[SPT] Euh, hello? [Open]

Greentear grijnsde een beetje. 'Het past absoluut bij hem. Hij had de langste staart die ik ooit gezien heb. En hij was groot', zei hij. Een bijna onhoorbare zucht verliet zijn mond. "Is er een probleem? Je lijkt zo beteuterd...", vroeg ze.

_{Greentear glimlachte een moment zwak, voor zijn mond open ging om het uit te leggen. De poes had alles ook zo verdomde snel door. 'Ze zijn er beiden niet meer. Ze zullen ongetwijfeld vanuit StarClan over me waken, maar...' Hij haalde zijn schouders op, en blies tegen een adder die zijn kop durfde te laten zien.}

Greentear gaf toe dat beide zijn ouders in StarClan zaten en dat vond Roseheart al heel 'knap' van hem. "Waauw, dat je dat zo durft zeggen... Ik leef met je mee, misschien zijn onze ouders nu bij elkaar...", gaf ze een beetje triest toe maar langs de andere kant wel opgelucht.

_{Verbaasd keek de kater weer op. 'Zijn jouw ouders ook heen? Toch niet...?' Hij schudde zijn kop, dat was niet tactvol om te vragen.}

De bengaal leek verbaasd over het feit dat ook haar ouders bij de zijne leefden. "Toch wel, ze zitten in dezelfde Clan...", zei ze met neergeslagen ogen en ze knikte even. Een slang sprong weer omhoog achter haar dus sprong ze even op. Ze deed wat Geentear steeds deed daarna. Ze blies wild en het werkte, de adder verdween weer.

_{'Dat spijt me voor je,' antwoordde de kater. Het speet hem echt. 'Maar, ze zullen vast gelukkig zijn daarboven,' glimlachte hij voorzichtig.}

Greentear antwoordde voorzichtig op haar trieste woorden. 'Dat spijt me voor je', zei hij. De kater vervolgde zijn zin: 'Maar, ze zullen vast gelukkig zijn daarboven' Hij had gelijk volledig gelijk zelfs! "Ja, ik hoop dat ze elkaar ook kenden, en dat ze nu kijken hoe we hier tussen de slangen lopen. Mijn ouders zijn vast trots op me... De jouwe mogen zeker trots op je zijn!", zei ze vleiend tegen de er goed uitziende kat.

GREENTEAR

Gevleid keek de kater haar aan. 'Zo trots hoeven ze anders niet te zijn. Ik waag mijn leven door over stenen vol adders te lopen, niet echt iets om trots op te zijn, right?' Zijn toon was serieus, maar zijn lichte grijns was vrolijk. Het was apart wat deze poes met Greentear deed, zijn tong kwam los en hij wilde haar dingen vertellen, en niet langer enkel luisteren. heel vreemd vond hij het, dit was niets voor de Bengaal. Met sierlijke passen wandelde hij naar een volgende steen. 'Nee, jouw ouders moeten trots zijn, dat ze zo'n prachtige poes als dochter hebben.' Wat zei hij nou? De kater was zelf verbaasd over zijn woorden, maar liet dit zo min mogelijk merken.

Greentear antwoordde kortaf. Hij sprong even op een andere steen en complimenteerde haar even. Ze vond zijn woorden erg fijn, en niet enkel de woorden die hij uitsprak, maar ook de manier daarop en vooral omdat hij dat zei. Roseheart voelde haar raar, maar wat ze voelde, wilde ze voor altijd blijven voelen! "Dankje, jij bent ook niet al te lelijk, in tegendeel!", antwoordde ze. Ze vond het raar dat die woorden echt uit hààr mond kwamen, maar zolang Greentear haar niet opdringerig zou vinden of zo, vond de rosse poes het helemaal oké!

