Mommy tell a story! [&Breakingdawn]

_{Vredig lag een klein grijswit katertje te slapen, althans voor zover hij vredig kon slapen. Hij was een typisch geval van een apart kitten. Zijn naam had hij dan ook te danken aan het gevecht dat hij had moeten voeren om te kunnen leven. De start van zijn leven was dus ook echt geen makkelijke geweest, en hij merkte nu al dat hij niet zoals zijn broers en zussen was. Hij was een stuk kleiner en ook eigenlijk wel veel zwakker dan hen.
Langzaam opende hij zijn oogjes en keek om zich heen. Hij had al die tijd opgekruld gelegen tegen zijn moeder op zijn eigen plekje. Hij keek even half omhoog, hopend dat zijn moeder wakker was. Langzaam duwde hij zijn kleine lijfje omhoog, iets wat hem nog veel kracht kostte. Zodra hij zat gaf hij zijn moeder een zacht duwtje met zijn grijze pootje. ''Maaaaaam!'' Zei hij en Bleef haar zacht porren. Hij wist dat zijn broertjes en zusjes nu waarschijnlijk met de rest aan het spelen waren. Weer iets waar hij niet sterk genoeg voor was, bovendien was hij te bang dat ze hem pijn zouden doen. ''Mamaaaaaaa!!'' Zei hij weer zodra hij geen directe reactie kreeg.}

Breakingdawn
I'm falling all over myself
Trying to be someone else

Gapend lag Breaking een beetje half te slapen. Stormstar had haar kits meegenomen om ze het kamp te laten zien, alleen Battlekit was bij haar gebleven. Breakingdawn vertrouwde het gewoonweg nog niet helemaal haar jonkie, haar kleinste die zo'n gevecht had moeten leveren om te overleven, ze vertrouwde het niet om hem in de buitenlucht te laten. Zomer of neit het was nog veel te koud voor zo'n jong ding. En daarom lag ze nu hier, ze voelde zijn grijze vachtje tegen de hare aan en glimlachte even tot ze zijn pootje ineens in haar buik voelde en zijn hoge stemmetje in haar oren weerklonk. Een lach gleed over haar lippen en bleef nog even liggen tot hij haar opnieuw riep en ze met een zogenaamde zucht overeind kwam. Ze gaapte opnieuw.

Haar groene ogen staarde even recht in zijn stralende oogjes en hij likte hem over zijn bolletje. "Ook goeie morgen lieverd." Klonk haar warme stem zacht en ze glimlachte. "Is er iets lieverd?" Haar stem was even iets bezorgder en haar diep gras groene ogen staarde hem met bezorgdheid aan. Hij was echt haar kleine schatje zo kwetsbaar en klein terwijl haar andere jonkies zo snel al leken op te groeien.

_{Vrolijk was hij wel, aan zijn karakter was niets te missen. Hij wilde heus wel dingen doen, maar hij kon het nog niet aan. Zijn moeder vond het ook nog geen goed idee en hij accepteerde dat. Hij wist dat hij niet met de rest op tempo kon meelopen en alles op zijn eigen tempo moest doen. maar toch was hij wel bang dat anderen hem zouden pesten om het feit dat hij nu eenmaal zwakker was. Hij wist dat zijn moeder wakker was want hij zag haar lachen. Gelukkig liet zijn moeder hem niet stikken om zijn zwakte. Hij hoorde zijn moeder zuchten en deed een half stapje achteruit zodra ze ging zitten. Een onschuldig lachje stond op zijn snuitje terwijl hij naar zijn moeder keek.
Hij kreeg een lik over zijn kopje waardoor dat ietsjes wegzakte maar hij keek haar daarna weer aan. "Ook goeie morgen lieverd." Hij was blij de warme stem van zijn moeder te horen en hij wiebelde met zijn oortjes. ''Goeiemorgen!'' Zei hij nog vrolijk en zijn staartje veegde even over de grond. "Is er iets lieverd?" De stem van zijn moeder klonk iets bezorgder en hij schudde meteen wild met zijn kopje waardoor hij zijn balans verloor en omrolde. Snel duwde hij zijn lijfje weer omhoog en giechelde even. ''Nee mamma, er is niks aan de hand!'' Zei hij en ging tegen haar aan zitten. Hij keek weer half omhoog en glimlachte. ''Wil je misschien een leuk verhaaltje vertellen mamma?'' Vroeg hij nieuwsgierig en keek haar aan.}

het net een paar weken oude poesje was buiten wezen spelen maar was moe gworden de poes interesseerde het ook bar weinigf wat haar overgroot opa haar had te vertellen over het kamp. De poes slenterde terug naar de warme nursery waar haar mammie lag en die kneus van een weakkit. zachtjes deed ze zijn stemmetje na met een belachelijk makende toon er in. 'Oh ik ben zo zwak ik kan niets ik moet alles op mijn eigen tempo doen.' Zei ze tegen zich zelf terwijl ze intussen naar de nursery liep. De kitten liep naar binnen en groette haar moeder. 'Haai mammie' zei ze schijnheilig terwijl ze haar een kopje gaf en ruw langs haar broertje liep waarna ze daarna gelijk deed alsof ze van niets wist.
De kitten nestelde zich tegen haar moeder aan en sloot haar oogjes waarna ze in slaap viel

