I will stand

Onderwerp: I will stand za 13 apr 2013 - 20:21

~No more people sorry~

Nachtzwarte poten liepen woest over het gras in het kamp, Geiriteerd sloeg hij met zijn staart. Hij sloeg met zijn klauw tegen de grond. Zijn hatelijke ogen keken gefrustreerd uit hun kassen. Hij zuchtte, gromde en grauwde. De dag was te mooi en het weer was te perfect. Iedereen was in een opperbest humeur, hij vondt het hoogst irritand. Toen iemand hem glimlachend aankeek snoof hij hooghartig. Zijn kop trok hij weg en hij keek omhoog. Enkele witte wolkjes hadden zich verzameld. Hij voelde dat het voor de rest van de dag lekker weer zou blijven. Opeens zei iemand dat hij normaal moest doen, hij keek verwijtend om en zijn vurige ogen stoken in die van de ander. Hij sloeg met zijn staart. Abrupt sloot de kat zijn mond en keek hem schuldbewust aan met een flits van iets wat op angst leek. '' shut up you messy bloody coward '' Beet hij de kat toe. De kater liep weg. ''Hmpfh..'' Honend keek hij hem na. Toen anderen hem hooghartig aankeken was hij er klaar mee. Met een chagereinige blik verliet hij het kamp. Hij was dat sociale gedoe meer dan zat.

Toen hij later bij een kleine poel kwam, dronk hij wat water. De heldere substantie voelde koel op zijn tong. Hij genoot er even van om zijn dorst te lessen. Darkfire sloeg met zijn staart en keek toen even naar zijn spiegelbeeld dat golfde. De zwarte vacht en zijn ogen waren langzamerhand een herkenbaar iets geworden voor de clans. Hij vond het best, hoe meer katten hem vreesde hoe beter. Al had hij naast Grayclaw ook wel behoefte aan iemand die hem begreep. Het was alleen zo, dat niemand hem ooit zou begrijpen. Hij ging zitten en slaakte een zucht. Dark had Grayclaw al lange tijd niet meer gezien, wat was er aan de hand? Hij had gedacht dat als hij in de clan zou komen, dat ze juist meer met elkaar op zouden trekken. Dus had'ie het fout?, hij was lucht voor Grayclaw. Hij had niet anders verwacht, de kater was net als hij. Toch deed het hem wel wat. De vriendschap die ze vroeger hadden gedeeld was anders.. het was alsof er iets belangrijks was gestopt. Opeens hoorde hij wat, iemand die aankwam. Nieuwsgierig draaide hij zijn kop om.

Onderwerp: Re: I will stand za 13 apr 2013 - 20:44

Voorzichtig waagde Swiftheart wat stappen uit het kamp, haar pootjes hoog opgeheven om het warme gras onder haar kussentjes te ontwijken. Het was heerlijk weer geworden, en ook voor vandaag scheen het zonnetje hoog aan de hemel. Vredig dreven er enkele wolkjes voorbij aan de diepblauwe lucht. Enkele vogels vlogen langs en zongen zo hun dagelijkse riedeltjes, terwijl zij wat afwezig voor zich uitstaarde. Graystripe maakte zich zorgen om haar omdat ze er zo mager uit zag, maar dat was ze ook. Haar ribbenkast was nu duidelijk te onderscheiden onder haar dikke, hagelwitte vacht al verborg ze haar gevoelens, zelf voor hem. Ze wilde niet dat hij zich zorgen ging maken, ze overleefde het wel. De kittens trokken gewoon een hoop energie uit haar en dit was ook duidelijk te merken.

Een kleine glinstering was te onderscheiden in het rustige landschap van Thunderclan, en snel trippelde de poes erheen. Het was een klein plasje water, wat ze gehoopt had. Met gulzige slokken dronk ze wat voor ze haar weg vervolgde. Ze was van plan wat te gaan jagen, al wist ze dat haar lijf niet mee zou willen werken. Ze trippelde naar de grens, en zonder dat ze er erg in had overschreed ze deze. Lichtelijk dromerig staarde ze wat om zich heen, realiserende waar ze uit was gekomen. Dit gebied had de geur van Shadowclan. Ze merkte een langharige zwarte kater op, een die elke Thunderclan kat wel herkende; Darkfire. Ze trok haar oren abrupt naar achter, plat tegen haar nek. Het was te laat, hij had haar al opgemerkt. Ze probeerde zo min mogelijk angst uit te stralen, al ging dit niet gemakkelijk.

