Hunting.

De zwarte kater ontwaakte uit zijn slaap toen hij iets in de bosjes hoorde. Hij was op een rots in slaap gevallen, ik de zon die op zijn zwarte vacht brandde. Hij keek even om zich heen. De blaadjes begonnen zich aan de bomen te vormen. Het was immers Nieuwblad. Een van zijn favoriete seizoenen. Opnieuw hoorde hij geritsel in het struikgewas en hij besluit te kijken wat het was. Hij stond op rekte zich uit en sprong van de steen. Hij spitste zijn oren om elk geluidje op te vangen dat zich in de buurt bevond. Hij bewoog zich laag over de grond op het geritsel af en niet veel later zag hij het silhouet van het dier. Het was een vogel, goed doorvoed en mollig. Een perfecte prooi om de clan te voeden. De wind stond in Ravenwings voordeel. Zijn kan op dus. De vogel was druk bezig met bessen eten. Al snel kon Ravenwing toe slaan. De vogel vloog in paniek weg maar het dier was te laat. Ravenwing sprong op en wist de vogel uit de lucht te plukken. Hij haalde hem neer met zijn poten en maakte het af toen hij zijn tanden in zijn keel zetten. Hij glimlachte tevreden en liet de vogel op de grond vallen. Weer een goede maaltijd voor de clan.

Het ritselen van de bladeren ontging Shadowrose niet, evenals pootstappen die telkens neerkwamen. Het gevoel dat er een Rogue was, kwam in haar op. Net zoals de laatste keer, toen ze Shadowpaw was. Maar toen was Darkpaw, nu Darkfire, net op tijd geweest om haar te helpen. Shadowrose was hem nog steeds erg dankbaar, ook al zag je dat soms niet. Darkfire ging nu wel meer respectvol met haar om, maar Shadowrose voelde soms nog steeds die ongemakkelijkheden die tussen hun in kwamen. Shadowrose zei er nooit iets over, bang zijnd om weer een rottige relatie met Darkfire te krijgen. Shadowrose zuchtte en stond op. Ze sloop richting de pootstappen. Ze kon moeilijk niks doen, mocht het toch een Rogue zijn. Shadowrose zuchtte en sprong toen tevoorschijn. Diegene die ze zag verwonderde haar. Ravenwing! Even dacht ze weer aan toen ze Shadowpaw was, hoe onrespectvol ze tegenover hem was geweest. Ravenwing kende haar nog niet anders, aangezien Shadowrose nooit bij hem in de buurt was geweest, sinds dat ze in de Clan was gekomen. Shadowrose knikte respectvol, iets wat begrijpelijk was om langs Ravenwing's kant het raar aan te zien. Shadowrose keek Ravenwing aan. 'Hallo, Ravenwing,' zei ze, terwijl ze lichtelijk grijnsde naar hem. Ze knikte lichtelijk naar hem.

- Sorry, ik moet gaan. Volgende post wordt langer! -

Ravenwing besloot zijn prooi te begraven en zo weer verder op jacht te gaan, zodat andere roofdieren zijn prooi niet mee konden nemen. Hij keek alert om zich heen toen hij een andere geur opving. Van een kat wel te verstaan, maar hij werd rustiger toen hij rook dat deze poes de geur van zijn clan bij zich droeg. De geur kwam hem bekend voor, en al snel kwam er een naam bij hem op. Shadowrose, de kat die zo onrespectvol tegen hem was geweest en zich later bij de clan had gevoegd. Hij had het niet zo op, niet in de clan geboren katten. Maar aangezien Bluestar toch had toegestemd haar in de clan toe te laten was er vast niets mis met haar. Niet veel later verscheen de kat in zijn ogen. Ze knikte respectvol naar hem. Hij knikte vriendelijk terug en niet veel later begroette ze hem met de woorden. "Hallo Ravenwing." ze grijnsde lichtelijk naar hem. "Hallo Shadowrose." antwoordde hij op een vriendelijke manier. "Hoe gaat het met jou?" vroeg hij, hij krulde zijn mondhoeken vriendelijk omhoog.

