Spirited Away {Echo&Breeze}

_{Mapleleaf keek met een mengeling van twijfel en liefde naar de twee bolletjes wol. Echokit en Breezekit. Ze vroeg zich af of ze hun vader nog wel eens zagen. Ze had niet meer met hem gepraat sinds dat hij het zo ruw en onoverwogen had gedaan. De band verbroken had. Nu zat ze hier. Ze moest onderhand wel vertellen aan haar grijs gestreepte Echokit en haar gevlekte Breezekit dat hij weg was. Als hij dat al niet gedaan had. Ergens verdachte ze hem daar van- maar daar stond tegenover dat ze het dan al misschien geweten had. Echokit en Breezekit zouden dan niet zo vredig slapen zoals ze nu deden.

De kraamkamer was stil en warm. Terwijl haar marineblauwe ogen rustte op haar twee kits hoorde ze krekels in de verte sjirpen. Het was tijd nu. Ze zouden over een maan leerling worden en dan was het te laat. Voorzichtig tikte Mapleleaf ze één voor één aan en krulde ze zich om hen heen. ”Breezekit, Echokit- wakker worden” Miauwde ze liefdevol op fluistertoon maar ook dringend. De avond viel langzaam en de zon ging onder. Terwijl een oranje gloed de kraamkamer in zweefde hield ze haar ogen op de twee kittens gericht.}