba met zich meenemen. Kiba draaide zich venijnig om, zodat hij Darcia nu in bedwang hield. Onmiddelijk vlogen Blue en Toboe op Darcia af, en probeerden hem op zijn kwetsbaarste plaatsen te bijten. Darcia wist met een listig truukje de drie wolven van zijn lichaam af te krijgen, hij beet als een hek in het rond, en raaktte daarbij bij zowel Blue als Toboe als Kiba zware plaatsen. Darcia gooide Toboe omver, en baande zichzelf een weg. Onmiddelijk liep hij weer terug naar Hige, en verwonde hem zo hard, dat die eventjes uitgeschakeld was. Onmiddelijk daarna rendde Darcia woedend op Tsume af, maar die had hem nog maar net op tijd weten te ontwijken. Waardoor Darcia met zijn kop op de steen stootte. Ondertussen hielp Kiba Toboe om weer op te staan. Kiba rendde zo snel hijzelf kon recht op Darcia af, maar net op dat moment draaide Darcia zich venijnig om, en greep Kiba bij het nekvel. Daar scheurde hij enkele stukken huid, en vlees af, zodat die helemaal opengereten werd. Kiba draaide zich woedend om, en gooide Darcia van zich af. Beide namen ze een aanloopje, zodat ze elkaar vanuit de lucht konden aanvallen. Ze konden elkaar rakelings raken, maar dat was ook alles, beide landen ze op het zelfde moment met hun poten de grond aan, direct namen ze dan een zijwaartste draai, en renden ze terug naar elkaar toe. Ze beten beide elkaar op het zelfde moment, op de zelfde plaats; de nek. Sneeuw vloeide rood van het bloed dat ze beide verloren. Samen roldden ze door de sneeuw, steeds proberend hun tegenstander te doden. Darcia hield Kiba in greep, op de rand van de berg, een beetje meer, en Kiba lag beneden. Met een ruk draaide Kiba zich om, en lag bovenop Darcia. Kiba greep hem beet bij zijn nekvel, en liet hem naar beneden vallen. Nog net op tijd had Darcia zich kunnen vastgrijpen, en trok hij zich terug op, naar boven. Onmiddelijk rendde Darcia terug op Kiba af, en greep hem bij zijn nekvel. Darcia beet zo hard hij kon, met zijn veel scherpe hoektanden dan wie dan ook in Kiba's keel, en doorboorde bijna zijn slagader. Kiba kon nog net op tijd zich terug omdraaien, en Darcia van zich afschudden. Ogenblikkelijk stond Kiba dan ook weer op, maar weer werd hij tegen de grond geduwd door Darcia die door middel van zijn achterpoot Kiba heeft kunnen vloeren. Darcia sprong onmiddelijk op Liba af, en beet hem overal waar hij maar kon. Samen roldden ze over de grond, zodanig bezig, proberen hun vijand uit te moorden, dat ze het klif waren vergeten. Beide roldden ze de afgrond in, nog steeds vechtend met elkaar. Door een snood plannetje wist Kiba zich los te krijgen van Darcia, en terug recht te staan. Darcia haalde weer uit met zijn poten, maar was te laat, Kiba sprong al in de lucht. Toen Kiba terug met zijn poten de grond raaktte, maakte hij een kleine cirkel, en haalde uit naar Darcia's keel, rakelings mis, hij had hem mee, in plaats van zijn nek, bij zijn borst. Darcia zag kans zich terug te rechten, en die greep hij dan ook. Onhandig haalde hij ook uit naar Kiba's borst. Kiba echter, beet Darcia in zijn nekwervels, totdat die gebroken waren, en smeet hem van zijn lichaam af. Beide wolven lagen nu beneden de berg, bij de zee. Het was nog steeds vloed. Kiba die echter wist dat Darcia niet tegen water kon, duwde hem zo hard hij kon het water in, waar hij oplostte tot niets. Kiba keek terug naar boven, naar de berg, en zag zijn bende naar beneden komen. Dit was het einde van Darcia's bestaan, nu was de wereld pas echt gered.