Een gespannen houding nam de macht over Shadowrose toen ze naar Ravenwing keek, maar de gespannen houding zwakte langzaam af toen ze de vriendelijkheid van de zwarte kater opmerkte. Shadowrose keek Ravenwing aan. 'Ja, heel goed hoor. Zoals je hoort ben ik krijger geworden, samen met Fireheart,' zei ze, terwijl ze het niet kon laten om even haar borst fier de lucht in te steken. 'Krijger van de DonderClan, wat een eer,' zei ze en je kon horen in haar stem dat ze het geweldig vond. 'Ik wou mijn excuses aanbieden voor wat er vroeger gebeurd is. Ik heb veel geleerd van Winterstorm. Ook het respectvol behandelen. Ik wou graag met een schone lei beginnen, nu ik krijger ben,' zei Shadowrose, terwijl ze een lichte buiging maakte voor Ravenwing. Shadowrose keek een beetje gespannen richting Ravenwing. 'Wat fijn trouwens dat je weer terug bent en de boel weer op orde houdt!' probeerde Shadowrose het een beetje gemakkelijker te maken voor Ravenwing, om een gespreksonderwerp te krijgen. 'Bluestar heeft je nodig, sinds ze kits heeft, heeft ze de hulp van iedereen zo hard mogelijk nodig,' vertelde Shadowrose vrolijk aan Ravenwing. Meteen voelde ze een hoop spijt opkomen. Ze had de kits van Bluestar nog niet eens bezoekt! Omdat ze veel te veel bezig was geweest met het goed doen voor de Clan. Ze moest ze maar eens spoedig gaan bekijken! Shadowrose keek naar Ravenwing. 'Leuk! Alweer op jacht?' vroeg ze toen, eigenlijk een overbodige vraag, maar ja, als Shadowrose eenmaal vrolijk was, kon je die vragen gewoon verwachten. 'O, wat ben ik toch een oen! Hoe gaat het met jou?' vroeg Shadowrose, terwijl ze even beschaamd naar de grond keek, om vervolgens haar vrolijk twinkelende ogen weer op Ravenwing te richten. Ze keek naar hem, wachtte het antwoord af en keek toen rond. Ze zag een muis. Meteen ging Shadowrose serieus over naar haar taak. Ze sloop richting de muis, het gewicht goed verdelend, zoals ze geleerd had. Toen sprong ze razendsnel op de muis en beet het kleine nekje door. Shadowrose keek richting Ravenwing en liep toen terug naar hem toe. 'Ik denk dat Honeyfeather ook wel blij is dat je weer zo actief bent,' zei Shadowrose, terwijl ze Ravenwing even aankeek en een klein lachje liet zien. Tja... De romance tussen Honeyfeather en Ravenwing was niet onopvallend gebleven. 'Sorry, ik kon het niet laten,' zei ze vrolijk, terwijl ze Ravenwing weer aankeek. 'Vind je het ook leuk om te jagen?' vroeg ze toen.

