{Timefall} Life is like a Thunder

You make me wanna shut it all down,
Throw it all away,
Cause I’m nothing if I don’t have you.

Jaypaw zat maar in het kamp. Hij keek naar de prachtige sterren die zich in de Silverpelt bevonden, daar ergens zat zijn moeder. Hij keek naar zijn poot, het was nu niet meer dan een groot litteken. Hij zuchtte zacht, hij had geluk gehad. Hij had wel dood kunnen zijn, maar wat was het nut nog van hem om te leven? Als hij daar was overleden was Bluestar niet overleden, en dan was hij bij zijn moeder. Jaypaw stond op en rende rustig het kamp uit, geen idee waar hij heen ging, hij wou alleen even weg uit het kamp waar hij zich zo opgesloten voelde. Toen hij stopte kwam hij bij de Snakerocks... Hier heeft hij Sunpaw ontmoet, zijn vader zien overlijden en zijn zusje moeten vermoorden. Hij slikte even en ging zitten. "Life is like a thunder, it strikes, it is powerfull, but than it's gone." murmelde hij. Hij keek naar zijn poot, het zou nooit meer worden zoals het was... Fireheart zou nu leader worden, dingen zouden gaan veranderen... Hij zuchtte weer, waarom was het leven zo hard voor hem? Wat wou Starclan nog meer met hem doen?

{& Timefall c:}
{Als je SPT wilt moet je het maar zeggen ^-^}

What’s the point of being on top,
All the money in the world,
If I can’t blow it all on on you.

_{De kater had er net wat patrouilles op uit gestuurd en keek nu een beetje zuchtend rond. Hij kon zichzelf beter nuttig maken en wat gaan jagen. Zijn poten brachten hem in de richting van de Sunningrocks. Misschien waren hier wel wat muizen te bekennen. Het was Leaffall, dus ook de prooien werden weer schaarser, wel dikker, nu de meesten zich aan het voorbereiden waren op Leafbare. Ze moesten nu zo veel vangen als ze konden, immers zouden ze in Leafbare haast niks meer vinden. Hij hoopte dat het geen lange winter zou worden en dat de sneeuw en vorst een beetje wegbleven. Ook ziektes mochten van hem wegblijven. Hij zuchtte en stak zijn neus in de lucht. Echter rook hij in plaats van een prooi iets heel anders. Jaypaw was aan komen lopen. Rustig draaide de kater zich om en liep naar de apprentice. Hij had lang in de Medicine Den gelegen door de hond. Eens vragen hoe het met hem ging, zou geen kwaad kunnen toch? 'Hey Jaypaw' miauwde hij rustig, 'Hoe gaat het?' Hij richtte zijn donkerbruine ogen op de kater, terwijl hij wachtte op antwoord.

~ Nee, hoor, is goed zo n.n}

You make me wanna shut it all down,
Throw it all away,
Cause I’m nothing if I don’t have you.

Jaypaw zag een kater naar zich toelopen, het was Timefall, de Deputy. 'Hey Jaypaw' miauwde de zwart witte kater rustig tegen hem, 'Hoe gaat het?' vroeg de kater aan hem en Timefall richtte zijn bruine ogen op hem. "Het gaat wel, hoewel ik had gehoopt dat er al weer wat vacht rond het litteken zou zitten, maar helaas is dat er nog niet.." sprak hij rustig tegen de Deputy. "Het is best wel een raar gevoel, Nu Bluestar er niet meer is..." murmelde hij zacht tegen de kater voor hem. Voor Timefall was het zeker raar, hij was nu opeens Deputy. Maar Jaypaw bleef steeds met 1 ding in zijn hoofd, wat als hij niet buiten het kamp was geweest? Hij wist het niet, en hij zou het ook nooit te weten komen. Wat hij wel wist is dat hij nu verder moest met zijn leven. Ookal vond hij dat niet geweldig. "Hoe is het nu om een Deputy te zijn?" vroeg hij maar aan de kater voor hem, een gesprek kan nooit kwaad, toch?

What’s the point of being on top,
All the money in the world,
If I can’t blow it all on on you.

_{"Het gaat wel, hoewel ik had gehoopt dat er al weer wat vacht rond het litteken zou zitten, maar helaas is dat er nog niet.." sprak hij rustig. "Het is best wel een raar gevoel, Nu Bluestar er niet meer is..." murmelde hij zacht. De kater knikte, 'Zeker' miauwde hij en zuchtte even. "Hoe is het nu om een Deputy te zijn?" vroeg de apprentice toen. Even glimlachte Timefall en sprak toen, 'Ach, ik vind het een hele eer, maar het is vrij vermoeiend. Zeker in het begin, eenmaal als je het een beetje door hebt gaat het wel. Ergens hoop ik nooit Leader te moeten worden en dan nog een Leader te moeten zien sterven, maar we zien wel wat de tijd brengt.' Even was hij stil, maar stelde daarna toch nog een vraag, 'Heb je je trainingen trouwens al hervat of mag je dat nog niet van Jayfeather en Maskpaw?' Hij vroeg zich eigenlijk wel af hoe lang dat nog zou duren. Het zou de jonge kater immers deugd doen als hij weer zou mogen trainen. Tenminste, dat leek hem dan.}

You make me wanna shut it all down,
Throw it all away,
Cause I’m nothing if I don’t have you.

"Het is best wel een raar gevoel, Nu Bluestar er niet meer is..." murmelde hij zacht. De kater knikte, murmelde hij zacht tegen de kater voor hem. 'Zeker' miauwde de kater voor hem en zuchtte even. Voor Timefall was het zeker raar, hij was nu opeens Deputy. Maar Jaypaw bleef steeds met 1 ding in zijn hoofd, wat als hij niet buiten het kamp was geweest? Hij wist het niet, en hij zou het ook nooit te weten komen. Wat hij wel wist is dat hij nu verder moest met zijn leven. Ookal vond hij dat niet geweldig. "Hoe is het nu om een Deputy te zijn?" vroeg hij maar aan de kater voor hem, een gesprek kan nooit kwaad, toch? Even glimlachte Timefall en sprak toen, 'Ach, ik vind het een hele eer, maar het is vrij vermoeiend. Zeker in het begin, eenmaal als je het een beetje door hebt gaat het wel. Ergens hoop ik nooit Leader te moeten worden en dan nog een Leader te moeten zien sterven, maar we zien wel wat de tijd brengt.' zei de kater tegen hem. 'Heb je je trainingen trouwens al hervat of mag je dat nog niet van Jayfeather en Maskpaw?' Jaypaw schudde zijn kop bij die vraag. "Ik geef mijn poot liever zelf nog even rust, ik mag eigenlijk alweer beginnen, maar ik wil het wat meer tijd geven." Murmelde hij tegen de kater voor zich, de kater voor hem had veel meer ervaring dan hij had, dus daar moest hij maar naar luisteren. "Daarbij ben ik het rustig aan het opbouwen, zoals even rustig jagen." zei hij met een klein glimlachje.

What’s the point of being on top,
All the money in the world,
If I can’t blow it all on on you.