The night is growing dark

Onderwerp: The night is growing dark za 11 mei 2013 - 18:54

_{Zijn klauwen hield hij ingeklapt in hun hulzen en zijn tanden flikkerden als zuivere diamanten in het maanlicht. Het spookachtige bladerdak gefilterde licht bescheen zijn donkerbruine pels en gaf hem een eng tintje, als hij dat al niet had. Zijn pezige poten droegen hem dieper en dieper het territorium van de ThunderClan in, de Clan die hij voor geen haar meer vertrouwde. Iedere kat die hem aankeek leek hem als een open boek te kunnen lezen. Maar dat kwam omdat hij iedereen van zich af probeerde te snauwen, omdat hij een masker opzette. Helaas had dat masker bijeffecten: Zijn zelfvertrouwen kreeg flinke deuken en zijn onzekerheid nam toe. Wie kon hij eigenlijk nog vertrouwen? Strawberry zou waarschijnlijk alles al tegen iedereen hebben verteld. Een kille bries streek door zijn vacht heen en deed hem even huiveren, deed hem even denken dat hij helemaal alleen was... Achtergelaten door zijn familie die zich allemaal bij de StarClan hadden gevoegd. De stilte van het grote woud voelde duister en leeg aan, alsof de hele StarClan op hem neerkeek, maar hem alleen maar beoordeelde. Hem alleen maar dieper in de grond boorde. Hij was helemaal geen moordlustige kater, maar hij kon dat masker nou eenmaal niet meer afzetten. Het was onmogelijk geworden voor hem, hij zat vast in zijn eigen verzonnen persoonlijkheid...}

Hallo mag Spottednose meedoen?

Spottednose sliep slecht die nacht, ze merkte dat een kat uit de den liep. Het was Twirlfang. Iedereen benijdde hem omdat hij altijd iedereen toe snauwde, maar dat kon Spottednose niet veel schelen. Ze zag in iedereen wel iets goed, misschien had hij wel een goede reden om zo te doen? Zijn familie is namelijk dood, dat moet je vast ook veranderen. Even zat de poes recht in haar mosnest terwijl ze zich af vroeg of ze de kater zou volgen of gewoon weer verder zou proberen te slapen. Uiteindelijk had ze haar keus gemaakt en volgde Twirlfangs geur door het bos. 'Waar gaat die naar toe?' mompelde ze niet begrijpend. De geur van de donderclan kater bracht haar dieper en dieper het woud in. Even was ze bang dat hij haar nu van achteren zou aanvallen en haar doodden, maar die gedachte zette ze snel van zich af. Ze moest niet paranoia doen. Hield ze zich voor. Twirlfang wou vast gewoon even alleen zijn om te denken. Ja, dacht ze, laat ik gewoon verder gaan. Na een tijdje kwam ze hem tegen. 'Hallo Twirlfang. Ik zag je het woud ingaan en ik dacht dat ik je wel, nou ja, gezelschap kon houden.' Probeerde ze de bruine kater over te halen dat ze hier was met goede bedoelingen en niet om hem in de gaten te houden. Eerst durfde ze hem niet in de ogen te kijken, maar bedacht zich toen dat ze er wel erg laf uit moest zien zo. Dus ze rechte haar rug, krulde haar zwarte staart om haar voorpoten toen ze ging zitten en keek de bruine krijger recht aan.

stuff c:

Het duurde niet lang of hij rook de zoete geur van een kattin waarbij hij de naam Spottenose wist te plaatsen. En nog voordat hij het besef had, zat de zwart/witte poes voor hem. 'Hallo Twirlfang. Ik zag je het woud ingaan en ik dacht dat ik je wel, nou ja, gezelschap kon houden.' Hij keek even geërgerd. "Oh, doe waar je zin in hebt." bracht hij geïrriteerd uit, terwijl hij meer zijn best begon te doen zijn klauwen ingeklapt te houden. Nog meer vijanden erbij in de Clan kon hij niet maken, dan zou niemand hem meer vertrouwen.

