Invader...{Arrowkit}

_{Vixenkit keek naar het mosballetje dat door de lucht zwierde met een zekere verwondering in haar nog kittenblauwe ogen. Maar het poesje bleef ietwat terughoudend. Haar moeder liet haar ook spaarzaam maar vergeten dat zij haar enige kitten was en dat bracht Vixenkit ook nog meer in de war. En gaf haar dat buitengesloten gevoel voor een groot gedeelte. Ze kon het niet helpen, ze was niet zo heel erg sterk sociaal op dit moment, zeker niet nu haar wereldje steeds onzekerder werd. Ze grijnsde echter speels toen de bal weer aan haar pootjes kwam en schepte hem op. Eventjes keek ze wat schichtig naar Zealkit, die ook net ten tonele verschenen was, maar hierna voerde ze toch haar eerder bedachte plannetje uit. "Wie hem wil, moet 'm maar komen halen!" Joelde Vixenkit, waarna ze wegstoof met het balletje in haar mond. Dit keer mochten ze haar volgen. Ze had de inspiratie immers gehaald uit Arrowkit's streek, haar pleegbroertje was er immers ook vandoor gegaan met de mosbal.}

Zealkit kwam aanhuppelen en keek enthousiast naar het spelletje dat ze deden. Arrowkit begroette hem lachend, Vixenkit keek even naar hem. Hij vond Vixenkit erg aardig, ondangs dat ze misschien niet hun échte zus was. Het boeide hem niet, hij wilde niet kijken naar afkomst, ze hoorde er gewoon bij, wat er ook gebeurde. Hij kreeg een leuke beweging van Swiftkit's poot toegeworpen, die hij lachend beantwoorde. Hij zag in haar ogen dat ze wilde spelen. Dat vond hij lollig. Zealkit zakte vrolijk door zijn voorpoten en zwaaide uitdagend met zijn nog korte staartje. Hij sprong onbeholpen op haar af, om haar te pakken. Hij sloot zijn bekje zacht om haar oor heen, en had haar nekje vast. Het zag er nogal vreemd uit, maar dat vond hij niet erg. Hij jankte vrolijk, de kittens stoeide samen even. Opeens zag hij Vixenkit weg lopen met het mosbolletje. ''Hey Vixenkit, waar ga je heen met dat bolletje!'' Hij krabbelde met moeite onder Swiftkit vandaan. Zealkit moest lachen en keek achter zich of Swiftkit achter hem aan kwam. Opeens verstapte hij zich en viel met z'n snufferd recht in het zand. Hij zat op z'n kont en schudde zijn kopje heen en weer, en een nies ontsnapte uit zijn bekje. Die had hij even niet verwacht. Snel keek Zealkit weer naar Vixenkit die nog steeds het bolletje vast had. ''Vixenkit gooi naar mij, ik sta vrij!'' Hij gooide zijn rechterpoot in de lucht terwijl hij vrolijk en speels naar z'n maatjes keek. Hij was benieuwd of Arrowkit het niet gelijk zou afpakken, maar hij kon het proberen.

Arrowkit;
I am a flower quickly fading
Hij keek vrolijk toe hoe Vixenkit nog altijd mee deed, ondanks de komst van Zealkit. Deze was intussen in een speelgevecht geraakt met Swiftkit. Zijn aandacht werd even door hen getrokken, twijfelend of hij ook mee zou doen, maar Vixen veranderde hem van gedachte. Het kleine poesje pakte het mosballetje op zoals hij enkele momenten eerder had gedaan en riep dat ze hem maar moesten komen halen als ze hem wilde. Die uitnodiging hoefde hij geen twee keer te horen. Arrowkit sprong meteen op haar af en zette de achtervolging in. Zijn pootjes wiebelde af en toe wat onhandig onder zijn lichaam, waardoor hij vaart minderde, maar het maakte het spelletje niet minder leuk. Zealkit riep dat ze het bolletje naar hem moest gooien en Arrow ging tussen de twee in staan, zodat hij het bolletje zou kunnen pakken als ze zou gooien.

