Let's Play! For one time... {Sunny}

Zacht geïrriteerd door het luide lawaai dat van achter de duur vandaan kwam, lag Sunny te rusten in het mandje in de keuken. Esmée zat aan het grote, ronde, houten ding op vier poten dat ze een tafel noemden. Met haar staart over haar poten gekruld staarde ze zo opvallend mogelijk naar de kleine kommetje waar ze steeds korreltjes eten voor haar in deden. Toen het rosse poesje Esmée zag omkijken trok ze een schattig gezichtje, ze had namelijk erg veel honger en sinds ze brokjes bij kreeg, was dit steeds haar tactiek geweest om aan eten te geraken. Haar baasje stond op en liep naar de kast waar ze hun voedsel bewaarden. Ze haalde er een grootte zak uit waar een andere poes op zat. Verward keek de kitten naar de kat op het zakje. Ze miauwde er tegen, waardoor Esmée begon te lachen. Ze hoef de grote zak met de kat op en liet een aantal korreltjes uit de zak ontsnappen, die nadien in het bakje neer kletterden. Het was net regen, een regen van voedsel. Gulzig stak ze haar snuitje in de voederbak en begon ze te eten, terwijl haar baasje terug aan de tafel ging zitten. Poging 1 om aandacht is mislukt, dan gaan we naar het andere plan!, dacht Sunny geniepig. Als ze haar buikje had vol gegeten liep ze naar de dichtstbijzijnde tafelpoot en ontblote ze kleine nageltjes. Het rosse katje ging op haar achterpoten staan en begon de lak van het hout te krassen. Toen Esmée dat merkte kwam er een grijns op haar gezicht en nam ze de kitten eindelijk op. 'Wat ben je toch een deugnietje! Kom dan maar even bij mij zitten', zei haar baasje tegen het poesje. Ze wreef over haar klein kopje en Sunny begon zacht te spinnen. Een paar minuutjes later stond de vrouw op en zette ze de dochter van Little neer. 'Vooruit jij, ga maar wat met je broertjes en zusjes spelen, Sunny', zei ze, Sunny naar de deur duwend. Ze deed de deur voor het poesje open en onzeker liep ze naar binnen, in de richting van dat lawaai. Angstig keek ze Carlisle aan, smekend om het af te zetten. Toen ze lang hem doorliep maakte ze een groot boogje om zo weinig van het lawaai weg te blijven. Ze besloot even naar het raam te gaan en genietend naar de vogels te kijken. Opeens werd haar beroemde, smekende blik verstoord door Meral, die zoals altijd weer veel te actief was. De poten van haar zus werden tegen die van haar geslagen, het leek wel alsof ze haar onderuit wilden trekken. Volledig in shock en met wijd opengesperde ogen krijste ze luid om de tabby kitten te doen stoppen. Met haar vier kleine pootjes sprong het poesje van de grond. Toen ze los was liep ze zo snel als ze kon naar het raam aan de overkant van de kamer. Terwijl ze verder liep schreeuwde ze hijgend tegen Meral: "Waar was dat nou weer voor nodig?! Ik ben gewoon helemaal in shock! Je weet toch dat ik niet zo'n hyper typje ben als jij?" Ze kalmeerde haar stem even toen ze het raam had bereikt. "Sorry dat ik zo tegen je schreeuwde...", zei ze met neergeslagen ogen toen ze naar Meral keek. Sunny plooide haar staart tussen haar poten bij die woorden.