De kater was overduidelijk geërgerd zag Spottednose, maar dat kon haar niet wegjagen. 'Oh, doe waar je zin in hebt.' Bracht hij er geïrriteerd uit. Spottednose trok even met haar oren toen ze zag dat de bruine krijger zijn best moest doen om zijn klauwen in te houden. Ze wilde geen vijanden worden, ze wilde alleen dat hij nog iemand had om te kunnen vertrouwen. 'Ik, eh...' begon ze twijfelend. 'Ik wilde je alleen maar vergezellen, maar als je liever alleen bent zeg het dan.' Zei ze dit keer zonder twijfel. 'Weet je, ik heb nooit helemaal gelooft in je norse houding alsof je alles en iedereen haat. Iedere kat heeft wel iets goeds in hem.' Zei ze om de kater en ook zichzelf wat te overtuigen. Daarna zuchtte ze en stond ze op, de poes wist wel wanneer ze niet welkom was. Ze keek nog een laatste keer naar de bruine kater met een droevige blik. Ze het het liefst gehad dat ze kon blijven, dat hij eindelijk weer een vriend in de clan had. Dan zouden andere katten hem vast ook weer wat beter bekijken. Ach ja, hield ze zich voor, ik heb het geprobeerd. Langzaam trippelde ze terug door de struiken, richting het kamp. 'Tot morgen dan maar.' Riep ze nog snel over haar schouder. Ergens hoopte ze dat hij haar terug zou roepen, maar die kans was miniem, dacht ze somber. Zij ook met haar goede bedoelingen altijd, alsof ze ze de wereld kon verbeteren! Ze moest daar echt nodig mee stoppen zo deed ze zichzelf alleen maar pijn.

stuff c:

'Ik, eh... Ik wilde je alleen maar vergezellen, maar als je liever alleen bent zeg het dan.' Zei ze. 'Weet je, ik heb nooit helemaal gelooft in je norse houding alsof je alles en iedereen haat. Iedere kat heeft wel iets goeds in hem.' Hij probeerde de poes te negeren, maar haalde toch zijn schouders op. 'Tot morgen dan maar.' Hij knikte, en richtte nadien zijn aandacht op iets anders.

>Inspiratieloos.

De kater riep haar niet terug, zoals ze wel had verwacht, maar ze gaf haar plan om vrienden met hem te worden niet op. Al duurde het manen voor hij inzag dat hij haar kon vertrouwen, ze zou voort zetten tot haar doel was bereikt. Zo koppig was ze wel. Toen ze terug keerde naar het kamp besefte ze dat ze nog helemaal geen zin had om terug in haar mosnest te liggen woelen en besloot nog even op jacht te gaan zodat ze wat meer moe werd en beter kon slapen. Zo zorgde ze ook nog voor de Clan. Tijdens het jagen kwam Twirlfang steeds weer in haar gedachten op. Wat zou hij aan het doen zijn? Vroeg ze zich nieuwsgierig af. Ze begroef haar prooi en besloot om nog eens te kijken naar de kater, maar dan zodat hij haar niet zou zien zodat hij niet denkt dat ze verdwaald was in haar eigen territorium of nog erger dat ze bang was om alleen terug te gaan. Ze snoof de geur van de bruine kater op en sloop zijn richting uit. Ze zorgde ervoor dat de wind in haar richting blies zodat de kater haar niet zou ruiken. Ze was bijna bij de kater toen er een takje onder haar gewicht krakte. 'Muizenstront!' Siste ze stilletjes. De kater zou haar nu vast en zeker gehoord hebben. Stilletjes vervloekte ze het takje terwijl ze de reactie van de kater afwachtte in de struikjes. Misschien, heel misschien had hij haar toch niet gehoord?

stuff c:

Onderwerp: Re: The night is growing dark