:: Silver Stars ::

Haar staart veerde vrolijk mee met de stappen die ze maakte. Haar snorharen trilde en haar blauwe ogen glinsterden in het heldere maanlicht. Ze zocht haar favoriete plek op, om even tot rust te komen. Er was veel gebeurd de laatste tijd en ze had weinig de kans gekregen om het echt te laten bezinken. Niet dat ze daar problemen mee had, maar het was ook wel eens fijn om niks te doen. Ze minderde vaart bij het naderen van de plas water. Al van ver af zag ze de sterrenhemel in het donkere water weerspiegelen. Het zag er prachtig uit, 's nachts. Haar staart zwiepte vrolijk heen en weer toen ze met haar pootjes in het gras belandde. Het voelde heerlijk fris. Steeds als ze hier kwam, wist ze weer precies waarom dit haar favoriete plek was. Helaas was er niemand anders om een praatje mee te maken of een nachtelijke jachtpartij mee te houden. Ach, dan maar een keer volledige rust. De stilte hier was overweldigend, op de geluiden van nachtdieren en insecten na.

+Solemnrush

Het geluid van tsjirpende krekels gaf hem wat rust, de beestjes zelf waren zowat onzichtbaar, maar hun geluid was van veraf al goed te horen. Met een rustige tred keek de WindClan Warrior strak voor zich uit. Zijn oren waren geprikkeld om ook maar het geringste geluid van prooi te kunnen ontvangen. Maar zijn geluk bleek even op te zijn, aangezien hij de hele tijd al niets geroken, gezien of gehoord had. Ach, een kalmerende nachtwandeling kon ook niet zo heel erg veel kwaad. Solemnrush versnelde zijn pas wat om bij een wat opener gebied te komen, maar kwam er toen pas achter dat hij niet alleen was. Een lichtgekleurde poes, kleuren waren moeilijk te zien in het maanlicht dat alles zilverachtig kleurde. De kater stapte zelfverzekerd naar voren en ging naast de poes zitten. "Hey," Zei hij en zette zijn charmante glimlach weer op zijn gezicht. Een beetje gezelschap kon nooit kwaad.

Haar gehoor ving het geluid van stappen op en na enkele seconden verscheen er een kater. "Hey," Zei hij. Lakestream keek hem aan en miauwde een begroeting terug. 'Hé,' De kater was zwart-wit, Solemnrush. Ze trok niet zo veel met hem op, maar als Clan kat hoorde je elke naam van je Clangenoten te kennen, toch? 'Had je ook een nachtelijke wandeling?' Vroeg ze. Haar blik ging naar de kater, naar het meer en weer terug naar de kater. De punt van haar staart veegde zacht over het gras, dat speels mee veerde. Het was vreemd stil vannacht, meestal waren er toch nog katten of andere grotere wezens in de buurt, nu waren het alleen zij en Solemnrush. Niet dat ze er een probleem mee had, maar zij had nergens een probleem mee, eerlijk gezegd. Dat was meestal in haar nadeel, helaas. Een koel briesje woei door haar vacht, dat haar uit haar gedachte wekte en een lichte huivering door haar heen liet gaan. 'Sorry,' Zei ze een beetje beschaamd. Ze schraapte even zacht met haar poten over de aarde en tuurde toen weer het water in.

Een paar ogen werden op hem gericht, maar de glimlach bleef op zijn gezicht hangen. 'Hé,' Klonk haar stem en toen Solemnrush zijn onderzoekende blik op de Warrior richtte, herkende hij haar als Lakestream. 'Had je ook een nachtelijke wandeling?' Klonk de vraag plots en de kater keek weer in de ogen van de poes. Maar meteen had hij zo het gevoel dat ze er niet echt bij was. Eerst wisselde haar blik wat af, van hem en weer naar het kleine meer en toen viel de stilte hem pas echt op. Om zichzelf wat afleiding te bezorgen keek hij op naar de grote glimmende bol die bij iedereen bekend stond als de maan. Er omheen glinsterden allerlei prachtige sterren, elk daarvan was een overleden kat die zijn leven had gegeven voor zijn Clan en in StarClan waren opgenomen. Zijn ouders zaten er echter niet bij, daar was hij bijna zeker van. 'Sorry,' Met een frons op zijn voorhoofd draaide hij zijn kop weer om naar Lakestream. Nu pas had hij door dat zijn voorpoten zichzelf in de grond hadden begraven. "Geeft niet, ik was er zelf ook maar half bij." Zei hij en liet zijn glimlach weer wat van zijn glimlach verschijnen. "Maar ja, ik probeerde wat te jagen, maar blijkbaar heeft de hele wereld geen zin om iets te gaan doen nu, dus waarom zou ik dan extra moeite gaan doen? En jij? Ik neem aan dat jij wel een wandeling aan het maken bent?"