S W I F T K I T

Met een vrolijk grauwtje zakte ze door haar poten toen Zealkit op haar af sprong. Ze probeerde zich staande te houden, terwijl haar broertje ergens aan haar oor knauwde, maar hij was iets te zwaar waardoor haar klungelige lijfje op de grond viel. Lachend rolde ze op haar rug om hem een paar zachte meppen te verkopen. Ze bleef zo even met haar broertje stoeien, maar werd toen afgeleid door de stem van Vixenkit. Terwijl ze nog altijd op haar rug lag draaide ze haar kop naar achter zodat ze naar de anderen kon kijken. Swiftkit lachte, de wereld zag er grappig uit op zijn kop. 'Hey Vixenkit, waar ga je heen met dat bolletje!' riep haar broertje, terwijl hij van haar af sprong. Ietwat onhandig kroop Swiftkit overeind om ze achterna te gaan. Ze deed een poging de leuke pluizige staart van Arrowkit te grijpen, terwijl die stil was blijven staan om het balletje mos te onderscheppen. Mooi niet dat ze hem die kans ging geven.

_{Vixenkit's staart stroomde als een vaandel achter haar aan terwijl ze ervandoor ging, zo snel als haar onhandige pootjes dat konden. Een vrolijke grijns speelde op haar lippen terwijl ze door ging, maar het mosballetje kietelde ietwat op haar tong, dat was toch wel een lichte frustratie. Ze kwam uiteindelijk tot een halt en draaide zich half om, met een speelse twinkeling in haar ogen opgelicht. ''Vixenkit gooi naar mij, ik sta vrij!'' Riep Zealkit haar toe en Vixenkit wilde het bijna doen, tot Arrowkit er tussen in sprong. Ze zette een pasje achteruit, zoekende naar een uitweggetje. Tot Swiftkit naar de staart van Arrowkit begon te vissen. Vixenkit zag haar kans schoon met deze afleiding en rende voorwaarts. Ze stortte zich op Arrowkit, een poging om over hem heen te klauteren en hem eronder te krijgen met een speelse en vrolijke grauw. "Heb je!" Terwijl ze dit deed, gooide ze het mosballetje (Een beetje scheef wel te verstaan) richting Zealkit, in de hoop dat het balletje alsnog wel doel zou bereiken.}

Zealkit rende speels achter zijn vriendjes aan. ''Vixenkit gooi naar mij, ik sta vrij!'' hij zwaaide met zijn pootje. Opeens sprong Arrowkit tussen beide en probeerde alsnog het balletje te pakken. Hij grauwde uitdagend naar Arrowkit, die hem de weg versperde. Opeens greep Swiftkit zijn staart vast en werd Arrowkit afgeleid. Zealkit zzag zijn kans schoon, nu Vixenkit het balletje alsnog naar hem toe gooide. Op hetzelfde moment viel ze Arrowkit aan. "Heb je!" Zealkit lachte en zag het balletje door de lucht gaan. Het belande een halve staartlengte bij hem vandaan. Hij sprong er naar toe en hield het in zijn bekje. Toen hij naar z'n vriendjes keek leken ze allemaal in de knoop te zitten. Hij sprong er lachend naar toe, zwiepend met z'n staartje. Hij sprong boven op Swiftkit om hun stoei partij verder te zetten. Hij duwde haar tegen de grond, maar werd toen opeens onderuit gehaald. ''Whaaoo!!''Met een zachte plof smakte hij tegen de grond. Terwijl hij op de grond lag keek hij achter zich om te zien wie dat gedaan had. Hij verdacht Arrowkit, of misschien Swiftkit in een speciale beweging. Vixenkit kon het ook gedaan hebben door haar masker van verlegenheid. maar wist dat natuurlijk niet zeker. Het boeide hem niet, hij wilde spelen. Arrowkit kwam als eerste weer in beeld en hij besloot. Zealkit sprong boven op zijn broer die half in gevecht lag met Vixenkit. Hij had zijn nageltjes in geslagen en stoeide verder. Het stof van de grond hing in de lucht door het ravotten van de kits.

