Little things {Zealkit}

Sassykit glipte de kraamkamer uit. Ze was die plek wel even zat. Ze zat er de hele dag, en al die spelende kittens verveelden op een gegeven moment wel. Net als het plafond en de vloer.. Toen ze in het midden van het kamp stond voelde ze een licht briesje langs haar vacht gaan, waardoor haar haren een stukje rechtop gingen staan. Het was zo interessant vond ze, al die katten die langs haar liepen. Al die katers en poezen die hadden gejaagd en op weg waren naar de voedselstapel. Haar blik ging naar de leaders den, die nu leeg was. Ze had behoefte om daar naartoe te lopen, maar deed het niet. Haar moeder had daar zo lang gelegen, als een goede leader. Al lag ze de laatste paar weken van haar leven natuurlijk ook in de Nursery, bij haar en haar broertjes en zusjes. Fireheart zou snel zijn intrek nemen in de leaders den, daar had ze geen problemen mee. Ze had Fireheart altijd wel gemogen, en als haar moeder hem zolang als rechterhand had gehad, was er niets mis met hem, right? Toen plofte ze neer, haar staartje om haar pootjes gewikkeld, hopend dat er iemand met haar zou willen spelen.

Tags: x
Words: 204

Zealkit opende zijn ogen en keek voor zich uit. Hij had zijn voorpoten over elkaar geslagen, had zitten doezelen. Hij bedacht zich, dat hij was geboren in een nogal chaotische tijd van de ThunderClan. Hij had gehoord dat ze enkele dagen terug, voor zijn geboorte waren aangevallen door een hond. Daardoor was hun clanleader dood gegaan en werd zijn vader dat nu. Hij hield van zijn vader, en wilde hem nooit verliezen. Nu hij steeds meer begon te snappen van de clan tradities, begon hij ook steeds meer respect te krijgen voor zijn vader. Hij zou het vast moeilijk hebben, zijn partner verloren en zijn clanleader plus beste vriendin. Hij snoof de lucht op met zijn kleine neusje en zette de gedachten van zich af. Hij was veel te jong om zich druk te maken over dat soort dingen. Opeens zag hij een wit bolletje zitten, even verderop. Hij trok nieuwsgierig met z'n oortjes. Hij stond op en trippelde op haar af. Het was een dochter van Bleustar. Vreemd, misschien konden de zoon van Fireheart, en de dochter van Bluestar vrienden worden? ''Sassykit?''

Het duurde dan ook niet lang voordat een kleine kitten zich aandeed. Een klein katertje, dat sprekend leek op Fireheart zelf. Waarschijnlijk dus een zoontje van hem. De rode tabby kitten trippelde vrolijk op haar af. Ze glimlachte. "Sassykit?" klonk toen het stemmetje. Ze keek om, in zijn blauwgroene ogen. Het was een schattig beestje, en waarschijnlijk één a twee weken jonger dan zijzelf. Wat eigenlijk wel grappig was dat de twee beide op hun vaders leken. Ook Sassykit leek namelijk op Whitestorm, ze had twee kleine blauw-zwarte streepjes op haar oor. Ze had gehoord van een aantal Clankatten dat ze enorm op haar vader leek, qua uiterlijk dan. Qua innerlijk had ze meer weg van haar moeder, Bluestar. Ze richtte zich weer op de kitten voor haar. "Hoi, Zealkit was het toch?" zei ze met een vriendelijke glimlach. Misschien konden ze vrienden worden. Ze waren lotgenootjes, dus ze hadden tenminste 1 ding gemeen. Wie weet zijn dat er nog veel meer!

Tags: Zealkit

Wat een dag was het gister geweest. Hij had heel veel gespeeld met zijn broertjes en zusjes, ook had hij Vixenkit beter leren kennen die hij ook als zijn zusje beschouwde. ''Sassykit?'' Mauwde hij vragend toen hij bij de witte kitten aankwam. Hij zag dat ze naar de clanleader rock aan het kijken was. "Hoi, Zealkit was het toch?" zei ze met een vriendelijke glimlach. ''Ja!'' mauwde hij blij met grote glimlach. Hij keek vriendelijk naar Sassykit. Zijn blik dwaalde weer af naar de clanleader rock, waar ze naar had zitten kijken. Sassykit had haar moeder Bluestar verloren. Zealkit had ook zijn moeder verloren, alleen had hij haar nooit gekend. Eigenlijk, wilde hij best meer over ze weten. Bij die gedachte werd hij een beetje rood. Hij keek Sassykit even verlegen aan. ''Sassykit, mag ik jou een vraagje geven?'' Zijn spraak was nog niet helemaal correct, maar dat maakte hem wel schattig. Waarschijnlijk kon dat wel, dus Zealkit vroeg, ''Ehm, eh. Was jou mama lief? Mijn pleegmama is ook erg lief. Mijn echte mama ken ik niet, want die is naar boven toe'' Hij keek even naar boven en wees met zijn pootje. Het was een lief gezicht. Daarna keek hij naar de grond, vroeg zich af of ze het hier eigenlijk wel over wilde hebben. Hopelijk werd ze niet verdrietig want dat wilde hij niet. Gelijk zoefde er duizenden gedachten door zijn hoofd.