* toestemming
* denk niet dat je snel nog een post tussen door krijgt

Breakingdawn
I'm falling all over myself
Trying to be someone else

De bruine tabby begon vertederd te lachen bij het horen van de woorden van haar kleine Battlekit. "Natuurlijk wil ik dat lieverd" Ze lachte zacht en likte nogmaals over zijn grijze bolletje. "Zal ik je een heel speciaal vertellen?" Haar stem was warm en ze glimlachte nog even. Haar blik verstrakte echter toen Sleepingkit bijna de nursery in kwam stuiven. "Sleeping!" Haar stem was hard en bestaffend terwijl ze recht naar de kitten staarde. Breaking liet zich niet snel ompraten door een lief woordje. Zacht zuchtte ze even en schudde haar hoofd. "Was jij niet bij papa en de andere?"

Voor op antwoord te wachten draaide ze zich weer om naar de grijzige kitten. "Wij zijn allemaal aan elkaar verbonden als een familie met elkaar samen. Zo ben zelf jij zelfs familie van Stormstar onze leider van nu. Hij is mijn opa, dus jouw overgroot opa. En Crookedstar de leider voor Stormstar was de vader van jouw pappa en dus jou opa." Ze draaide zich naar zowel Sleeping als Battle. "Jullie zijn hele belangrijke kittens, leidersbloed stroomt in jullie aderen. Starclan zal een grote toekomst voor jullie bijde hebben." Ze glimlachte zacht en likte over Sleeping's bol. "Zelfs jullie zusje Lightkit is het spiegelbeeld van een hele belangrijke poes voor de clan. Dreamheart, jullie oma. Zo kan je zien hoe sterk hun genen in jullie zijn overgegeven." Trots keek ze de twee kittens aan en trok ze glimlachend tegen zich aan.

Het jonge katertje zag zijn moeder lachen, iets wat hem wel goed deed. Zijn moeder was wel altijd lief tegen hem. Hij grijnsde weer even en bleef opkijken naar zijn moeder. "Natuurlijk wil ik dat lieverd" Nu lachtte hij zelf weer en begon vrolijk met zijn staart te zwaaien. "Zal ik je een heel speciaal vertellen?" Nu knikte hij vrolijk en grijnsde. ''Jaaa!'' Zei hij vrolijk en keek even op naar zijn zus die hem een flinke duw gaf. Hij zei er niks van, maar zijn moeder ontging het niet. Hij begreep niet waarom ze zo tegen hem deed. Hij had toch niks fout gedaan? Hij bleef zelf maar stilletjes zitten, hij zou het anders toch alleen maar erger maken.

Zodra zijn moeder weer naar hem keek toverde hij een glimlach op zijn snuitje. "Wij zijn allemaal aan elkaar verbonden als een familie met elkaar samen. Zo ben zelf jij zelfs familie van Stormstar onze leider van nu. Hij is mijn opa, dus jouw overgroot opa. En Crookedstar de leider voor Stormstar was de vader van jouw pappa en dus jou opa." Met grote ogen staarde hij naar zijn moeder. ''Echt waar!?'' sprak hij een beetje verbijsterd en begon bijna trots te grijnzen. "Jullie zijn hele belangrijke kittens, leidersbloed stroomt in jullie aderen. Starclan zal een grote toekomst voor jullie beide hebben.'' Langzaam knikte het grijze katertje en voelde zich toch wel iets opgelucht. "Zelfs jullie zusje Lightkit is het spiegelbeeld van een hele belangrijke poes voor de clan. Dreamheart, jullie oma. Zo kan je zien hoe sterk hun genen in jullie zijn overgegeven." Nu draaide het katertje zijn kop schuin. ''En van wie komt mijn kleur dan?'' Vroeg het katertje nieuwsgierig en sprong half overeind. '' En.. En.. was oma Dreamheart lief?'' vroeg hij daarna en keek zijn moeder vragend aan. Hij vond het leuk om hierover te horen.

spoken

Onderwerp: Re: Mommy tell a story! [&Breakingdawn]