ι ωιѕн ι ωαѕ ℓιкє уσυ {+ωнιѕρєяωιη∂}

_{Mood: Inquisitive -- Company: Whisperwind -- Words: 304}

_{De kleine rode kitten trippelde zachtjes de den uit. Het was nog vroeg in de morgen, en er waren haast geen katten buiten. De perfect tijd voor Ghostkit om op onderzoek uit te gaan. En niet zomaar onderzoek! Nee, hij deed zijn 'ik ben medicine dat'-moves. Hij plukte hier en daar wat blaadjes van de boom, struik of wat grassprietjes uit de grond. Dan legde hij ze allemaal op een hoopje en zocht verder. Nu had hij pas een blaadje in zijn bekje. "Hmm.." praatte hij met volle mond "Waar is een geschikte plek voor deze superbelangrijke medicijnen" hij deed zijn best heel slim te klinken. Hij liep onhandig een paar rondjes en legde het blaadje toen naast zich neer. Ghostkit zette zijn nageltjes uit en groef een ondiep kuiltje onder een struik. Vervolgens pakte hij het blaadje weer in zijn bek en verplaatste het in het kuiltje. "Oh jee oh jee! Een zieke!" Hij trok wild aan een blaadje van een struik en gaf deze aan zijn denkbeeldige patiënt. "Goed kauwen, niet doorslikken. Je moet het uitspugen als je al het sap eruit hebt, anders word je niet beter!" Hij groef zijn kuiltje dicht en liet het blaadje achter. Voorzichtig kroop hij weer de den in en ging liggen. Wat zou hij graag een medicine dat zijn. Alleen wist hij dat hij het nooit zou worden omdat hij te bangig is. Het lijk Ghostkit gewoon geweldig om andere katten zo te kunnen helpen. Strijden tussen leven en dood. Hij stond weer op. "Ik ga vragen of Whipserwind me wat over medicine cats wilt vertellen." mompelde hij zachtjes en wandelde de den weer uit. Hij keek even om zich heen en zag toen de medicine den. "Whiperwind..?" vroeg hij terwijl hij een aantal passen richting de den zette. Hopelijk was ze al wel wakker!}

_{In het vage ochtenlicht lag een groot zwart gestalte te slapen in haar den. Ze deelde haar den dan wel met haar apprentice maar die had ook zo haar eigen taken om te doen. Bovendien kon ze niet altijd haar apprentice binnen houden. Toch had ze haar hulp de laatste tijd wel kunnen gebruiken. Zeker na wat Starclan haar verteld had. Naar Duststar zou ze niet gaan, daar hing die andere kater aan vast. Ze had echt niks geweten, en Blossompaw had haar ook niet echt kunnen helpen. Ze stond er alweer alleen voor, zoals ze altijd weer stond.
Met een schok schoten de gele ogen van de poes open en ze kwam overeind. ''Verdorie,'' mopperde ze zacht en ging rechtop zitten. Ze had de laatste dagen niet veel te doen gehad, natuurlijk was ze wel kruiden gaan verzamelen maar dat was vaak zo gebeurd. Veel had ze niet nodig, het meeste lag bij haar allemaal op voorraad. ze zuchtte weer en ging liggen, met haar kop op haar voorpoten. Ze voelde zich ellendig en eenzaam tegelijkertijd. Maar daar kon ze nis aan veranderen. Natuurlijk kwamen sommige wel bij haar op bezoek voor een kletspraatje, maar dat was anders. Ze sliep weer alleen, al haar bezigheden waren in eenzaamheid. Zo bleef ze daar liggen denken, starend in het niets en in doodse stilte.
"Whiperwind..?" Klonk opeens een stem buiten haar den en ze tilde haar kop langzaam weer op. ''Ja?'' antwoordde ze rustig en en keek naar de ingang. ''Kom maar binnen hoor,'' vervolgde ze vriendelijk en wachtte even af. Langzaam duwde ze zich weer omhoog en rekte zich uit, voor ze weer ging zitten en haar staart om haar stevige poten krulde.}

_{Mood: Inquisitive -- Company: Whisperwind -- Words: 304}

_{"Ja" Hoorde Ghostkit een poes zeggen. "Kom maar binnen hoor." Voorzichtig bwoog hij izch over het natte gras, bang om anderen te storen. Na twee stapjes keek hij vrolijk in het gezicht van Whisperwind. "Hee!" Ghostkit's mondhoeken krulden omhoog. "Zou je me misschien iets kunnen vertellen?" Hij keek de poes even aan en wendde toen zijn blik weer af. "Ik zou heel graag medicijnkat willen worden. Maar ik dnek dat ik daar niet voorbestemd voor ben. Mijn moeder zegt altijd tegen me dat ik ooit een goede, sterke warrior zal worden, maar dat wil ik niet. Ik durf haar ook niet te vertellen dat ik een medicijnkat wil worden, want dan lacht ze me vast uit.." Even stopte het kleine katertje met praten en keek hoopvol in Whisperwinds ogen, "Kun je me vertellen wat ik moet doen, wijze poes? En hoe het is om medicijnkat te zijn?"}