Ik
Het jonge leerlingentje Darkpaw trippelde vrolijk door het woud.
Hij moest wel opletten voor andere katten, ookal was het een mooie dag, vijanden zijn er altijd.
Darkpaw was een sterke dappere leerling, maar slim was hij niet echt, dus hij liep soms vrolijk zorgeloos door andere territory, wat hij helemaal niet mocht doen.
Hij hoorde gesprint, en merkte dat het een Windclankat was. Geukkig geen Voltallige patrouille, dacht de apprentice met zijn zilveren strepen. Hij stapte wat voor, en de zonnestralen kwamen hard door het bladerdak, het was ochtend aan het worden, en de maan verdween. De Lapjeskat van de windclan zag er heel ongerust uit. daar moest Darkpaw meer van weten.
Hij hoort het gepiep van een grijze muis, maar hij wil er niet op letten.
Door een grote spar verdwijnt de Windclanpoes uit zijn zicht.
Darkpaw besluit om wat uit te rusten onder een grote zomereik, om daarna weer op pad te vertrekken.