Sleepy {Mightykit+SPT}

Owlkit opende haar ogen en een grote gaap verliet haar mond. Ze schudde de slaap uit haar ogen. "Hallo?", fluisterde ze. "Is er al iemand wakker?", vervolgde ze. Geen antwoord. "Slaapkoppen", bromde ze. De bruine poes stond op, rekte zich uit en begon haar vacht schoon te likken. Toen liep ze naar de eerste de bestte andere kitten en begon die wakker te schudden, ze zag dat het Mightykit was. "Wakker worden", zei ze.

Zijn borstkas daalde rustig op en neer als teken dat hij aan het slapen was. Maar sommigen bleken zijn teken niet serieus te nemen en kon het niet laten hem wakker te maken door hem door elkaar te schudden. Hij ging met zijn pootje slaperig over de snoet van de kat die het had gedaan, nageltjes in getrokken natuurlijk, en rolde nadien op zijn andere kant zodat de wakkermaker zijn rug te zien kreeg. Hij haatte het dat ze hem wakker maakten, mocht een kat dan al niet meer uitslapen?

Mightykit haalde zijn pootje slaperig over Owlkits neus, met ingetrokken nagels. Hij rolde op zijn zij en liet zijn rug zien. Owlkit ging verder met hem in elkaar te schudden. "Wakker worden", zei ze nog eens, ze begon haar geduld nu wel een beetje te verliezen. Ze haate het als andere kittens niet naar haar luisterden, daarom zeiden de meeste moederkatten dat ze maar een bazige kitten was, maar dat kon haar niets schelen.

"Wakker worden" Zei de boosdoener nog eens. Hij kon afleiden van de toon waarop de wakkermaker sprak dat het eens poes was. Oh fijn. "Laat me slapen of ik haal mijn moeder erbij!" Dreigde hij, waarna hij zich slaperig overeind hees en de kitten welke Owlkit bleek te zijn moe aankeek. "Wat is er?" Miauwde hij, zijn zin deels afgebroken door een geeuw die uit zijn bek ontsnapte.

"Laat me slapen of ik haal mijn moeder erbij!", drijgde Mightykit. Niet dat het haar wat kon schelen, ze luisterde toch niet naar moederkatten, waarschijnlijk omdat ze heel de tijd kritiek op haar hadden. Mightykit hees zichzelf slaperig overijnd, waarna hij haar moe aankeek. "Wat is er?", miauwde hij, zijn zin werd voor een stukje afgebroken door de geeuw die uit zijn mond ontsnapte. "Ik help je", zei Owlkit. "Je hoefd me niet te bedanken hoor", vervolegde ze, waarbij het zo goed als onmogelijk voor haar was om niet te grijnzen.