De kitten voor hem leek nogal blij dat ze zijn naam goed had. "Ja!" miauwde hij met een grote glimlach, iets wat Sassykit liet lachen. Zealkit keek vriendelijk naar haar. Hij was eigenlijk hetzelfde als zijn vader, Fireheart. Die had ze altijd wel gemogen. Als haar moeder zo veel deed met hem, was er niets geks aan hem toch? Zelfs toen hij terug kwam met het dode lichaam van haar moeder. Hij had geprobeerd haar te beschermen, wat was gelukt. Maar haar moeder had haar laatste twee levens aan hem en haar oudere zus Littlepaw geschonken. Iets waar ze echt respect voor had gehad. De rode tabby kitten voor haar had ook zijn moeder verloren. Ze had verhalen gehoord over Icestorm, de partner van Fireheart. Het zou een enorme lieve en dappere poes zijn geweest. Ineens zag ze het gezicht van Zealkit verkleuren naar rood, zijn blik verlegen. "Sassykit, mag ik jou een vraagje geven?" miauwde hij, waar ze enorm om moest lachen. Het was zo schattig dat hij nog niet een geweldige spraak had, al had zij dat ook nog niet. Ze was erg idealistisch om zo volwassen mogelijk over te komen, dus probeerde ze het wel. "Natuurlijk," sprak ze toen. Waarom zou hij haar niets mogen vragen, right? De kleine kater ging rustig verder. "Ehm, eh. Was jou mama lief? Mijn pleegmama is ook erg lief. Mijn echte mama ken ik niet, want die is naar boven toe." Toen hij dat zei keek hij even naar boven en hij wees met z'n pootje. Daarna keek hij naar de grond. Ze had er geen moeite mee om het erover te hebben, aangezien ze het gevoel gewoon ergens opborg. Ze keek hem aan en sprak toen: "Mijn mama was heel erg lief. De beste mama van de wereld. Ik vind onze pleegmama wat minder lief.. Ik heb jouw mama wel gekend, ze was enorm dapper en lief. Maar ook mijn mama is verhuist naar Starclan." Ook haar blik ging even naar boven. Zou haar moeder daarboven op haar letten? Samen met Icestorm die dan op haar beurt lette op Zealkit en zijn broertjes en zusjes? Het was een fijne gedachte.

"Sassykit, mag ik jou een vraagje geven?" miauwde Zealkit verlegen. Sassykit moest erg lachen om hoe hij praatte, hij moest ook mee lachen. "Natuurlijk," sprak ze toen. Zealkit leek wat geruster, lachen ontspande hem altijd. Voorzichtig vroeg Zealkit wat hem dwars zat. "Ehm, eh. Was jou mama lief? Mijn pleegmama is ook erg lief. Mijn echte mama ken ik niet, want die is naar boven toe." Hij keek even naar de grond, iet wat bang voor haar reactie. Misschien werd ze wel boos, of verdrietig, wilde ze het hier helemaal niet over hebben. Zealkit voelde geen negatieve sfeer om zich heen dus hij durfde haar weer aan te kijken."Mijn mama was heel erg lief. De beste mama van de wereld. Ik vind onze pleegmama wat minder lief.. Ik heb jouw mama wel gekend, ze was enorm dapper en lief. Maar ook mijn mama is verhuist naar Starclan." Zealkit glunderde, maar zag ook hoe ze naar de lucht keek. Zijn korte staartje deed hij beschermend om haar heen. ''Ik ben er heel blij mee Sas, dat je dat zegt. Het is zo vreemd om te voelen dat er veel leven was voor mij, en dat ik die twee personen, zo super duper belangrijk, nieééns heb gekend.´´ Hij had een beetje een pruillipje. ''Ik mis een mama, die ik nooit heb gekend.. dat voelt vreemd. Gelukkig weet jij een beetje hoe ik me voel. Buiten mijn broertjes en zusjes om.'' Hij lachte toen weer naar haar. ''Wie is jou pleeg mama dan?'' miauwde hij nieuwsgierig. Hij haalde even zijn neusje op. ''Ik vind je lief. Zul.. zullen we vriendjes zijn?'' Hij werd weer een beetje rood, wat hem schattig maakte.

