Let's take a look [Trainingstopic]

_{De ceremonie was nog maar net geweest, maar ze had haar apprentice verteld maar even te eten en daarna zouden ze maar direct beginnen met zijn training. Dat was waarschijnlijk het beste, de meeste apprentices waren immers te ongeduldig om te wachten. Daarbij had ze zelf ook niet echt iets te doen, ja, ze kon haar warriortaken gaan uitvoeren, maar iets zij haar dat ze dit leuker zou vinden. In ieder geval, ze moest nog een beetje wennen aan haar naam, geen Linepaw meer, dat was verleden tijd, Linesong was haar nieuwe naam. Even prikte ze met haar nagel in het muisje dat voor haar lag en nam er toen rustig een hap van. Ze slikte de hap door, keek nog even rond en at dan de rest van het beestje op. Ze gooide wat zand over de botten en richtte haar bruine ogen naar de zon, deze stond nu erg hoog aan de hemel, waarschijnlijk had het net zijn hoogste punt bereikt. Eigenlijk was het nu niet de tijd om iets te gaan doen, maar ze had ergens ook geen zin op wachten. Ze zou het wel zien, zodra Frostpaw naar haar toe zou komen, zouden ze vertrekken. Rustig ze liet haar blik over het kamp glijden, op zoek naar het kleine zwarte katertje.

[& Frostpaw]}

_{Snapte Linesong dan niet dat hij helemaal geen honger had? De kater kon helemaal niet wachten tot hij aan zijn training kon beginnen. Hij had er zo lang naar vooruit gestreefd! Hij was zelfs al een keer het kamp uitgenomen door Spottedleaf, en had een aantal jachttechnieken doorgenomen met een paar Warriors. Hij voelde alsof hij er meer dan klaar voor was. Hij had dus heel erg rap een muis van de prooistapel gesleurd en met een aantal 'nette' beten verorberd. Het vlees smaakte rijk en heerlijk in zijn mond, maar daar had hij op dit moment geen tijd voor. Nee, Frostpaw had veel belangrijkere zaken aan zijn kop. Zaken van wereldlijk belang! Meteen nadat hij de laatste hap had afgebeten, dus nog niet eens doorgeslikt, kwam hij overeind uit zijn liggende positie en sprong hij op Linesong af. Tussen de sprongetjes door kauwde hij zijn laatste hap weg. Alsof hij het getimed had, kon hij net de laatste brokken muis doorslikken toen hij met een sprong voor Linesong terecht kwam. "Ik ben er! Ik ben er klaar voor!" Kondigde hij enthousiast aan. "Wat gaan we doen? Waar gaan we heen? Wat ga ik leren?" Ging hij vervolgens door, zijn ogen schitterend van het enthousiasme dat door zijn aderen vloeide. Hij kon zijn geluk ook niet op. Hij wilde zo snel mogelijk beginnen met zijn training.}

_{Plots sprong het zwarte katertje recht voor haar poten, waardoor ze even schrok. "Ik ben er! Ik ben er klaar voor!" Kondigde hij enthousiast aan. "Wat gaan we doen? Waar gaan we heen? Wat ga ik leren?" Ach ja, een ding was zeker, hij had er zin in. 'E..Eehm, zullen we anders beginnen met het territorium te verkennen en misschien dat we dan ook nog aan je jaagtechnieken kunnen werken als we nog tijd hebben.' miauwde ze vrolijk, Frostpaw liet haar denken aan vroeger, toen zij haar mentor had gekregen. Ze was ook ontzettend enthousiast geweest, alleen was zij te laat geweest voor haar eerste training, dat zou ze nooit meer vergeten. 'Zullen we gaan dan?' vroeg ze en liet een vrolijke glimlach haar gezicht sieren. Linesong stond op en liet met een zwiep van haar staart weten dat de apprentice kon volgen, waarna ze naar de uitgang van het kamp liep, wat direct uitkwam in de Moorlands. De eindeloze vlaktes met de soms gure wind. Maar daar had de poes al helemaal geen last meer van, het hoorde er nou eenmaal bij en zeker in hartje zomer kon de wind geen kwaad, was hij zelfs prettig. Ze liep het territorium op en bleef na een tijdje staan, 'Zoals je wel ziet, bestaat het grootste deel van het territorium uit uitgestrekte vlaktes' sprak ze vrolijk, 'Er zijn een aantal belangrijke en interessante plaatsen, weet jij de 4 belangrijkste afgezien de Moorlands dan?' Ze keek haar apprentice even bemoedigend aan en zag toen vanuit haar ooghoek weer eens een geest opduiken. De laatste tijd kwamen ze steeds minder, maar toch sloeg haar verbeelding soms op hol, wel wist ze er niet meer zo van te schrikken en ze te negeren.}

