Still alone in the dark [+Wiebe]

Een ijzig koude wind stroomde de nursey in, gevolgd door een groot aantal bladeren. Het landschap was rood, bruin, oranje en geel. De jonge poes vond het maar niets, ze vond het enige leuke de bladeren waar je achteraan kon jagen. De jonge poes opende geïrriteerd haar ogen en zette haar vacht op. Een felle grom verliet haar bek en ze stond op. Ze strekte zich langzaam uit en keek om zich heen. Het was donker buiten, maar in haar geboorteplaats nog veel donkerder. Ze keek de stam uit, de hemel was gevuld met prachtige sterren en donkerblauw. Ze sliep bijna altijd 's nachts, ze was 1 moon toen ze haar eerste nachtelijke avontuur beleefde en haar moeder was er niet blij mee, woedend zelfs. Ze mocht een dag haar nest niet uit, zo erg was ze geschrokken, maar Tiffany besloot dat ze de optimale leeftijd had bereikt en nu volwassen was. Soort van volwassen. Ze keek even naar haar slapende moeder en broer en keek weer naar buiten, waar wat BloodClanners rondliepen. Ze had geleerd dat ze voor zichzelf moest opkomen. Ze sprong het hol uit en keek met opgeheven staart rond. De kattenogen lichtte op toen ze langsliep. Ze keek hun met haar amberkleurige ogen aan en grijnsde mysterieus. De poes liep rond en sprong op een blaadje. Ze had eigenlijk wel wat honger, maar ze besloot toch dat ze maar hier bleef en zelf een prooi ging vangen. De poes sloop in het donker en hoorde wat knagen. Ze zag een kater met een muis en speurde er op af. Ze stal het diertje en rende er vandoor. Tiffany sprong in de struiken en knabbelde aan het dier, maar veel kwam er niet in haar mond.