GREENTEAR

'Dankje, jij bent ook niet al te lelijk, in tegendeel!' Sprak de rosse poes hem toe. Verlegen maar gevleid wendde de kater zijn kop een moment af, om haar vervolgens weer aan te kijken. De ogen van de kat vlogen naar iets achter de poes. 'Roseheart, kijk uit!' In een snelle beweging sprong hij naar voren en duwde haar opzij, om vervolgens zelf direct opzij te springen voor een uitzonderlijk grote adder.

Totaal onoplettend staarde Roseheart met een vriendelijke glimlach naar Greentear. Opeens klonk een luide waarschuwing uit zijn mond en duwde ze haar opzij. En vreselijk grote adder sprong uit het niets op en beet bijna in haar achterpoot. De Bengaalse kater had haar leven gered, en ze zou hem eeuwig dankbaar zijn! "Bedankt! Je hebt gewoon mijn leven gered! Heb je jezelf niet bezeerd of zo?", vroeg ze hem bezorgd.

GREENTEAR

'Bedankt! Je hebt gewoon mijn leven gered! Heb je jezelf niet bezeerd of zo?' De bengaal bekeek een moment zijn poten, voor de zekerheid. Nee, niets te zien. 'Graag gedaan. Ik heb niets.' Een glimlachje sierde zijn mond. 'Maar kan ik je dan eindelijk uitnodigen om mee ergens anders heen tegaan?' Grijnsde hij.

OOC; Sorry, ik moest eten.

_{De bengaalse kater grijnsde nadat hij zijn poten eens goed bekeken had. Hij had niets, maar vroeg Roseheart mee, naar een andere plaats dan daar... Ze verduidelijkte de vraag even voor zichzelf, om zeker te zijn dat ze zijn vraag niet verkeerd had opgevat. "Dus... J... Je vraagt me, je vraagt me mee uit?", stotterde ze wat verlegen. Haar blik was gericht op de grond, maar vertrok daarna weer opgewonden naar het sierlijke gezicht van Greentear.
OOC; Sorry voor het wachten! x3}

_{Zichzelf erop betrappende dat hij haar hoopvol zat aan te kijken, wachtte de kater op haar antwoord. 'Dus... J... Je vraagt me, je vraagt me mee uit?' De kater knikte, wat verlegen nu. 'Als jij dat leuk vind, natuurlijk...?' Zijn groene ogen namen de poes in zich op.

OOC; Is wel goed. Laten we vanaf nu ff wat vaker met deze twee posten ;]}

_{Greentear keek wat verlegen en stemde in. Een tinteling van opwinding gleed over haar ruggengraat. "Ja, graag!", zei Roseheart blij. Ze zette verlegen een stapje naar de kater toe, en haar hart leek open te bloeien. Dit gevoel was... zo apart! Er was echt iets goed mis met 'r!}

_{Verlegen keek de gevlekte kater haar aan, zou ze instemmen? Of kwam het gevoel maar van 1 kant? 'Ja, graag!' Klonk haar stem melodieus, en de kater grijs de vrolijk toen ze nog een stapje dichter bij zette. 'Dan zie ik je binnenkort weer.' antwoordde hij wat mysterieus, en drukt heel voorzichtig zijn neus even in haar vacht, voor hij rustig wegliep. Hij moest zichzelf inhouden geen vage danspasjes te gaan maken...}

_{Greentear antwoordde mysterieus: 'Dan zie ik je binnenkort weer.' Hij drukte zijn neus even in haar donzige vacht en het voelde alsof Roseheart helemaal bloosde. "Wacht!", riep ze wanneer de kater rustig wegliep. "Wanneer is binnenkort? En waar dan? En wat gaan we dan doen? En, en,...", vervolgde ze lichtjes in paniek. Pas nadat dit alles haar mond verlaten had besefte ze hoe opdringerig dit alles wel niet klonk. Een beetje beschaamd liet ze haar kop zakken, maar haar ogen bleven omhoog gericht richting de knappe kater.}

Onderwerp: Re: [SPT] Euh, hello? [Open]