Frostpaw kon de grijns niet van zijn gezicht vegen, zijn hele zwarte gelaat was één bonk vrolijkheid. Hij kon dan ook niet stil zitten, het leek alsof zijn lichaam pure adrenaline en opwinding door zijn bloedbanen aan het pompen was. Zijn staart trilde, hij maakte de hele tijd kleine sprongetjes en hij volgde elke beweging van Linesong. 'E..Eehm, zullen we anders beginnen met het territorium te verkennen en misschien dat we dan ook nog aan je jaagtechnieken kunnen werken als we nog tijd hebben.' Miauwde Linesong en Frostpaw knikte enthousiast. "Klinkt goed!" Beaamde hij spinnend, terwijl hij een klein sprongetje maken. "Zullen we gaan dan?" Vroeg Linesong vervolgens. Dat liet Frostpaw zich geen tweede keer zeggen. "Natuurlijk!" Miauwde het katertje, terwijl zijn ogen weer begonnen te twinkelen. Terwijl hij achter zijn mentor aanliep, begon hij honderduit te babbelen. "Spottedleaf en Quietwind hebben me ook al een keer laten zien hoe je moet jagen! En Spottedleaf en Honeyblossom hebben me ook eens het grote buiten laten zien!" Miauwde hij vrolijk, terugvallende in zijn kinderlijke benaming van dingen. "Maar ik was niet zo goed in jagen..." Miauwde hij er ietwat beduusd achteraan.

Maar Linesong vertelde veel meer! Frostpaw probeerde dan ook zoveel mogelijk van haar informatie op te slaan. 'Zoals je wel ziet, bestaat het grootste deel van het territorium uit uitgestrekte vlaktes' sprak ze vrolijk, 'Er zijn een aantal belangrijke en interessante plaatsen, weet jij de 4 belangrijkste afgezien de Moorlands dan?' Miauwde de poes. "Euh... euh...." Hij fronste terwijl hij nadacht. "Euh... Grasvelden?" Probeerde hij uiteindelijk maar, het leek het meest logisch.

_{Een frons verscheen op het gezicht van het zwarte katertje terwijl hij nadacht, "Euh... euh...." begon hij, "Euh... Grasvelden?" Het was een logisch antwoord, maar niet geheel wat zij bedoelde, 'Mwa, ja, die heb je hier natuurlijk voldoende, maar afgezien de uitgestrekte grasvelden heb je nog een klein meer, een verlaten dasenhol, een grote rots en nog een plek met zeer hoog gras, we zullen bij alle plaatsen vandaag een keertje langs gaan en dan zal ik je daar wat meer uitleg geven.' vertelde ze hem, misschien dat de eerste les wat veel info bevatte, maar het was basisinfo, toch? Daarbij was het niet zo heel moeilijk en zou hij het in de loop van zijn apprenticetijd wel leren doordat hij er telkens kwam. Even dacht de poes na, ze zou maar direct vertrekken zeker, alleen waarheen? 'Nog een voorkeur waar je eerst heen wilt?' vroeg ze grijnzend, terwijl ze het katertje aankeek. Eigenlijk wist ze niet zo veel van Frostpaw af, wie zijn famillie was bijvoorbeeld. Het enige wat ze wist, was dat het haar apprentice was, hoe hij er uit zag, zijn naam en dat hij ontzettend enthousiast was. Ach, ze zou straks wel eens wat over hem vragen als ze op weg waren.}

Frostpaw staarde nieuwsgierig omhoog naar zijn mentor, benieuwd wat ze allemaal te vertellen had. Hij had zijn eigen antwoord behoorlijk logisch gevonden, maar het was blijkbaar nog niet helemaal goed. Nieuwsgierig zocht hij de blik van haar hazelaar kleurige ogen toen ze zijn vraag beantwoorden. 'Mwa, ja, die heb je hier natuurlijk voldoende, maar afgezien de uitgestrekte grasvelden heb je nog een klein meer, een verlaten dasenhol, een grote rots en nog een plek met zeer hoog gras, we zullen bij alle plaatsen vandaag een keertje langs gaan en dan zal ik je daar wat meer uitleg geven.' Miauwde de poes. Het duizelfde Frostpaw duidelijk. Hij had geprobeerd om alles te onthouden, maar het was zoveel informatie! "Z-zoveel?" Miauwde hij ademloos en verrast. "H-hoe moet ik dat allemaal onthouden!" Riep hij uiteindelijk een beetje verbouwereerd uit. Maar uiteindelijk mocht hij kiezen waar ze heen gingen. "Euh... Het oude.. verlaten vossenhol?" Probeerde Frostpaw uiteindelijk. Dat hij de naam verkeerd had onthouden had hij niet door.

