Just Look n.n

Op haar gemakje trippelde ze over de leuning van een park bankje, het was vroeg in de ochtend. De dauwdruppels die zich de vorige avond hadden gevormd glansde nu over het groene grasveld in de klare ochtend zon. Over een paar uur zou het hier stikken van de tweebenen, die hierheen kwamen om hun jongen te laten spelen of om hun ''trouwe'' viervoeter de hond uit te laten. Crushfall trok haar neus even op bij het vooraanzicht, tegen dan was ze hier lekker weg. Ze kon het geschreeuw en geren van die kleine tweebenen niet verdragen, laat staan dat ze een hond kon uitstaan. Maar welke kat wel? Dat had ze altijd gedacht... Tot op een dag dat ze eens op een tuinhek zat, ze was aan het gluren naar een kater die achter de glazen deur van een tweebeenhuis zat. Vroeger had ze nooit geweten dat ook katten huisdieren waren van die tweebenen, tot op die dag dat ze het met haar eigen ogen zag. En dat was dan nog niet het ergste, uit het niets liep er opeens een kleine witte hond door het huis. Crush zag hem naar de kat lopen die voor het raam lag. Met een kloppend hart was ze blijven toekijken, en tot haar grote schrik en walging was dat achterlijke beest gewoon naast de kater gaan liggen. Haar hele wereld had toen op z'n kop gestaan, sinds wanneer waren katten en honden beste vriendjes? Sinds die dag was haar afkeer voor huisdieren nog erger geworden. Crushfall was heel anders opgevoed, haar waren heel andere dingen aangeleerd. Maar vriendjes zijn met honden? Nee dat was al een uitgesloten zaak geweest sinds ze een kitten was geweest. Crush drong de herinneringen aan die dag weer naar de achtergrond, de gedachten verpeste haar goede humeur en daar had ze geen zin in. Soepel trippelde ze tot het einde van de leuning, waarna ze er met gemak af sprong. Geruisloos belande ze op haar vier poten in het vochtige gras, snel sprintte ze naar de overkant van het grasveld. Stil dook ze iets verderop de struiken in, ze nam een sluiphouding aan en baande zich behendig een weg door het dichtte struikgewas. Haar oren, ogen en reukzin stonden op scherp. Hier moest wel wat te scharrelen vallen, al was het maar een magere muis. Een rat zou een warm welkom zijn voor de jonge kattin, ze was van ver gereisd. Langzaam sloop ze verder op het kleinste geurtje en geluidje lettend, in het park liepen veel eekhoorns rond. Maar ze wist uit ervaring dat een jacht op hun maar een keer op de tien lukte, en teveel energie wou ze niet verspillen. Ze was op onbekend terrein, ze had nog zoveel te ontdekken. Er waren nog te veel gevaren die ze niet kende, Crushfall was namelijk niet van hier. Ze had nog geen besef van waar ze wel en niet mocht komen. Het geluid van een knappend takje deed haar opschrikken, het geluid was niet afkomstig van een of ander knaagdier. Maar van een andere kat, ze kon het rieken. Oplettend keek ze met haar grote bruine ogen om zich heen, opzoek naar degene die het geluid had veroorzaakt.