Onderwerp: Re: I will stand za 13 apr 2013 - 21:00

Hij voelde een zachte wind door zijn vacht gaan. Zijn ogen sloten zich even, hij genoot van de rust. Katten die niet de hele tijd aan zijn kop zeurde, hem gewoon met rust lieten. Hij werd gek van katten die de hele tijd dingen van hem verlangde. Wat had hij er nou aan, als hij de prooi aan de clan gaf? Niks. Hij wilde geen klusjes en andere dingen doen. Hij vondt het grote tijd verspilling, had er geen zin in en had er ook geen intresse voor. Hij had er een hekel aan als katten een verwachting van hem hadden. Wie of wat moest hij dat nog duidelijk maken? Hij dacht dat het hier anders zou zijn dan in Thunderclan. Het was natuurlijk anders, de sfeer was anders. Het was tenminste niet meer alles liefde, geneuzel en gesprekken over moed en zorgen. Hij sloeg met zijn staart en keek opnieuw naar het water dat zich voor hem rimpelde. Darkfire had schoon genoeg van andere katten, van katten die wilde dat hij dingen zou doen voor anderen. Hij was egoïstisch, dat wist hij. Het was alleen zo dat het hem niet boeide zoals bij een ander. Een ander zou niet willen dat katten die gene egoïstisch zou vinden. Bij hem was dat niet zo, het boeide hem vrij weinig. Hij was arrogant en hooghartig, katten kende hem niet anders. Darkfire keek op en zag opeens een witte poes zitten. Even dacht hij met een koud gevoel dat het Winterstorm was, de blauwe ogen. Toen hij beter keek, zag hij gelukkig dat hij het verkeerd had. Nog even en hij werd gek, dacht Darkfire. Nu herkende hij de poes. Een stank van Thunderclan kwam zijn neus binnendrijven. Swiftheart, herinnerde hij zichzelf. Hij zag dat de poes hem ook had opgemerkt. Ze legde haar oren naar achter, darkfire's valse ogen versmalde vals. ''Zozo, een bezoeker hm?''

Onderwerp: Re: I will stand za 13 apr 2013 - 21:52

Al toen hij net wakker werd, had hij het gevoel dat dit een rotdag ging worden. Slechtgehumeurd stond hij op, en likte zich schoon. De katten om hem heen sliepen nog als roosjes. Zonder moeite te doen de slapende katten te ontwijken, stampte hij extra hard naar buiten. De vogeltjes zongen vrolijk, en zijn humeur verbeterde een beetje. Hij voelde het koele gras onder zijn poten, en sloop zachtjes door het kamp. Vandaag hoefde niemand hem te zien. Bovendien lette er ook niemand op hem, en hij verwachtte niet dat iemand hem zou missen. Kestrelwing zuchtte, en vluchtte het kamp uit. Een enkele kat keek hem na, maar niemand vroeg waar hij met zo'n haast naar toe ging.
Halverwege zijn reis drong een redelijk bekende geur zijn neus binnen. Het was die van een Tc poes. Kestrelwing keek om zich heen, en besefte dat de poes nu in de richting van het Shadowclan territorium liep. Hij versnelde zijn pas, en volgde de sporen. De poes kon nooit in haar eentje daar heen gaan, het was te gevaarlijk. En Darkfire is daar, schoot door zijn kop. Na een tijdje begon hij te rennen. Misschien was er niks aan de hand, maar het zekere voor het onzekere.
Toen hij er bijna was, begon zijn hart wilt te kloppen. Hij rook de geur van Shadowclan kat, en dan nog iets. Een vage geur die hem bekend voorkwam. En even later werd zijn voorgevoel bevestigd. Tussen het gras door zag hij een zware gestalte en de poes. Darkfire en Swiftheart. Nu was het Darkfire, Swiftheart en Kestrelwing. "Zozo, een bezoeker hm?" hoorde hij Darkfire zeggen. Kestrelwing snoof een hoop lucht naarbinnen, en stapte naar voren zodat ze hem konden zien. "Dag Swiftheart." zei hij tegen de poes. En toen keek hij naar Darkfire. Zijn lange zwarte vacht tekende zich duidelijk af tegen het groene gras. Misschien was zijn zoon net iets groter, maar met die vacht leek het wel alsof hij tweemaal zo groot was als de poes. "Dag zoon..." vervolgde hij met een stille glimlach, die alleen maar droevig was. Hij sloot zijn ogen.