Ik lief dit topic <3

Arrowkit;
I am a flower quickly fading
Arrowkit was niet op de aanval van zijn zusje voorbereid. Hij had zich op zijn achterpoten opgesteld en toen hij Swiftkit naar zijn staart voelde grijpen draaide hij zich wat naar haar toe. Zijn blauwe ogen stonden speels, terwijl hij even met zijn hoofd schudde. Nee, hij moest die bal pakken! Op het moment dat hij zijn blik weer op Vixenkit en het mosballetje wilde richten, voelde hij haar tegen zich aan klappen. Zijn zusje had zich op hem geworpen, waardoor hij achterover tuimelde en op de grond terecht kwam. Toen hij zich onder haar uit worstelde en boven op haar sprong, had ze het balletje al weggegooid naar Zealkit, zoals het plan was geweest. 'Grr' gromde hij speels terwijl hij haar op de grond probeerde te drukken. Zijn poging werd weer verstoord, ditmaal door zijn broertje. Zealkit was op hem gesprongen, waardoor ze beide op de grond vielen. Toen Arrowkit zich uit het groepje had weten te wurmen, rende hij naar het bolletje toe, dat Zealkit had achter gelaten toen hij hem had aangevallen. 'Ik heb hem weer!' riep hij trots, waarna hij het bolletje oppakte en er een andere kant mee op holde.

S W I F T K I T

Terwijl Vixenkit haar broer van voren aanviel, bleef Swifkit zelfvoldaan op zijn staart knauwen, niet van plan die los te laten. Maar, ze moest wel toen Zealkit zich er ook bij voegde en Arrowkit's achterpootjes het niet meer aankonden. Hij wankelde en met grote ogen wist Swiftkit nog net onder de vallende schaduw weg te duiken, zodat ze niet werd platgedrukt. Lachend schommelde ze met haar schouders en gooide ze zich toen weer op het hoopje kittens om mee te ravotten. Ze voelde Zealkit's gewicht op haar leunen en haalde met haar achterpoten naar hem uit om hem van zich af te duwen. Ze zette iets meer kracht dan ze gedacht had en Zealkit smakte op de grond. De ondeugende grijns op haar gezicht veranderde in een geschrokken blik. Had zij dat gedaan? Ze wilde overeind komen en haar verontschuldigingen bieden aan haar broertje, maar die leek er geen erg in te hebben en was alweer in de stoeipartij gesprongen. Zoals alleen een kitten dat kon vergat Swiftkit haar zorgen en richtte ze zich weer op het spelen. Arrowkit was ondertussen van het groepje losgekomen en rende nu naar het onbewaakte mosballetje. Swiftkit zag dit net te laat en tegen de tijd dat ze erop af sprong had Arrowkit de bal alweer in zijn bekje. "Geef hier!" grauwde ze lachend, terwijl ze de achtervolging inzette.

Ondanks dat Vixenkit door haar verrassingsaanval voor een klein moment in het voordeel was, was dit niet van een lange duur. De andere kitten sprong boven op haar! "Oof!" Bracht Vixenkit uit, terwijl de lucht eventjes uit haar longetjes geperst werd. Ze spartelde eventjes met haar pootjes gestrekt. Vixenkit deed de grootste moeite om onder haar broertje vandaan te komen. Het katertje was dan wel een dagje of 2 jonger, hij begon haar al in massa een beetje in te halen. Maar het ging al steeds beter, vooral toen Zealkit zich er ook in ging moeien. Vixenkit zag haar kans schoon en wurmde zich onder haar 'broertje' uit. Een beetje verdwaasd bleef ze eventjes staan, totdat ze zag dat Arrowkit er met het mosballetje vantussen was gegaan. "Geef hier!" Joelde ze, terwijl ze de achtervolging inzette.