{SPT} I will stand my ground.

_{Haar blauwe blik gleed moeiteloos over het kamp en alle katten die zich erin bevonden. Het was nog niet zo lang geleden dat ze Timefall had gesproken, en hij had haar weer de moed gegeven die zolang zoek was geweest bij haar. Ze zou haar de volgende keer weten te vermannen, haar eens niet laten doen. Toen ze eenmaal de oh zo bekende stem van de kwaaddoener hoorde wendde ze even haar rechteroor ongeïnteresseerd naar haar richting.

Starlingkit}

Niet eens slaperig stapte ze het nog wat warme nest uit, ze wierp een wat koude blik op de pleegmoeder die haar nooit had gestopt om de Nursery te verlaten. Alsof zij iets deed of zou doen. Meteen toen ze de Den had verlaten viel haar blik op een bekende vorm, een grijns verscheen op haar gezicht. "Well, well." Spinde ze en deed een paar passen dichterbij, maar bleef achter haar zusje staan. "Moet jij niet jammeren om moedertjelief?"

_{Toen ze het gespin van haar zuster hoorde, wou ze dat ze in staat was haar oren dicht te knijpen zodat ze haar snijdende woorden niet hoefde aan te horen. "Moet jij niet jammeren om moedertjelief?" waagde Starlingkit te zeggen. Een geheimzinnige, en onbegrijpelijke grijns sierde haar lippen en ze liet maar al te duidelijk blijken dat ze zich niks van haar woorden aantrok. "Heb je niks beters te doen dan me te vervelen?" Een dikke laag sarcasme bedekte haar vriendelijke en expres, zeer verfijnde stem toen ze dat uitsprak.}

"Heb je niks beters te doen dan me te vervelen?" De stem van haar zusje liet de grijns op haar gezicht dus niet verdwijnen. Uit dagend deed ze nog een pas dichterbij en trok zich niets aan van de eventuele blikken die op hen gericht werden. "Ik verveel je natuurlijk graag, of wil je liever over mama praten? Ik zal je gezeur graag aan willen horen hoor." Sarcasme tegen sarcasme dus.

_{Haar blauwe ogen stonden even strak als daarnet naar voren gericht, geen vin veroerende toen Starlingkit het volgende uitsprak; "Ik verveel je natuurlijk graag, of wil je liever over mama praten? Ik zal je gezeur graag aan willen horen hoor." Het sarcasme droop van haar pels af, maar Gravelkit trok haar schouders op en verplaatste haar blik geen één millimeter van het object waarnaar ze keek. "Jij bent Bluestar nooit waard geweest, ik praat nog liever met een Kittypet over haar dan met jou." miauwde ze hard, toonloos, en haar gelaat had een uitdrukkingloze uitstraling. Zelfs haar oren maakten geen trekjes, of bewogen niet. Je zou zelfs beginnen te denken dat ze dood was.}

Gravelkit hoefde haar ook helemaal niet aan te kijken. Ze zou de woorden horen die ze uitsprak. Dat zeker. Ze antwoordde en dat was precies wat Starlingkit wilde. "Jij bent Bluestar nooit waard geweest, ik praat nog liever met een Kittypet over haar dan met jou." Het enige wat er veranderde aan Starlingkit waren haar nekharen die wat kwaad gingen prikkelen. Zo graag wilde ze nu haar klauwen in de grijze vacht van haar zusje begraven, maar nee, die tijd kwam nu nog niet. Het waren niet de woorden die haar geïrriteerd maakten, maar hoe Gravelkit naar haar moeder keek. Alsof ze de godin op aarde geweest was. "Misschien was Bluestar mij niet eens waard, of beter gezegd is. En inderdaad, je bent beter af bij Kittypets. Jullie hebben tenminste dat watjes gedrag gemeen." Grauwde ze en hoopte dat haar vlammende blik de vacht van haar zusje zou kunnen verschroeien.

_{"Misschien was Bluestar mij niet eens waard, of beter gezegd is. En inderdaad, je bent beter af bij Kittypets. Jullie hebben tenminste dat watjes gedrag gemeen." Een grijns begon zich te vormen rond de lippen van de blauwgrijze poes genaamd Gravelkit. Ze wist niet waarom, maar ze vond Starlingkit gewoonweg een aansteller. Ze kon zich nooit gewonnen geven, nooit toegeven dat ze de strijd verloren had. Want ook al zag ze het nu nog niet, Gravelkit stak geen moeite meer in d'r zus. "Denk wat je wil, je bent mijn aandacht gewoon niet waard." bracht ze uit terwijl haar staart even op de grond tikte. Ze zou die pesterijen wel kunnen doorstaan, zelfs wanneer Starling haar tot het uiterste zou drijven, zou Gravelkit zich niks meer aantrekken van haar.

Flut.}

"Denk wat je wil, je bent mijn aandacht gewoon niet waard." Oh. Dus ze wilde zo stoer gaan doen? Goed, Starling kon daar even goed mee overweg. De grijze kitten stond op, trippelde langs haar zusje en liet expres haar poot, met uitgestoken nagels, op de staar van Gravelkit 'vallen'. Met een grote grijns wierp ze een blik op haar zusje en trippelde toen weer verder. "Oeps." Zei ze en keek met een scherpe blik naar Gravelkit.

