We are all family right?

Onderwerp: We are all family right? do 2 mei 2013 - 23:43

R O W A N K I T

Did you try to live on your own? When you burned down the house and home? Did you stand too close to the fire? Like a liar looking for forgiveness from a stone. Then it's time to live and let die. And you can't get another try. Something inside this heart has died, you're in..
R U I N S

De stilte in zijn hart leek elke dag groter te groeien, Rowan wist dat er weldra een nieuwe mama voor hem zou komen. Er was al rondgevraagt wie voor hem en zijn broertjes en zusjes kon zorgen. Maar het boeide de donkere kitten niet echt. Niemand kon de leegte van het verlies van zijn mama vullen. Ze was de liefste en beste persoon die hij ooit had meegemaakt. Zonder haar wist hij gewoonweg niet of zijn leven wel zin had. Rowan had altijd het beste willen zijn voor zijn mama. Hij wou haar trots maken, laten zien dat hij de oudste was en voor zijn jongere nestmaatjes kon zorgen maar zonder haar was er niemand om sterk voor te zijn. Zijn papa zag hij nauwelijks en andere Queens keken enkel bezorgt of met lichte afschuw naar hem. Kwam het omdat hij zo'n grote mond tegen Fireheart(star??) had gegeven? Of was het omdat ze hem allemaal haatte. Stil en alleen zat hij opgekropen tegen zijn broertjes en zusjes met zijn amberen ogen volgde hij de verdere bewegingen in de Nursery maar met een leeg hart en een overvol hoofd wist hij niet hoe hij moest reageren..

De kittens van Firestar lagen dicht tegen elkaar aan en hij zat voor Starling, Sassy, Measure en Gravel, zijn broertje en zusjes. Had hij er wel goed aan gedaan zo uit te vallen tegen de rode kater.. Nu hij zijn kittens zag voelde Rowan zich schuldig. Wat hij nog van zijn mama had gehoord was dat hij zijn partner was verloren tijdens de geboorte een pijn dieper dan wat dan ook vertelde ze hem. Rowan had niet zo gemeen moeten zijn en besloot daarom het goed te maken. En op welke manier kon je het nou beter maken dan zijn kittens opvrolijken, en wie weet zouden ze nog maatjes worden ook!

Voorzichtig stapte Rowan op en gaf zijn zusjes en Measurekit een duwtje met zijn zacht grijze neusje en knikte naar de Queen waar de kittens van Fire lagen. Half herkende hij hun namen en hij schraapte zijn keel even voorzichtig terwijl hij naar de kittens keek. "Eh.." Begon hij langzaam en keek naar de Queen die hem recht aanstaarde. Hij verlaagde zijn hoofje even en slikte zoekend naar zijn woorden. "Zouden Arrowkit, Swiftkit, Jewelkit, Bluekit, Zealkit, Glowkit en Vixenkit met ons mogen spelen?" Vroeg hij met zijn stem hoog in zijn keel bijna overschietend. Misschien zouden hun hem ook wel haten omdat hij zo gemeen was geweest tegen hun papa, wat zou er wel niet van hem terechtkomen als iedereen hem haatte.. Hij zou alleen blijven. Een pijn slikte hij even snel weg als die gekomen was en keek hoopvol van de Queen naar de kittens. Ze zouden vast wel met hem, zijn zusjes en zijn broertje willen spelen toch?