Daar zat ze dan, naast een kitten die precies hetzelfde had meegemaakt als zijzelf. Het was fijn om over deze dingen te praten, dan hoefde ze niet altijd haar broertjes en zusjes ermee lastig te vallen, al wist ze dat Gravelkit nog dieper in het rouwproces was, die had het nog geen plekje kunnen geven en rouwde nog elke dag. Bij Sassykit verdween het stukje bij beetje naar een plekje in haar hart, waar haar moeder voor altijd zou blijven leven. Haar blik gleed weer naar boven. De lucht was mooi, maar eigenlijk wilde ze StarClan zien. Er was nog nooit een kat geweest die StarClan had gezien voordat hij er naartoe verhuisde. Ineens voelde ze het rood-gestreepte staartje van Zealkit om haar heen geslagen. Ze keek even opzij, naar de kitten die naast haar zat. Een glimlach verscheen. "Ik ben er heel blij mee Sas, dat je dat zegt. het is zo vreemd om te voelen dat er veel leven was voor mij, en dat ik die twee personen, zo super duper belangrijk, nie ééns heb gekend." Zijn gezicht leek een beetje verdrietig, compleet met pruillipje. Haar staartje ging toen op haar beurt beschermend om Zealkit heen. "Ik mis een mama, die ik nooit heb gekend.. dat voelt vreemd. Gelukkig weet jij een beetje hoe ik me voel. Buiten mijn broertjes en zusjes om." Ze knikte. Ze had namelijk precies hetzelfde gevoel dat Zealkit nu had. "Wie is jou pleegmama dan?" vroeg hij toen. Alles kwam achter elkaar dat ze geen tijd had om antwoord te geven. "Ik weet niet meer hoe mijn pleegmama heet, ik ben het vergeten," piepte ze een beetje verlegen. "Maar ik heb hetzelfde gevoel als jij. Ik heb m'n mama maar super mini even gekend. En dat jij haar helemaal niet hebt gekend vind ik heel stom voor je. Maar StarClan heeft het bedacht, en niet ikke." Iets later haalde de rode tabby kitten zijn neusje even op. "Ik vind je lief. Zul.. zullen we vriendejes zijn?" Het duurde niet lang voor de rode kleur weer op zijn kopje verscheen, wat hem enorm schattig maakte. "Vriendjes!" riep ze vrolijk uit. Ze had haar eerste vriendje, dacht ze blij. Haar dag was goed nu.

Zealkit keek naar de lucht boven hem. Hij droomde en dommelde een beetje. "Ik weet niet meer hoe mijn pleegmama heet, ik ben het vergeten," Zealkit keek haar even aan en haalde zijn schouder op. Het was blijkenlijk dus ook niet erg belangrijk. Sassykit zelf boeide hem veel meer. "Maar ik heb hetzelfde gevoel als jij. Ik heb m'n mama maar super mini even gekend. En dat jij haar helemaal niet hebt gekend vind ik heel stom voor je. Maar StarClan heeft het bedacht, en niet ikke." Zealkit slaakte een kleine zucht. ''Inderdaad. Ik vind het maar vreemd die Starclan, ik begrijp het nog niet helemaal goed. Ik geloof er wel in, daar niet van. Het is een goed gevoel dat onze moeders over ons waken, ons nu zullen zien. Het is alleen zo oneerlijk dat katten dood gaan, en dat we daar verdriet om hebben.'''Hij trok even met zijn oor. Hij vertelde tegen Sassykit dat hij graag vriendjes wilde worden, een beetje nerveus dat wel. "Vriendjes!" riep ze vrolijk uit. Haar antwoord maakte zijn hart warm, weer een nieuw vriendje er bij, hij was er zo blij mee! Zealkit lachte vrolijk. ''Yeay!!'' Hij vergat zijn zorgen en voelde energie door zijn aderen gaan. Hij wierp zich op Sassykit, en hij begon met haar te stoeien. Samen rolde de bolde ze over elkaar heen. Hij gierde vrolijk.