OOC; Het is een SPT topic, flut bestaat niet c:

_{Toen de kitten naast haar opstond en met haar nagels over haar staartje schuurde, keek ze even op. "Oeps." Ze gniffelde even en kon de sluwe twinkeling in haar ogen niet onderdrukken. "Je hebt duidelijk het stappen nog niet onder de knie, als je nog niet eens je eigen poten kunt bijhouden." De woorden gleden over haar mond. Ze vond van zichzelf dat ze het best goed deed, alles wat haar zusje deed of probeerde te doen deerde haar gewoon niet. En als het op vechten aankwam, dan wist ze sowieso dat de krijgers haar partij zouden kiezen, gezien zij toch niet diegene zou zijn die het gevecht startte. Dat nooit.}

"Je hebt duidelijk het stappen nog niet onder de knie, als je nog niet eens je eigen poten kunt bijhouden." Voor een kort moment verduisterde de blik in Starling's ogen en spande ze haar spieren om zich af te zetten. Nee. Niet nu, niet hier en zeker niet als een kitten. Ook al was de kans om straf minder groot, midden in het kamp zou het zeker geen goed idee zijn. "Met die grote mond van je kom je ooit echt nog eens in de problemen, of het nou met mij is of met iemand anders. Denk maar niet dat je nu zo goed bent, want in de echte wereld winnen de 'goederikken' niet altijd, kijk maar naar Bluestar. Of misschien was mams niet zoals je denkt dat ze is.."

_{"Met die grote mond van je kom je ooit echt nog eens in de problemen, of het nou met mij is of met iemand anders. Denk maar niet dat je nu zo goed bent, want in de echte wereld winnen de 'goederikken' niet altijd, kijk maar naar Bluestar. Of misschien was mams niet zoals je denkt dat ze is.." Miauwde Starlingkit. Gravelkit liet een ongelovige blik opdagen in haar felle blauwe kijkers, maar haar houding veranderde echter niet. "Je praat vast over jezelf, gezien jij hier degene bent met de grote mond," kaatste ze simpel terug. "En daarbij, de goederikken zijn wel gewonnen, de hond is verslagen, Bluestar is gewonnen. Mocht je het nog niet weten, heel de Clan eert haar, en ik ben niet zielig op dat gebied, ik respecteer onze gestorven moeder." vervolgde ze. "En volgens mij ken jij de definitie van respect niet eens, als ik je nu zo bezig zie.."}

"Je praat vast over jezelf, gezien jij hier degene bent met de grote mond," Starlingkit hield haar blik neutraal, haar emoties in bedwang houdend. "En daarbij, de goederikken zijn wel gewonnen, de hond is verslagen, Bluestar is gewonnen. Mocht je het nog niet weten, heel de Clan eert haar, en ik ben niet zielig op dat gebied, ik respecteer onze gestorven moeder. En volgens mij ken jij de definitie van respect niet eens, als ik je nu zo bezig zie.." Het enige wat de grijze kitten deed was zogenaamd verbaasd kijken. "Ja? Nou als ze zo'n grootse Leader was, waarom overleefde ze dit alles dan niet? En met respect kom je niet ver in het leven, het verspilt je tijd waarin je van alles kan leren."

_{"Ja? Nou als ze zo'n grootse Leader was, waarom overleefde ze dit alles dan niet? En met respect kom je niet ver in het leven, het verspilt je tijd waarin je van alles kan leren." Ze wist niet of haar woedde verlamd werd door zelfzekerheid, maar nu voelde ze de haat wel degelijk prikken in haar buik toen ze haar zus aankeek. Maar toen ze inademde en daarna alles weer uit ademde, keerde de rust terug in haar blauwe oogjes. "Ik zie jou graag alles na doen wat zij allemaal heeft klaar gespeeld. Alvast veel succes." sprak ze, maar hierna fronste ze even en perste ze haar lippen op elkaar. Wat moest ze zeggen op Starling's laatste vaststelling? Ze wist het niet zeker, en om fouten te vermijden, zweeg ze wijselijk.}

Ze genoot van de korte aanblik van woede op het gelaat van Gravelkit. Haar handelingen deden dus wel af en toe wat. Beter dan niets. "Ik zie jou graag alles na doen wat zij allemaal heeft klaar gespeeld. Alvast veel succes." Starlingkit grinnikte. "Waarom zou ik haar pootstappen volgen? Dat is nou juist iets wat ik net níét wil doen. En elke Leader kan deze dingen doen. Met negen levens kom je erg ver, hè?"

_{"Waarom zou ik haar pootstappen volgen? Dat is nou juist iets wat ik net níét wil doen. En elke Leader kan deze dingen doen. Met negen levens kom je erg ver, hè?" Gravelkit zuchtte. "Je bent m'n aandacht echt niet waard hé? Met deze attitude kom je nergens, dat verzeker ik je Starlingkit." mompelde ze luid, waarna ze opstond en al haar vier pootjes even strekte. Hierna ontspande ze zichzelf weer en liep ze weg. "De groeten."}

"Je bent m'n aandacht echt niet waard hé? Met deze attitude kom je nergens, dat verzeker ik je Starlingkit." De kitten stond op en Starlingkit wierp haar een uitdagende blik toe. "De groeten." De grijze kitten grinnikte, Gravelkit durfde het niet aan om een écht argument met haar aan te gaan. "Ga maar naar je nieuwe mama toe, je durft me niet eens echt aan te spreken. Volgens mij ben jij hier de emotieloze kat. Durf je je gevoelens niet te uiten? Ik daag je uit dat te doen en anders weet ik gewoonweg zeker dat je als Warrior zal falen. En niemand is er om je te hulpen."

_{Ze hoorde Starlingkit nog iets brabbelen, maar ze stak werkelijk haar moeite niet meer in haar. Ze was wel beter waard, al zei ze het zelf. Ze vond dat d'r zus zich nogal raar gedroeg, belachelijk. Niet moeilijk dat ze niet met haar overweg kon, ze kon haar gewoon niet verdragen.

- Gravel is uit 't topic!}