Onderwerp: Re: I will stand za 13 apr 2013 - 22:21

Darkfire's valse ogen staken in die van de witte poes voor hem. Hij wachtte op een antwoord. Darkfire groef met zijn klauwen in de zachte aarde onder zijn poten. Hij keek smalend, genietend van de angst die hij rook bij de poes. Angst, was een emotie die hem voedde. Als een andere kat angst had, bang was dan voelde hij zich beter. Hij sloeg met zijn staart, de wind speelde met zijn vacht. Opeens rook hij een geur... een geur die hem prikkelend bekend kwam. Een kater die hij beter kende dan hij lief was. Hij had een vele haat, maar hij was iets bierzondes. Het was zijn, pappie. Zijn bewegingen leken die van een slang, kruipend maar toch snel. Hij keek met zijn kop naar een gedaante die verscheen. "Dag Swiftheart." zei hij tegen de poes. Darkfire's vacht rees prikkelend. Hij werd ietsjes groter, al maakte dat niet zoveel uit. De kater wendde zich tot Darkfire. "Dag zoon..." ''Vader...'' zei hij met pure haat. Zijn manier van spreken deed men denken aan een slang. Zijn spinachtige griezelige uiterlijk stond rechtegeoner die van de twee andere katten. De poes sowieso, wit met blauwe ogen. Zijn vader leek meer op hem, enkel iets kleiner en met wit. ''Ik dacht dat jij in je lafaard hol was terug getrokken.'' Hij keek Kestrelwing met haat aan.

srry, beetje weinig insp >.<''

Onderwerp: Re: I will stand za 13 apr 2013 - 22:29

{Sorry als jullie vol zitten er staat nog steeds open}

Twee heldere grasgroene ogen gleden over het iets donkere groene moeras en bekeken de boel maar even. Misschien waren er nog wat sukkelige apprentices er in gevallen. Na, die waren toch al dood. De poes had weer een slechtheidbui, en veel zin om dat te laten merken. Des ondanks kon ze geen apprentices in de drab laten liggen. Boneface besloot dat ze niks kon vinden en ging over op de kikkerjacht, een van de weinige prooien die in dit moeras zaten. Snapte die andere clans nou nog niet dat de Shadowclan meer jachtruimte nodig had? Ach, misschien sloegen ze zich er door heen... De zwart witte poes sloeg een pad in wat ze vaak nam en ging naar een vertrouwd jachtplekje toe. Hier zaten vaak kikkers, wat ook wel te horen was. Nu waren de krengen echter stil, jammer, dan zal het moeilijk worden om ze te kunnen vinden. De geuren van het moeras waren zo sterk. Desondanks ging de poes lager lopen en liet ze haar ogen over het gebied kan. -Plons- Het geluid deed haar opkijken, een kikker. Mooi, ze waren er toch. Nu nog eentje vinden. De kat bleef doodstil zitten en liet alleen haar ogen neer gaan, in de hoop dat er een groen beest in zicht kwam. Opeens sprong er een kikker voor haar. Boneface had geleerd dat je bij kikkers soms beter niet kon sluipen, dus sprong ze meteen op het beest. Gelukt. Ze drukte het sloom spartelde beest op de grond en gaf de beet die het beestje liet sterven. Boneface pakte het dier op en zocht na een plaats om het te kunnen bewaren. Opeens rook ze twee geuren die hier niet thuis hoorden. Thunderclan. Met de kikker in haar bek liep ze richting de twee geuren. Er was ook nog een Shadowclan cat bij, maar die had ze niet opgemerkt omdat ze de geur gewend was. Het was Darkfire, een kat die ook uit de Thunderclan kwam, maar daaruit was verbannen, of zo iets. Hij had vreselijke dingen gedaan, dus met hem ging Boneface niet de spot drijven.''Vader...'' zei Darkfire, tegen een kat die Boneface niet kon zien. Het klonk met haat. ''Ik dacht dat jij in je lafaard hol was terug getrokken.'' Boneface besloot om haar prooi neerr te leggen en eens een kijkje te nemen. ''Darkfire, heb je hulp nodig? Of lukt het alleen?'' vroeg ze zonder twijfelen aan de grote kater. Misschien kon hij het alleen ook wel af. Maar hij had nu hulp. De poes keek de anderen aan, maar zei niks tegen hun.