- Zo, hopelijk krijg je hier veel inspiratie van -

Ravenwing glimlachte tevreden, hij was er blij mee dat Shadowrose zo trots was krijger van DonderClan te zijn. Hij had er het volste vertrouwen in dat ze goed om ging met haar nieuwe rang en dit ook bleef doen. Van Fireheart had hij al gehoord dat hij krijger was geworden. "Gefeliciteerd met je nieuwe rang Shadowrose." sprak hij vriendelijk, er speelde opnieuw een glimlach rond zijn mondhoeken. Hij luisterde aandachtig naar wat Shadowrose vervolgens te vertellen had. 'Ik wou mijn excuses aanbieden voor wat er vroeger gebeurd is. Ik heb veel geleerd van Winterstorm. Ook het respectvol behandelen. Ik wou graag met een schone lei beginnen, nu ik krijger ben,' zei Shadowrose. De poes maakte een lichte buiging. Ravenwing glimlachte. "Het is je vergeven Shadowrose, je hebt nu geleerd respectvol te zijn. Dus zand erover en we zullen het hier niet meer over hebben." miauwde hij tegen haar. Hij keek even op toen er een vogel op vloog en door het bladerdak verdween. Hierna richtte hij zich weer op Shadowrose. Ze begon vervolgens over de kittens van Bluestar. Hier was hij zelf ook nog niet langs geweest. Gelijk speelde er een schuldgevoel bij hem op. "Die moet ik nog bezoeken!" flapte hij eruit. Gelijk had hij schuld van zijn zin, het was een schande dat hij als Deputy nog niet was gaan kijken bij de kittens van zijn leidster. Maar dit was hij al weer vergeten toen ze over iets anders begon. Hij grinnikte bij de vraag of hij weer op jacht was. En voor hij het wist was Shadowrose zelf op jacht. Hij bekeek haar jacht techniek aandachtig. Het zag er goed uit. Hij glimlachte tevreden toen ze de muis had doodgebeten. "Ziet er goed uit Shadowrose." miauwde hij tegen de poes. 'Ik denk dat Honeyfeather ook wel blij is dat je weer zo actief bent,' zei Shadowrose. Ravenwing glimlachte bij de gedachten aan zijn partner en knikte vervolgens. "Jammer genoeg heb ik haar allang niet gezien." kwam er vervolgens uit zijn bek. Hij knikte vervolgens bij haar volgende vraag. "Ik vind het zeker leuk om te jagen. Voedsel voor de clan verzamelen is sowieso altijd iets goeds." miauwde hij.