{Ik moet afleren Frostkit te typen en wennen aan Frostpaw :'D}

_{"Z-zoveel?" Miauwde hij ademloos en verrast. "H-hoe moet ik dat allemaal onthouden!" De poes glimlachte even vrolijk, 'Ik weet dat het misschien nog al veel is, maar je zal het ook wel in de loop van je apprenticetijd leren, het zal vaak terug komen hoor.' vertelde ze, even dacht ze aan haar training met Hollystar, ze kon zich het begin eigenlijk niet goed meer herinneren, maar waarschijnlijk had ze het zelf ook best moeilijk gevonden... "Euh... Het oude.. verlaten vossenhol?" antwoordde Frostpaw toen op haar vraag waar hij heen wou, 'Dassenhol' knipoogde de poes hem toe, 'Is goed!' En na dat gezegd te hebben begon de poes op een rustig tempo richting de gekozen plek te lopen. Zijn uithoudingsvermogen trainen zouden ze een andere keer wel doen, immers was dit zijn eerste les en zouden ze rustig beginnen, nu ja, op het fysieke gedeelte dan. 'Zeg eens, Frostpaw, wie is jouw famillie eigenlijk?' vroeg Linesong toen an het zwarte katertje, ze mocht toch wel iets over hem weten, niet dan?}

'Ik weet dat het misschien nog al veel is, maar je zal het ook wel in de loop van je apprenticetijd leren, het zal vaak terug komen hoor.' Miauwde Linesong als antwoord op zijn verbazing. Nog eventjes bleef Frostpaw's gezicht in een nadenkende plooi, maar uiteindelijk knikte hij dat hij het begrepen had. "Ik zal heel erg mijn best doen!" Beloofde het katertje meteen, ietwat ambitieus maar ach. Wat hem betrof kon hij de hele wereld leren. Of tenminste, dat zou hij proberen. Hij keek alleen eventjes een momentje verward toen Linesong hem verbeterde. Had hij het fout gezegd? Dat was wel erg jammer. Maar hij zou het nu wel goed leren. "Dassenhol." Herhaalde hij. Hij trippelde vrolijk achter Linesong aan. Hij had het nu niet nodig om met haar te spreken. Het was al voldoende om rond te kunnen kijken. Maar Linesong stelde hem uiteindelijk wel een vraag. Nieuwsgierig trok hij met zijn oren om het beter te kunnen verstaan. 'Zeg eens, Frostpaw, wie is jouw famillie eigenlijk?' Miauwde de poes. Frostpaw begon vrolijk te snorren. "Irispaw en Timberpaw zijn mijn broertje en zusje." Vertelde hij enthousiast, "En Daisysong is mijn soort van mama!" Dat zijn echte moeder hem en zijn broertje en zusje op de Moorlands had gedumpt na hun geboorte, vertelde hij niet. Om eerlijk te zijn was hij daar ook helemaal niet mee bezig.

_{Frostpaw begon vrolijk te snorren bij haar vraag en het deed haar even zachtjes lachen, "Irispaw en Timberpaw zijn mijn broertje en zusje." Vertelde hij enthousiast, "En Daisysong is mijn soort van mama!" Wel hij hield van zijn famillie, dat kon je wel horen aan zijn stem, zo enthousiast als die klonk, 'Nu je het zegt, je lijkt wel een beetje op je siblings' miauwde de jonge warrior vrolijk, door zijn verwoording 'soort van mama' ging ze ervan uit dat het niet zijn echte moeder was, maar ze ging daar niet verder op in, voor hetzelfde geld wou hij er niet over praten en ze wou hem niet dwingen! 'En wie is je vader?' vroeg ze nieuwsgierig, ze keek het zwarte katertje even aan, waarna ze haar amberkleurige ogen weer naar voren richtte. 'Daar is het dassenhol al, trouwens!' miauwde ze er vrolijk achteraan. Ze waren er bijna, waarschijnlijk zou het katertje net haar vraag hebben beantwoord wanneer ze aankwamen.}