558 Words c:

Naar Sunny's verbazing reageerde Meral nog steeds even opgewonden als daarvoor. In plaats van een beetje geraakt te zijn, of toch op z'n minst een beetje beteuterd, zei ze: 'Je kunt beter niet in shock raken. Als je aanvaller echt gemene bedoelingen heeft, dan is dat geen goede optie. Wel, hopelijk zijn we hier veilig.' Een beetje verbaasd over de rare uitleg van haar zusje staarde het rosse poesje haar aan. Het irritante lawaai waardoor ze steeds weer geïrriteerder raakte stopte plotseling. Een schraal geluid maakte de stoel wanneer Carlisle deze verschoof. Haar baasje stond op en liep in de richting van Esmée, wie haar een paar seconden geleden nog zo heerlijk verwend had. Volledig geconcentreerd probeerde de kitten te verstaan wat ze zeiden, maar het enige dat ze kon verstaan was: 'Esmée, ... mijn moeder ... auto ... passeren ... McDonalds ... eten.' Passeren? Wat is dat voor een woord?! En wat is 'auto'? Maar euh, de grootste vraag is dan nog; wat is MicDonas?', vroeg ze zich af bij alle vreemde woorden die ze haar baasjes tegen elkaar hoorde zeggen. Een moment was het stil, waarna de voetstappen voorbij denderden en even later kon Sunny een zware deur horen en voelen dichtvallen. De ogen van het kleine poesje stonden weer wijd opengesperd na de luide klap. Het geluid van een motor klonk luid buiten en ze zag een ijzeren ding dat Carlisle en Esmée had opgegeten de oprit afrijden. De rosse kitten voelde een bruinkleurige poot een vriendschappelijk duwtje geven tegen haar hoofd waarna ze Meral wat hoorde zeggen. 'Kom aan! Dan gaan we stoeien!, zei haar zusje. Deze keer deed ze het rustiger aan, ze was al veel minder overhaast en dat beviel Sunny wel. Opeens drong haar gedachten weer door dat haar twee lieve baasjes waren opgegeten door dat ijzeren monster dat zonet de oprit was afgedonderd. "Meral, ik wil heel erg graag met je stoeien, maar is het je niet opgevallen dat Esmée en Carlisle zonet zijn opgeschrokt door dat metalen monster?! We moeten ze gaan redden, anders sterven ze nog bij MicDonas!", zei ze, woorden gebruikend die ze had verstaan in het gesprek tussen hun twee. Zenuwachtig zwaaide ze haar staart heen en weer en trappelde ze met haar poten. Haar oren stonden recht naar voren en paniek drong haar door. Sunny moest haar mensen redden, anders zou ze hen nooit meer terug zien.

Dat waren precies 400 words! c:

Meral schreeuwde wat in haar gezicht toen ze haar woorden had afgemaakt: 'Je hebt gelijk! Maar hoe, dat monster is al lang weg en we kunnen hem nooit meer in halen!' Sunny trok haar hoofd terug toen haar oren bijna begonnen te tuten door het gekrijs van haar zusje. Tot haar verbazing bad ze wel meteen haar excuses aan. 'Sorry', zei ze, waarna ze opstond en in de richting van de deur liep. Opgewonden door al het avontuur dat ze zouden meemaken maar langs de andere kant ook wel een beetje bang volgde ze haar zus en staarde ze even naar het bijna rubberen flapje dat in de deur zat. Bijna vergeten dat Meral haar had verontschuldig aanvaarde ze die nog even waarna ze zich terug naar de deur richtte: "Geeft niks, Meral. Maar zouden we hier wel door gaan? Misschien eet het ons op, of is het een ding dat je in allemaal kleine stukjes hakt!", zei ze terwijl ze met haar poot een paar stompjes gaf tegen het luikje in de grote deur. Ze had een veel te grote fantasie, dat besefte ze wel, maar er kon wel wat van kloppen! Na een paar keer op de deur geramd te hebben besefte ze dat ze niet sterk genoeg was. Hopeloos opzoek naar een uitweg rende ze de kamer rond en nam ze een aanloop. Sunny draaide weer om en met volle kracht ramde ze zo hard ze kon op het luikje, wat natuurlijk niet bepaald hard aankwam. "Oké, Meral, dit heeft geen zin... We moeten onze krachten bundelen! Dat heb ik eens gezien op teeveee toen Esmée naar een film over StinkClub aan het kijken was! Ik kom zo tegen jou staan... En dan leg ik mijn hoofd zo... En nu moet jij je poot even...", legde ze aan haar zusje uit. Terwijl het rosse poesje de volledige uitleg gaf aan de bruine, tabby kitten, ging ze met haar zij tegen die van Meral staan om vervolgens een kleine pas naar achteren te gaan om haar hoofd op de rug van haar zusje te leggen. Toen ze de mede-kitten het bevel had gegeven om haar poot op de schouder van haar te leggen, probeerde ze met haar neus die van haar sibling aan te raken. Er lukte niet veel van, en na enkele seconden kreeg ze al krampen, maar ze hadden wel lol! Door alle lol die ze beleefden op die korte tijd, vergat ze zelfs wat ze van plan waren.

Awh ja, sorry voor de (extreem) late reactie... ;$