Valse de la lune[& Skippy]

Wind tierde door haar oorschelpen heen. Als het gebries van de zee, het gefluit van de vogels in de bomen, wekte het enige rust bij haar op. Maar niet voldoende om haar hongergevoel weg te krijgen. Haar maag knorde. Al dagen had ze geen zin meer gehad om iets te doen. Het jagen was haar te saai geworden. Zelfs het opstaan was haar vervelend geworden. Maar ze deed het. Ze deed het elke dag opnieuw. Normaal gezien zou ze nooit het kamp zo ver verlaten hebben. Het was niet aan haar orde. Hoewel ze nooit echt naar iemand geluisterd had. Maar het had haar vermoeiend geleken.

Met een plof liet ze haar lichaam in het dorre gras vallen. Vanop het heuveltje waar ze zich bevond had ze best een groot uitzicht over één of ander kamp. Ze wist het alleen niet welke. Ze had al wel verhalen van haar vader gehoord. Van andere clans, die zouden geloven in één of andere Starclan? Ze grinnikte bij de gedachte. Zij alleen geloofde in Icy, maar nog meer in haar haarzelf. Ze had misschien wel een ego. Haar oranje ogen streken neer over het gebied verderop. Indina ging terug staan waarna ze haar kop het noorden op richtte en van hieruit haar afgelegd pad achtervolgde. Ondanks dat ze de laatste tijd nogal lui geweest was, en ze niet bepaald een mooie conditie had, vond ze het een prima afstand.

De maan scheen verderop op een klein plasje water. Indina richtte haar kop weer naar het zuiden waarna ze haar tocht afmaakte en een sprintje inzette tot aan Highstones. De hoge stenen kwamen langzaam in haar zicht. Indina dacht wat aan een sappig vet konijn waarmee ze nog wat meer snelheid haalde en in drie tellen aan de stenen stond. Water spette op bij het overlopen van het plasje. Druppels modder kletterden in haar gezicht. Geïrriteerd schudde Indina de meeste modder haar gezicht uit waarna ze vlak voor een steen ging staan. Ze dacht aan een boomstam. Zo'n 2-3 meter misschien? Zonder enige angst wandelde ze de steen rond waarna ze lenig de steen opsprong en haar borst vooruitstak en begon te spreken. "Beste leden van Bloodclan, vanaf vandaag ben ik; Indina; jullie nieuwe leidster." Ze keek het landschap rond alsof ze haar eigen clan toekeek. Haar blik bleef serieus, maar bij het minste geritsel achter haar schrok ze maar waarna ze stuntelig van de rots af viel en op haar vier poten terecht kwam. Ze wreef met haar poot over haar kop heen waarna ze terug recht stond.

Shine bright like a diamond

Sterretjes schitterden nog voor haar ogen. Maar ze had het al wel geleerd om zich zo normaal mogelijk te gedragen. Indina wreef met haar poot over haar kop die het duizelen even deed ophouden.

Aan de opmaak van zijn lichaam kon Indina waarnemen dat haar mentor vast net iets gezegd had. Indina keek hem schuin kijkend aan. “S..sorry” Zei ze licht hees. Ze glimlachte vaagjes. Indina wierp fier haar staart de lucht in. Ze grinnikte onhoorbaar. Het was haar droom leider van de elite te worden. Even sterk en trots als Icy op de muurr te staan. De clan die zweeg als je sprak. Zelf was ze meer van het rebelse type. Ze zou niet zwijgen als het moest. Ze verdiende respect.

Indina droomde vaak van een leven als bloodclan leider. Het verzet tegen de clankatten. Maar eerst zou ze een verzet tegen Icy moeten opzetten. Het leek haar onmogelijk. Voor nu dan. Ze verwachtte enkele trainingen. Ze zou aansterken. De beste krijger van bloodclan worden, en vervolgens Icy de troon afhandig maken om uiteindelijk de heerser van de wereld te worden. Ze droomde weg bij de gedachte. Haast het gezelschap voor haar vergeten.

Ze schrok toen ze op een takjee ging staan. Indina wierp algauw de gedachtes haar kop uit. Ze keek haar mentor vragend aan. “Wat zijn je plannen?” Haar ogen blonken van opwinding. De nacht was jong, dus hadden ze tijd zat.

～Nogal laat