"Nu je het zegt, je lijkt wel een beetje op je siblings," Miauwde zijn mentor vrolijk. Spontaan begon Frostpaw te snorren. "Dank je wel!" Miauwde hij vrolijk, "Ze zijn ook allebei geweldig," Meteen begon hij enthousiast te ratelen. "Ik zou me geen betere Siblings kunnen wensen en ze zullen zeker ook geweldige apprentices worden, en ook zeker geweldige Warriors! Ik hoop dan ook dat we samen warriors kunnen worden!" Maar Linesong's volgende vraag kwam een beetje onverwacht. "En wie is je vader?" Vroeg ze. Voor het eerst... Betrok Frostpaw's gezict zowaar iets. Zijn oortjes draaiden ook iets naar achter. "Ik weet niet," Gaf hij eerlijk toe, "Mijn echte mama weet ik ook niet, want ze had mij, Timberpaw en Irispaw op de Moorlands gedumpt... Ik denk dat ze ons niet wilde." Hij stopte eventjes en keek naar zijn pootjes. "Maar.." Mompelde hij, "Daarom wil ik de beste Warrior worden! Zodat ik kan bewijzen dat ik het wel waard ben!" Hierna trippelde hij weer verder, schade geïncasseerd en weer vrolijk. "Mag ik het dassenhol ook in?" Miauwde hij nieuwsgierig.

_{"Dank je wel!" Miauwde haar apprentice vrolijk, "Ze zijn ook allebei geweldig. Ik zou me geen betere Siblings kunnen wensen en ze zullen zeker ook geweldige apprentices worden, en ook zeker geweldige Warriors! Ik hoop dan ook dat we samen warriors kunnen worden!" 'Dat lukt denk ik wel' sprak ze vrolijk "En wie is je vader?" Ze zag het gezichtje van Frost een beetje betrekken en even had ze spijt van haar vraag. "Ik weet niet," Gaf hij eerlijk toe, "Mijn echte mama weet ik ook niet, want ze had mij, Timberpaw en Irispaw op de Moorlands gedumpt... Ik denk dat ze ons niet wilde." Hij stopte eventjes en keek naar zijn pootjes. "Maar.." Mompelde hij, "Daarom wil ik de beste Warrior worden! Zodat ik kan bewijzen dat ik het wel waard ben!" Linesong zuchtte even en knikte, 'Je moeder zal spijt krijgen dat ze zo'n aardige en goede kittens heeft gedumpt!' sprak ze hem toe, het katertje was ondertussen weer vrolijk geworden en verder getrippelt. "Mag ik het dassenhol ook in?" Miauwde hij nieuwsgierig, de poes knikte bedachtzaam, 'Maar dan moet je wel eerst zeker weten dat er geen das meer in woont! Normaal is het verlaten, maar je weet maar nooit! Je moet hier altijd op je hoede zijn voor het geval dat. Snuif de geur eens op, denk je dat hier een dassengeur tussen zit?' De zon brandde hier op haar pels en het was dat er wind was, maar anders was het waarschijnlijk niet echt om uit te houden zijn geweest. Haar blik ging naar de schaduw van het dassenhol, het zou wel even prettig zijn om daar naar binnen te gaan waarschijnlijk, maar eerst moest ze zeker weten dat er geen das was.}

'Je moeder zal spijt krijgen dat ze zo'n aardige en goede kittens heeft gedumpt!' Miauwde de warrior hem toe en meteen begon Frostpaw weer te stralen door het compliment. "Dat dacht ik ook!" Gaf hij toe, maar hierna raakte hij duidelijk een beetje verlegen, "Oeps... Dat klonk... nogal... verwaand," Miauwde hij, met een licht nerveus lachje, terwijl hij Linesong met een verontschuldigende blik aankeek. Maar dat mocht de pret niet drukken. "Maar dan moet je wel eerst zeker weten dat er geen das meer in woont! Normaal is het verlaten, maar je weet maar nooit! Je moet hier altijd op je hoede zijn voor het geval dat. Snuif de geur eens op, denk je dat hier een dassengeur tussen zit?" Miauwde zijn mentor en Frostpaw knikkte bedachtzaam, maar al vlug raakte zijn aandacht weer verdeeld. Hij snoof een paar keer en staarde het dassenhol in. "Ik ruik niks!" Verklaarde hij, niet dat hij wist waar een das naar rook. "Ik vind dat ik naar binnen kan!" En met die woorden dook de apprentice enthousiast het hol in.