Ze voelde beweging bij Solemnrush, die zijn blik ook op de sterrenhemel had geworpen. Toen zij haar excuses had aangeboden voor haar afwezigheid, merkte ze pas dat hij er ook niet echt bij was. Dat deed haar licht glimlachen. Op zijn gelaat was ook een glimlach verschenen. "Maar ja, ik probeerde wat te jagen, maar blijkbaar heeft de hele wereld geen zin om iets te gaan doen nu, dus waarom zou ik dan extra moeite gaan doen? En jij? Ik neem aan dat jij wel een wandeling aan het maken bent?" Zei hij. Lakestream knikte. 'Ik had zelf ook helemaal geen zin om nog iets te doen, ik wilde meer tot rust komen. Ik heb veel gedaan, om mezelf af te leiden.' Zei ze. 'En wat je zegt, dat is waar. Meestal als ik hier 's nachts ben, is er meer prooi dan vannacht...' Zei ze, met een zachte stem. Ze wilde de rust niet verpesten, bovendien hoefde ze niet al te hard te praten nu. Er was toch niemand anders. Haar blik ging naar Solemnrush, behalve hij dan.

De poes knikte op zijn hele verhaal. Goed, ze begrepen elkaar tenminste wat. 'Ik had zelf ook helemaal geen zin om nog iets te doen, ik wilde meer tot rust komen. Ik heb veel gedaan, om mezelf af te leiden. En wat je zegt, dat is waar. Meestal als ik hier 's nachts ben, is er meer prooi dan vannacht...' Solemnrush kon het niet laten om niet te glimlachen hierop. "Waarvan zou een Warrior zoals jij moeten uitrusten? Niet dat je de hele dag luiert in het kamp, maar meestal zijn Warriortaken niet zo extreem uitputtend. Althans, dat heb ik nooit gehad. No offence, natuurlijk." Zei hij er snel achterna om geen deuk te slaan in het vertrouwen dat de poes hem geschonken had. "Of zijn het zaken waar ik mijn grote neus niet in mag steken?"

Na haar woorden glimlachte de kater. "Waarvan zou een Warrior zoals jij moeten uitrusten? Niet dat je de hele dag luiert in het kamp, maar meestal zijn Warriortaken niet zo extreem uitputtend. Althans, dat heb ik nooit gehad. No offence, natuurlijk." Zei hij. Lakestream keek hem aan. "Of zijn het zaken waar ik mijn grote neus niet in mag steken?" Vroeg hij. 'Ik hou me meestal bezig, ik hou er gewoon niet van om overdag te lang stil te zitten.' Antwoordde ze. Ze keek even naar de sterren. 'En over dat laatste, die heb ik niet. Meestal hebben veel katten problemen met familie en zo, en ook dat heb ik niet.' Zei ze kortaf. Ze wist niet of ze geluk had zonder die problemen, meestal werden die gewoon opgelost. Lakestream deed niet zo zielig over dat onderwerp, dat was ook een reden waarom ze zichzelf bezig hield. Daardoor had ze weinig tot geen vrienden, maar dat maakte haar weinig uit. Ze had ze nooit gehad, dus was ze er ook niet aan gewend ze te hebben.

Toen de poes hem aankeek, gaf zijn maag hem weer eens dat ongemakkelijke gevoel. Hij had nu echt wel iets verkeerds gezegd, anders zou er wel een bepaalde emotie verschijnen in de ogen. 'Ik hou me meestal bezig, ik hou er gewoon niet van om overdag te lang stil te zitten.' Oogcontact raakte verloren, maar dat gaf hem de kans even rustig adem te halen. 'En over dat laatste, die heb ik niet. Meestal hebben veel katten problemen met familie en zo, en ook dat heb ik niet.' De toon stond hem niet aan, maar hij waagde het ook niet om nog wat erover te zeggen. "Goed, het is gewoon dat je hier zo stilletjes zit. Maar ja, dat kan ook eraan liggen dat ik gewend ben aan de drukte van de Clan en dat ik geen rekening houd met katten die van stilte houden." Besloot hij maar te zeggen. "Dus sorry als ik je geïrriteerd heb.." Mompelde hij zachtjes en liet zijn kopje wat hangen, excuses waren niet zijn sterkste punt, al helemaal niet bij poezen..