-kittens BluexWhite en FirexIce + Vixen loner x3-

Words; 201 || Tags; Kits BluexWhite & FirexIce || Notes; xxx

Nieuwsgierig keek het jonge poesje naar Rowankit, haar broertje, die naar de pleegmoeder van de kittens van Fireheart toeliep. Ze spitste haar oortjes en probeerde op te vangen wat hij zei. Maar toen ze zijn eerste woorden niet had gehoord, nam ze een paar pasjes in zijn richting en bleef ze ineengedoken achter hem zitten. "Zouden Arrowkit, Jewelkit, Bluekit, Zealkit en Glowkit met ons mogen spelen?" vroeg hij aan haar. Gravel's oogjes begonnen een beetje te twinkelen maar de betreurde blik was er nog altijd in te bespeuren. Het verlies van Bluestar, de moeder van haar en haar siblings lag nog altijd zwaar op haar maag. Letterlijk en figuurlijk, aangezien ze de laatste tijd minder veel eetlust had. Maar ze probeerde haarzelf moed in te spreken door elke dag iets tegen StarClan te zeggen, vlak voor ze ging slapen. Het stelde haar wat gerust. En dus voelde ze zich alweer stukken beter dan voorheen. Ze keek de Queen die de kittens van Fireheart had opgevangen hoopvol, bijna smekend aan en sloeg ondertussen haar staartje over haar pootjes heen. Ze vroeg zich af wat ze ervan vond, ze hoopte met andere woorden dus maar dat die Queen geen overbezorgde moeder was.

_{Met rustig rijzen en dalen ging haar wollige, roestbruine flank op en neer, terwijl ze haar kop verheerlijkt in de buikvacht van haar moeder gedrukt had. Haar ademhaling was rustig en gestaag, ze was in een lichte slaap weggezonken waar dromen van gigantische bossen en welvarende jachten niet zeldzaam waren. De geur van haar moeder en van haar nestgenootjes hing er als een vertrouwd baken tussen en maakte de wereld veilig voor haar. Hier kon er niks gebeuren en kon haar niks overkomen. In deze wereld was ze veilig. Maar haar slaap mocht echter niet lang duren, het zou onderbroken worden door een plotselinge stem. "Zouden Arrowkit, Swiftkit, Jewelkit, Bluekit, Zealkit, Glowkit en Vixenkit met ons mogen spelen?" Zei de stem.

Ietwat slaperig hief Vixenkit haar kopje op. Had ze haar naam gehoord? Haar oogleden gleden nog een paar keer in een knippering over haar ogen heen en terug. Haar kaken openden zich in een wijde gaap, waarvan haar ogen ook eventjes vochtig werden. Ze moest eerst de slaap eventjes uit haar kop dwingen, voordat ze iets goeds kon bedenken wat er was. Maar zelfs al werd ze steeds wakkerder, kon ze de stem toch niet goed plaatsen, al kwam hij haar wel ietwat bekend voor. Ietsjes onhandig kwam Vixenkit tussen haar nestgenootjes uit en klauterde ze met onhandige pasjes half over de flank van haar moeder heen, om te kunnen kijken wat er gebeurde aan de andere kant, om te weten wie er gesproken had. Uiteindelijk liet ze haar kop en pootjes op de top van de 'helling' liggen, waardoor je nog net twee nieuwsgierige glinsterende oogjes kon zien die naar de andere kant keken, naar de twee kittens die naar het nest toe gelopen waren. Vixenkit bleef stil, afwachtende wat er ging gebeuren.

{Vixen Loner, bedankt... x'D}}

Een klein duwtje in haar rug kreeg ze. Wat geïrriteerd keek ze op van haar plaats in het nest, haar oogjes nog vol met slaap. Maar toen ze haar broertje Rowankit zag vergaf ze hem wel. Zodra het iemand anders was geweest, zou ze hem of haar een flinke duw terug gegeven hebben. Maar Rowankit was haar broertje en een aardig broertje ook. Met een vriendelijke glans in haar ogen keek ze naar hem op. "Zouden Arrowkit, Swiftkit, Jewelkit, Bluekit, Zealkit, Glowkit en Vixenkit met ons mogen spelen?" Klonk zijn stem en Starlingkit wierp een wat zielige blik op de Queen die de kittens van Fireheart had opgevangen. Ze ware nog jong, ja, maar alsnog konden ze wel onder hun toezicht spelen. Starlingkit besloot een paar passen naar voren te doen en kreeg meteen een paar ogen in de gaten. Met een frons bekeek ze de kleine kitten en liet een speelse glimlach op haar gezicht zien. "Ben jij Vixenkit?" Vroeg ze vriendelijk en keek even achterom naar Rowankit en Gravelkit. Ze konden toch gewoon praten met de kittens of niet? Het liefst wilde ze even iets anders aan haar kop hebben dan de dood van haar moeder. Het liefst wilde ze gewoon die vreselijke dag achter zich laten. Maar nee, elke keer als iemand haar zag kwam er meteen zo'n blik in de ogen van verdriet. Waarschijnlijk zou dit haar hele leven zo blijven..