Shadowrose schaamde zich nu een stuk minder, nu bleek dat Ravenwing ook nog niet de kittens van Bluestar was gaan bezoeken. Shadowrose keek vrolijk naar de kater. Ze vond het niet erg dat hij nog niet langs was geweest. 'Ik weet zeker dat het Bluestar niet zo veel uitmaakt. Je bent een commandant, je hebt veel te doen. Dat zal ze vast wel begrijpen. We kunnen na de jacht nog altijd langs haar gaan,' snorde Shadowrose, terwijl ze Ravenwing vrolijk aankeek. Ze knikte. 'Nou, dan gaan we maar,' zei ze vrolijk. Haar lichtblauwe ogen keken hem vrolijk aan en Shadowrose ging Ravenwing voor. Ze keek naar de boom en sprong er toen in. Haar staart sloeg nerveus heen en weer toen ze een vogel in het oog kreeg. Ze zette haar scherpe nagels tegen de boom en klom toen omhoog, poot voor poot. Ze stak haar neusje tussen de bladeren en rook de verse geur van de natuur. Aan deze tak zaten veel blaadjes. Die zouden alleen maar vermenigvuldigen, wist Shadowrose. Geïnteresseerd keek ze naar de vogel, die haar nog niet in het oog bleek te hebben. Zo stil mogelijk sloop Shadowrose steeds dichterbij, dicht naar de vogel toe. Haar staart zwiepte heen en weer, met korte en krachtige slagen en de poes keek geconcentreerd naar de vogel. Het was een lijster, kon ze vanaf deze afstand zien. Voorzichtig zette ze haar poot zo goed mogelijk op de tak neer, zodat het zeker niet zou kraken en zodat de vogel zeker niet zou wegvliegen. Shadowrose' oren gingen plat toen de tak kraakte en diep in haar hoofd vervloekte zij zichzelf. De vogel was zo opgewekt aan het zingen, dat hij niks doorhad en Shadowrose kon een opgeluchte - uiteraard zachte - zucht niet laten. Toen de vogel naar haar keek, versnelde ze haar stappen en sprong ze tegen de vogel aan. Net op tijd. Ze beet het halsje door en de vogel viel met een doffe plof op de grond. Shadowrose volgde en kwam bijna geruisloos neer. Ze keek richting Ravenwing. Zou hij ook al aan het jagen zijn? Ze besloot hem maar met rust te laten. Een kat moest zijn concentratie goed hebben als hij aan het jagen was, vond Shadowrose. Shadowrose sloop richting een eekhoorn. De eekhoorn zat tegen de boom aan en keek om zich heen. Shadowrose werd gecamoufleerd door de struiken, waar ze snel overheen was gesprongen. Ze schatte de afstand in. Als ze nu in volle vaart op de eekhoorn afrende, kon ze hem misschien wel vangen, maar dan zou al het prooi waarmee de andere katten bezig waren meteen vluchten en dat wou Shadowrose niet, dus sloop ze een beetje verder. Shadowrose liet haar ademhaling zachtjes ontsnappen, die ze wel zeker tien seconden had ingehouden. De eekhoorn draaide zijn kopje nieuwsgierig richting Shadowrose en Shadowrose hield zichzelf weer zo stil mogelijk. Ravenwing zou hopelijk een betere jacht hebben. Ze maakte veel te veel geluid. Raar dat Winterstorm daar nooit veel van had gezegd. Alleen aan het begin van de training, als Shadowrose het zich goed kon herinneren. Of was het omdat ze zo perfectionistisch was dat het leek dat haar training niet goed ging? Shadowrose besloot er niet verder over na te denken en keek rustig voor zich uit. Ze snorde zacht toen ze de eekhoorn weer voor zich zag kijken. Dat betekende dus dat de eekhoorn haar nog niet opgemerkt had, of misschien niet verder had nagedacht over wat daar in de bosjes zou kunnen zitten. Toen de eekhoorn genoeg was afgeleid, sprong Shadowrose over de struiken en rende in volle vaart naar de eekhoorn. Die zag haar op tijd aankomen en vluchtte via de boom. Met een grote sprong belandde Shadowrose op een tak en achtervolgde de eekhoorn. Het pluizige staartje was maar een muislengte van Shadowrose' bek verwijderd. Shadowrose hapte. Toen sprong ze naar beneden, recht met haar poot met de uitgestoken klauw op de eekhoorn. Het bloed vloog alle kanten op en Shadowrose grinnikte. Ze begroef de eekhoorn. De rest van de jacht ging niet geweldig. Ze had maar een muis uit de lucht kunnen plukken. Letterlijk. De muis was namelijk gaan rennen en Shadowrose was gesprongen, met haar klauw onder het muisje. Het muisje vloog dus omhoog en Shadowrose had haar kaken toen rond het muisje gezet om het af te maken. Toen ze neergekomen was, lag het muisje dood tussen haar kaken. Een echt natuurtalent dus. Shadowrose grijnsde en pakte de lijster, de eekhoorn en de muis op. Haar blik dreef naar de oranjekleurige lucht. Zou Ravenwing al klaar zijn? Misschien moest ze hem maar eens gaan zoeken! Dankzij de geuren van lijster, eekhoorn en muis ging de zoektocht niet goed, aangezien ze zijn geur moeilijk kon opvangen tussen al dat prooi. Toch weigerde ze om de prooi neer te leggen en haar zintuigen eens goed te gebruiken, koppige Shadowrose toch. Shadowrose liep richting de struiken. 'Wrevenwring?' klonk het, eigenlijk zijn naam bedoelend te roepen, maar het een beetje anders uitsprekend, dankzij het aantal prooi in haar bek. Shadowrose ging geduldig zitten en moest bijna kokhalzen, dus legde ze de prooi neer op de grond. Ze wachtte rustig af totdat Ravenwing tevoorschijn zou komen. Shadowrose wist eigenlijk niet of Ravenwing haar wel had gehoord. Zo duidelijk had ze zijn naam nu ook weer niet geroepen, maar ach. Shadowrose gaapte. Misschien moest ze vannacht maar eens goed gaan slapen, nam ze zichzelf voor!

- Een echte jagerspost -