[SPT] It's burning me away

In a time of need
Only a few can see what's wrong
Million standards problems

These lies are leading me astray
It's too much for me to stay
I don't want to live this destiny
It goes on END-LESS-LY
This love, this hate
It's burning me away

De wind ritselde zachtjes door de bladeren heen terwijl een poesje op een voorzichtige manier zich naar beneden liet glijden. Haar poten maakten een krassend geluid op het ruwe zand, maar uiteindelijk kon ze ze neerzetten op het zachte, welgevormde groenblad gras. Ze was weggevlucht uit het kamp, weg van de starende blikken om haar brandwonden op haar gezicht, weg van de pesterijen, weg van haar mentor die haar hoofd vulde met vooroordelen. Weg van alles. Ze zakte neer tussen de wortels van één van de bomen en huilde in de jammerende, snikkende, traanloze manier van katten. Ze krulde haar staart om haar lichaam heen. Ze was het helemaal zat.

{Open}

Peinzend trok Smellpaw een velletje af haar nagel. Ze begon verder te knauwen aan haar poot. Haar hele hoofd tolde van de regels van de Clankatten. In haar vroeger leventje was er geen groep en noch een gevecht om territoria of iets anders. Ze leefde toen alleen. Smellpaw keek met haar ijsblauwe ogen in het rond. Deze kant van het territoria kende ze niet. Haar nieuwsgierigheid werd aangewakkerd door dat de grote, oude eikenbomen van Fourtrees oprezen. Smellpaw keek haar ogen uit. Het was prachtig. Plotseling werd haar aandacht getrokken door een zwarte gedaante. Het was een poes zo te reuken, en ze was verdrietig. Met snelle en sierlijke pasjes liep ze op de poes af. Nu kon ze ook heel duidelijk reuken dat ze van de SkyClan was. Ze hield in toen ze die kat hoorde snikken en jammeren. "Ehm.. Hallo?", vroeg ze nieuwsgierig.