:: I never thought there was someone like me ::

_{Zijn staart zwiepte heen en weer terwijl hij met geheven poot bij het water stond. Toen er een zilver schepsel voorbij kwam sloeg hij het uit het water en likte zijn lippen tevreden. Hij pakte de vis beet en liep naar een plekje in de schaduw, waar hij rustig aan zijn vis begon. Hij had honger gekregen van al dat gezeik van zijn 'Clangenoten'. Alsof alles om hen ging of zo. Autumnpaw keek even rond, er was werkelijk niemand in de buurt. Dat was ook weleens fijn, gewoon even geen gezeik. De kater, nog steeds groot voor zijn leeftijd, pakte de graat van de vis beet en mikte hem ergens in de struiken. Zijn maag was weer gevuld. Hij rekte zich uit en wandelde een eindje van de rivier weg. Hopelijk kwam hij zo helemaal niemand meer tegen, hij wilde gewoon (alweer) een dag niet in het kamp doorbrengen. Het enige wat hij daar deed was slapen.

+Goldenshadow}

Rustig liep ze langs het water heen, het was al best lang geleden dat ze hier was geweest, maar zelf na die tijd was hier niks veranderd. Ze keek naar de vissen die op en neer door het water heen sprongen. Haar tong gleed even over haar lippen heen, haar maag gaf een zacht rammelend geluid. Maar toch negeerde ze het. Even bleef ze naar de vissen kijken, alsof de vissen haar het antwoord konden geven op haar vraag. Maar nee, dat konden ze niet. Ze liep weer verder. Het duurde niet lang of de geur van bloed boorde zich in haar neus, de geur van vers gevangen vis. Haar pas bleef gelijk. De zon scheen licht op haar vacht, het was dat er op dit moment zo weinig schaduw was, anders zou ze zeker door de schaduwen heen lopen, want daar hoorde ze immers thuis. Haar naam benadrukte dat feit. Ze hoorde een doffe plof, maar liep gewoon verder. Ze liep weg van de rivier, om maar niet aan de drang toe te geven en op de springende vissen af te vliegen. Ze bleef doorlopen, en voordat ze het wist was er opeens vlak voor haar een kater. Ze kon stopte vlak voor dat hij tegen haar aan zou lopen, want hij liep in haar weg. “kijk eens uit” bromde ze boos naar de kater, de blik in haar ogen stond kil. Ze wachtte tot de kater door zou lopen, en zij haar weg zou kunnen vervolgen.

she’s not afraid
To fight forever
Or to die..

sorry voor het late antwoord>.<