_{Linesong zag het katertje stralen na haar laatste woorden, "Dat dacht ik ook!" Gaf hij toe, waarna hij even verlegen raakte, "Oeps... Dat klonk... nogal... verwaand," Miauwde hij, even moest de warrior lachen. "Ik ruik niks!" Verklaarde de apprentice, na haar uitleg, "Ik vind dat ik naar binnen kan!" Zelf snoof ze ook nog even de geur op, heel zwak kon ze nog wel een dassengeur ruiken, maar ze hoopte dat het beest er nu niet was, want de apprentice was al overenthousiast naar binnen gesprint. Nog even staarde ze naar het hol, maar daarna dook ze ook zelf snel achter Frostpaw het hol in. Hoe moest ze in godsnaam een hyperactief zwart katertje in een donker hol als dit gaan vinden. Even zuchtte ze, 'Frostpaw?' miauwde ze en keek even rond, hij had een perfecte schutkleur in deze duisternis en zo'n kleine spring in het veld zou ze niet gemakkelijk terugvinden. Voorzichtig snoof ze de geur op, de dassengeur was iets sterker en iets verser geworden. Misschien was dit niet zo'n goed idee. Toen de geur van het zwarte katertje er tussen door kwam, sprintte ze er achter aan. 'Frost!' riep ze, 'Waar zit je?' Met de gangen in dit hol en de hyperactiviteit van het katertje, kon hij overal zitten!}

Het was donker en vochtig in het hol van de das, Frostpaw kon geen poot voor ogen zien. Het hielp dan ook niet dat zijn poten zwart waren, maar da terzijde. Het rook vreemd muf in het hol... En natuurlijk de geur van vochtige aarde, die hij al wel wat beter kende. Maar als hij heel erg eerlijk was, stonk het er gewoon. Hij krulde zijn lip iets op van walging, maar bleef toch nieuwsgierig dieper het hol in gaan. Wie had geweten dat je zo diep onder de aarde kon gaan als je eenmaal een beetje je best deed? Hij in ieder geval niet! Ver achter hem kon hij nog wel zijn naam horen, maar het drong niet tot hem door. Maar langzaam begon het enthousiasme weg te ebben en begonnen de gangen wat... benauwd te worden. Hij kwam langzaam tot een halt toen hij in een doodlopende gang terecht was gekomen. Met moeite wurmde hij zichzelf zo ver dat hij kon omkeren en staarde hij de donkere gang in. Waar... was hij vandaan gekomen? Angst sloeg hem om het hart en hij kromp ineen. "L-linesong? W-waar ben je?" Piepte hij zacht, terwijl hij inmiddels zelfs z'n buikje al tegen de grond had gedrukt. "Linesong?!..."

_{Even wachtte ze af, maar de reactie van Frost bleef uit. Waar was die kleine kater? Hoe langer Linesong de geur achter na bleef lopen, des te wanhopiger ze werd, als er maar niks gebeurd was. Even draaide ze haar kopje naar achteren, waar zelfs het laatste streepje licht voor haar verborgen bleef. 'Frostpaw?!' klonk haar stem weer, luid echode hij eventjes tegen de wanden en zelfs de angstige ondertoon bleef in deze echoën te horen. Ze wou gewoon niet dat haar apprentice iets overkwam. Toen hoorde ze het, heel zwakjes, wat zacht gepiep. Wat er precies gezegd werd kon ze niet verstaan, maar ze had er hoop in dat dat het zwarte katertje was, waar zij naar zocht. Direct sprintte ze achter het geluid aan, maar al snel was het weer weg en stond ze weer even beduusd om zich heen in het duister te staren. 'Frost?' miauwde ze zachtjes, hij moest hier ergens in de buurt zitten! Weer snoof ze de geur op, de geur werd sterker en ze gokte erop dat hij nog niet eens 10 vossenlengtes van haar vandaan was, alleen waar precies...}

Het was donker en koud in de tunnel. Frostpaw wilde het liever niet toegeven, maar een koude klauw van angst omvatte zijn hart en maakte het benauwd voor hem. Hij kneep zijn heldere blauwe ogen dicht en kromp nog wat verder ineen, tot hij een klein balletje van zwart pluis was, een rillende pluizenbal wel te verstaan. Waar was zijn mentor? Waarom kon ze hem niet vinden? Waarom kon hij haar niet vinden? Maar plots drong er een zachte stem tot hem door. "Frost?" Klonk een zachte stem. "Line...Linesong?" Miauwde hij, zijn stem beefde. "Linesong? Ben je daar?" Hij verhief zijn stem, zijn toon een octaafje te hoog door de angst die hij voelde. Hij hoorde zijn stem echoden door de benauwde gangen en hij kromp er weer wat van ineen. Het klonk vreemd... Hij wilde hier weg.