Ze keek op, toen ze een duwtje voelde. Haar ogen waren geopend, ze lag net zo lekker te slapen. Ze keek een beetje geïrriteerd naar de linkerkant, waar Starlingkit al even geïrriteerd leek. Ze schudde even met haar hoofd, zodat ze wat beter wakker werd. Algauw zag ze door wie het duwtje was veroorzaakt. Rowankit zat voor hen, als waardige oudste. Hij was zich altijd al bewust geweest dat hij de oudste was en dat hij de rest van het nestje moest beschermen. Al was dat meer hun ouders' taak maar nu hun moeder was verhuist naar Starclan nam Rowankit het wel heel erg serieus. Ze miste haar moeder, maar ze moest sterk zijn van zichzelf. Ze had gehoord van Icestorms dood, niet lang nadat hun moeder was gegaan. Nu was ook Fireheart een alleenstaande vader, net als Whitestorm. Net voordat Icestorm was overleden had ze nog zes gezonde kittens op de wereld gezet, die nu een pleegmoeder hadden gekregen. Ze zag dat haar oudste broer naar de Queen keek, waarvan ze de naam niet goed kende. Ze was nog niet echt heel bekend in de Clan, of het lag aan haar. Ze had niet bepaald veel aandacht gehad voor de dingen die gebeurden in de Clan. Ineens liep Rowankit zomaar, bijna schaamteloos naar de Queen toe. Wat zou hij dan gaan doen? “Zouden Arrowkit, Swiftkit, Jewelkit, Bluekit, Zealkit, Glowkit en Vixenkit met ons mogen spelen?” Vixenkit was dus de echte kitten van de Queen, het kleine poesje had ze al eens ontmoet. Ze keek naar haar zusjes, die een beetje zielig keken naar de poes. Ze draaide haar blik weer bij naar de poes en volgde hun voorbeeld. Iets later stapte Starlingkit zo op de kittens af, achter Rowankit aan. Ze liep maar achter de twee aan, maar bang was ze zeker niet. De kittens waren allemaal verschillend en één van de poesjes was vernoemd naar haar moeder, Bluestar. Ze had dezelfde vachtkleur en oogkleur. Inmiddels was ze aangekomen bij de kittens van Fireheart. “Hee,” zei ze met een vriendelijke glimlach. Ze hadden hetzelfde meegemaakt als zij en haar broertjes en zusjes, dus wie weet zouden ze vrienden worden, misschien zelfs beste vrienden.

Tags: Kits FirexIce, WhitexBlue & Vixenkit
Words: 364

Arrowkit;
I am a flower quickly fading
Er klonken wat stemmen, stemmen die ook afkomstig waren van kittens. Arrowkit opende, nog ietwat slaperig, zijn blauwe ogen en keek om zich heen. Zijn broertjes en zusjes lagen nog heerlijk te slapen naast Scorchpath, maar Vixenkit was weg. Hij hoorde haar praten, waarna zijn oortjes omhoog schoten. Plots volledig wakker, stapte hij wat wiebelig naar voren. Één van de kittens was al komen kijken waar ze waren. Hij herkende haar als Sassykit, van Bluestar. 'Hey' zei hij vrolijk toen ze hem begroette, waarna hij om Scorchpath heen stapte en naar de andere kittens keek. Het hele nest van Bluestar en Whitestorm had zich verzameld. Zijn pootjes trilde van opwinding. Met hen spelen? Dat wilde hij heel graag! Onhandig stapte hij snel naar hem toe en keek verwachtingsvol naar Scorchpath toen hij stil hield bij de rest. 'Mogen we spelen?' vroeg hij smekend, zijn ogen van zijn pleegmoeder terug naar de kittens schietend. Hij had nog niet eerder met hen gespeeld, alleen kende hen wel van gezicht. Soms als hij zich verveelde, had hij naar hen gekeken wanneer ze buiten waren. Ze waren iets ouder, maar dat hield hem niet tegen.

Onderwerp: Re: We are all family right?