Onderwerp: Re: I will stand za 13 apr 2013 - 22:44

"Vader..." zei Darkfire vol haat tegen hem. Kestrelwing legde zijn oren in zijn nek. Op de een of andere manier was hij niet bang, misschien leek het hem wel wat, sterven door de klauwen van zijn bloedeigen zoon. "Ik dacht dat jij in je lafaard hol was terug getrokken." de kater keek met haat naar zijn vader. Kestrelwing zuchtte vermoeid. "Nee, het werd me er te muf." zei hij lichtjes sarcastisch. Als het op een gevecht aankwam zou hij verliezen, en dus moest dat niet gebeuren. "Waarom moet je altijd zo gemeen zijn Darkfire? Besef je dan nooit hoeveel pijn je anderen doet? Misschien ook niet, want je hebt kennelijk altijd gedacht dat wij geen familie waren voor je, dus dan zul je dat gevoel ook wel niet kennen. Maar geloof me, als jij iets had waarvan je hield, dan zou je het wel weten." voegde hij eraan toe, en keek recht in de ogen van Darkfire. Ze waren oranje, net als de zijne. Een zwart witte poes verscheen nu ook op het toneel. Met een felle blik keek hij haar aan. "Darkfire, heb je hulp nodig? Of lukt het alleen?" vroeg de poes. Kestrelwing keek verontwaardigd. "Oh, ik dacht dat hij zo onoverwinnelijk was?" vroeg hij met lichte haat.

Note: Alsjeblieft, val hem niet aan. Ik houd hem graag nog heel tot zijn verhaallijn begint Wink

Onderwerp: Re: I will stand zo 14 apr 2013 - 14:29

Het zinde haar niet hem tegen gekomen te zijn, zijn daden stonden bekend over heel Thunderclan en daarbuiten misschien ook wel. Ze merkte hoe hij vals zijn ogen versmalde. ''Zozo, een bezoeker hm?'' Haar adem stokte voor even in haar keel bij het horen van zijn stem, maar ze herstelde zich snel. Alweer had ze zich in de nesten gewerkt, geweldig. Het was algemeen bekend dat slechts een paar tegen hem op konden, en nu ze zo verzwakt was zou haar dat überhaupt niet meer lukken. ’’I-ik... H-het was niet mijn bedoeling.’’ hakkelde ze wat in zijn richting. Ze snoof een bekende geur op, hij kwam van haar eigen clan af. "Dag Swiftheart." hoorde ze Kestrelwing zeggen, een van haar clangenoten. Ze knikte hem vriendelijk toe, maar trilde nog steeds. "Dag zoon..." vervolgde de kater. Even keek ze verwarrend van Darkfire naar Kestrelwing, maar ging er verder niet op door. De haat jegens Kestrelwing straalde van Darkfire af. ''Vader...'' sisde hij tussen zijn tanden door. ''Ik dacht dat jij in je lafaard hol was terug getrokken.'' hoorde ze hem hierna zeggen. ''Darkfire, heb je hulp nodig? Of lukt het alleen?'' klonk een plots onbekende stem vanuit een andere hoek. Er kwam een zwart-witte poes op het toneel, die de dezelfde geur als Darkfire droeg. Het kon natuurlijk nooit iets beter gaan, want net nu Kestrelwing was aangekomen kreeg ook Darkfire hulp. Ze draaide haar blik opzij, haar oren nog steeds plat in haar nek. "Nee, het werd me er te muf." zei Kestrelwing met een sarcastische tint. "Waarom moet je altijd zo gemeen zijn Darkfire? Besef je dan nooit hoeveel pijn je anderen doet? Misschien ook niet, want je hebt kennelijk altijd gedacht dat wij geen familie waren voor je, dus dan zul je dat gevoel ook wel niet kennen. Maar geloof me, als jij iets had waarvan je hield, dan zou je het wel weten." Ze knikte bij het horen van deze woorden. Swiftheart waardeerde zijn moed om dit te zeggen, zelf had ze dat nooit gekund. Maar zij zelf was natuurlijk een angsthaas, dat kon je nu ook wel zien. "Oh, ik dacht dat hij zo onoverwinnelijk was?" En toch, kon ze het niet laten een kleine grinnik te laten horen. Het zou misschien pijn doen om te zien hoe je eigen zoon zo op het verkeerde pad is gekomen, maar Kestrelwing blééf zijn vader. ’’D-doe ons alsjeblieft geen pijn...’’ sprak ze zachtjes tegen de twee, maar meer liet ze niet van zichzelf horen.