Het katertje had eerst nog even geknikt voordat ze wegliep en al snel kwam hij ook achter haar aan gelopen, waarna hij zich bevend en snikkend tegen haar aandrukte. Lichtjes geschrokken hiervan bleef de poes staan. "Ik was bang..." Bekende hij zachtjes, terwijl hij zijn oren plat legde. "D-de das wilde me vast opeten.." Murmelde hij erachteraan. Linesong gaf de kater een lik over zijn kop, 'Wel nee' miauwde ze geruststellend, 'Die das had je waarschijnlijk niet eens opgemerkt... Zullen we naar het meer gaan om bij te komen, dan kan je daar ook even drinken.' stelde ze voor. Langzaam zette ze haar lichaam weer in beweging. Haar blik richtte ze heel even op het licht buiten, maar al snel keek ze weer naar haar zwarte apprentice, welke het duidelijk doodeng had gevonden. Ze had wel medelijden met hem, zo enthousiast als hij eerst was geweest en dan stond hij nu zo bevend en snikkend bij haar. Het licht om haar heen werd steeds feller en al snel stonden ze buiten. De poes bleef hier even zitten en wachtte op Frostpaw.

Per ongeluk ge-edit

_{Hij slaakte een geschrokken gilletje toen iets tegen hem opbotste, tot hij besefte dat de prettige, warme geur van zijn mentor hem overspoelde. Opluchting borrelde op in zijn buikje, en hij liet zich gewillig optillen door Linesong. 'Kan je de volgende keer niet weer zomaar een hol binnenlopen, wil je?' miauwde de wit gevlekte tabby poes. Zachtjes knikte Frostpaw, "Ja Linesong..." Murmelde hij zachtjes, nog steeds ondersteboven van zijn avontuur. Uiteindelijk kwamen ze naar buiten, het zonlicht zorgde ervoor dat hij zijn ogen dicht moest knijpen tot ze gewend waren aan het felle licht. Hij kwam met een zacht plofje weer op de grond neer. Een zacht 'oof' geluidje ontsnapte hem, terwijl hij nog steeds rillerig op de grond zat. 'Oke, ik hoop dat je op z'n minst een beetje op de geur in het hol hebt gelet, terwijl je zo hard weg sprintte, want vaag kon je daar een dassengeur in herkennen.' Miauwde zijn mentor. Gedwee knikte het katertje, geen woord uitsprekende, maar toen ze weg begon te lopen sprintte hij achter zijn mentor aan en drukte hij zich bevend en snikkend tegen haar poot aan, toch meer van slag dan hij eerst liet merken. "Ik was bang..." Bekende hij zachtjes, terwijl hij zijn oren plat legde. "D-de das wilde me vast opeten.." Murmelde hij erachteraan.}

_{Het katertje had eerst nog even geknikt voordat ze wegliep en al snel kwam hij ook achter haar aan gelopen, waarna hij zich bevend en snikkend tegen haar aandrukte. Lichtjes geschrokken hiervan bleef de poes staan. "Ik was bang..." Bekende hij zachtjes, terwijl hij zijn oren plat legde. "D-de das wilde me vast opeten.." Murmelde hij erachteraan. Linesong gaf de kater een lik over zijn kop, 'Wel nee' miauwde ze geruststellend, 'Die das had je waarschijnlijk niet eens opgemerkt... Zullen we naar het meer gaan om bij te komen, dan kan je daar ook even drinken.' stelde ze voor. Langzaam zette ze haar lichaam weer in beweging. Haar blik richtte ze heel even op het licht buiten, maar al snel keek ze weer naar haar zwarte apprentice, welke het duidelijk doodeng had gevonden. Ze had wel medelijden met hem, zo enthousiast als hij eerst was geweest en dan stond hij nu zo bevend en snikkend bij haar. Het licht om haar heen werd steeds feller en al snel stonden ze buiten. De poes bleef hier even zitten en wachtte op Frostpaw.

- Heb per ongeluk eerst mijn vorige post ge-edit, dus... D: -}

Onderwerp: Re: Let's take a look [Trainingstopic]