C-calm down { OPEN }

Een voorzichtig likje liet ze over het kopje gaan van Vixenkit. Scorchpath zuchtte toen naar die zeer bekende bruingetinte vacht keek. Alles aan haar kitten deed haar herinneren aan hem. Maar dan ook echt alles. Een eenzame traan wist zijn uitweg te vinden en droop nu langs haar wang, maar de Queen weigerde de druppel weg te vegen. Ze moest het een keer uiten, niet alles kon gewist worden door het geveeg van een voorpoot. Vaag werd haar blik gericht op de Nursery uitgang, waar meestal de vaders trots naar hun kitten kwamen kijken. Maar dat was nog nooit gebeurd bij haar. Nooit was hij opgedoken uit het niets om Vixenkit een hele hoop aandacht te geven. Alleen Fireheart, maar die kwam natuurlijk voor zijn kittens. Het lot had haar weer eens geraakt. Ditmaal had ze de zes leventjes in haar poten van de kittens van de toekomstige ThunderClan Leader. Icestorm was op een zeer trieste wijze overleden en Scorchpath had de enige Queen geleken die de taak aankon. Nogmaals zuchtte de calico en stond ze voorzichtig op. Een zacht gepiep bereikte haar oren, maar zolang deze niet van Vixenkit afkomstig was, baarde ze zich geen zorgen. De andere zes kittens waren jong, dus piepten ze bijna overal om. Ze waren toch wel oud genoeg om even zonder hun verzorger te kunnen. En Scorchpath zou ze nooit alleen laten. Ook al konden ze al helemaal zelf lopen en praten, de Queen zou altijd op haar hoede zijn. Pas wanneer de zes hun achtervoegsel '-paw' zouden krijgen was ze gerust gesteld genoeg om ze alleen te laten. Behalve Vixenkit natuurlijk, die moest voortduren beschermd worden. Een trage pas overheerste haar poten, ze keek nog een keer achterom, maar toen er niets was, besloot ze toch de warme Den te verlaten. Toen ze eenmaal op de open plek was gekomen, voelde ze weer dat bekende koele briesje over haar korte vacht heen gaan. "Eindelijk.." Mompelde ze terwijl ze haar kijkers sloot. Instinctief draaide ze haar kop naar de Warriors Den, waar ze elkaar ontmoet hadden, maar toen ze haar ogen weer opende, stond hij daar niet. Met een wat terneergeslagen houding liet ze zich op de grond zakken en met een zucht liet ze haar kop op haar witte voorpoten vallen.

_{een traag briesje vloog door de oude vacht van One-eye. een dunne lichtstraal verwarmde haar oude kopje. even knipperde ze met haar ogen. een beetje terneergeslagen keek ze vooruit haar enige goed werkende oog gericht op de horizon. met een zucht stond One-eye op, ze rekte haar benen en liep uit de elder den. het was best vervelend om de enige elder van heel thunderclan te zijn. je had niemand om naast te liggen of om eventjes mee te praten als je niet goed kon slapen. maar er zaten ook voordelen aan je had een nest waar minstens tien warriors in passen helemaal voor jezelf, en vele kittens kwamen alleen voor haar en haar oude verhalen. met een korte gaap en blik op de open plek draafde Oneeye naar de plek. ze was dan misschien de oudste van allemaal maar zeker niet de langzaamste. eenmaal aangekomen op de open plek wandelde ze naar een calico poes die teleurgesteld haar kop op haar voorpoten liet rusten. met een schuin kopje ging ze naast de poes zitten en zij ze met een schorre stem "wie verwachte je te zien meiske?"}