Onderwerp: Re: I will stand za 25 mei 2013 - 7:35

Een zilvergrijze veeg vloog op het konijn af. Met een klap van een poot was de prooi dood. Bloed kringelde rond het konijntje. Toadpaw likte zijn lippen af. Lekker, dacht hij opgewonden. Met een vals glimlachje liep de kater naar het moeras. De bomen ruisden door de sterke, koude wind die ertussen door woei. De grond was zompig. Telkens als Toadpaw erin stapte werd hij erin getrokken met een zuigend geluid. Hij schudde neidig zijn vacht en liep met een stevige pas door. Plotseling hoorde hij een heleboel gemiauw. "Vader..." Nieuwsgierig spitste Toadpaw zijn oren. "Ik dacht dat jij in je lafaard hol was terug getrokken." Toadpaw sloop wat dichterbij. Meteen gingen al zijn haren omhoog staan van woede. Er waren ThunderClankatten op ons territoria, dacht hij woedend. "Nee, het werd me er te muf." zei de vreemde kat lichtjes sarcastisch. "Waarom moet je altijd zo gemeen zijn Darkfire? Besef je dan nooit hoeveel pijn je anderen doet? Misschien ook niet, want je hebt kennelijk altijd gedacht dat wij geen familie waren voor je, dus dan zul je dat gevoel ook wel niet kennen. Maar geloof me, als jij iets had waarvan je hield, dan zou je het wel weten." Toadpaw gromde, niemand mocht zo spreken tegen de ShadowClan."Darkfire, heb je hulp nodig? Of lukt het alleen?" vroeg een zwart-witte poes. De vreemde kat keek verontwaardigd. "Oh, ik dacht dat hij zo onoverwinnelijk was?" vroeg de ThunderClanner met lichte haat. Toadpaw trippelde de bosjes uit. Hij stelde zich op naast Darkfire. Zijn zilvergrijze oren gingen plat op zijn kop liggen en hij trok dreigend zijn lip op. ’’D-doe ons alsjeblieft geen pijn...’’, miauwde plotseling een andere kat. Toadpaw snoof minachtend. "Misschien doen we dat nog wel.", gromde hij uitdagend. Natuurlijk ging hij niet zomaar een gevecht aan de gang brengen, en al zeker niet zonder toestemming.

Onderwerp: Re: I will stand wo 29 mei 2013 - 17:19

Darkfire voelde de wind door zijn zwarte vacht gaan. Hij keek kwaadaardig naar de katten die tegenover hem stonden. "Nee, het werd me er te muf." zei zijn vader lichtjes. Darkfire keek hem spottend aan. "Waarom moet je altijd zo gemeen zijn Darkfire? Besef je dan nooit hoeveel pijn je anderen doet? Misschien ook niet, want je hebt kennelijk altijd gedacht dat wij geen familie waren voor je, dus dan zul je dat gevoel ook wel niet kennen. Maar geloof me, als jij iets had waarvan je hield, dan zou je het wel weten." Darkfire stoote een kwaadaardig gelach uit. ''Hou toch op! Ik hoef niet van dat zoete gezwets te horen. Ik word er ziek van. Liefde, ik heb het nooit gekend, en wil het ook niet kennen! Je bent een lafaard vader, een nietsnut die niet goed bij het hoofd is. It is my life!''
Hij sloeg met zijn staart en er klonk een zacht gegrom uit zijn keel op. ''Darkfire, heb je hulp nodig? Of lukt het alleen?'' Klonk er opeens achter hem. Darkfire draaide zijn kop om en zag een onbekend gezicht, maar rook wel de geur van Shadowclan. Hij keek de poes met een arrogant gezicht aan, wat moest ze van hem. De reactie van zijn vader maakte hem ziedend. Hij gromde luid, een angstaanjagend geluid. '' Shut up. Ik heb je nooit als mijn vader beschouwd, net als moeder. Dat zal nooit gebeuren ook.'' ’’D-doe ons alsjeblieft geen pijn...’’ hoorde hij van de poes. Darkfire lachte haar spottend uit, coward. "Misschien doen we dat nog wel.", gromde een leerling die ook opeens de bosjes uit kwam. Darkfire gunde hem een enkele blik en keek toen weer naar Kestrelwing. Het werd Darkfire te druk hier. Dit was geen thee kransje. ''Ga, of we zullen inderdaad vechten. En jij, stomzinnig mormel, ik wil je nooit meer zien.'' Het laatste zei Darkfire tegen Kestrelwing.

Onderwerp: Re: I will stand wo 29 mei 2013 - 19:21

De statige kater gunde hem en blik. Toadpaw ving die op met een gekrulde lip. ''Ga, of we zullen inderdaad vechten. En jij, stomzinnig mormel, ik wil je nooit meer zien.'', gromde de kater. Toadpaw snoof verachtelijk. Hij had dus gelijk. Het waren mormels. Toadpaw zette zijn zilvergrijze haren op. Hij krulde zijn lip en liet zijn oren plat tegen zijn kop liggen. Hij ging niet aanvallen, nog niet. Een diepe grom ontsnapte uit zijn keel. Zijn olijfgele ogen lichte veraderlijk op. "Als jullie zo dom zijn om niet te antwoorden, dan zullen wij dat voor jullie doen.", gromde hij.

Onderwerp: Re: I will stand