|
| It had to be done [Saxon's vertrek] | |
| Quinty 1529 Actief "I'm not heartless. I just learned to use my heart less"
| |
| Onderwerp: It had to be done [Saxon's vertrek] wo 1 mei 2013 - 16:06 | |
| Words; 954 || Tags; Bloodclan Cats || Notes; Goodbye Saxon~ Al een paar dagen had de grote, gespierde, bruine kater zijn gezicht niet meer laten zien in het kamp waar hij zo veel te doen had. Steeds vaker ging hij op pad, in z'n eentje, om na te denken over de moeilijke beslissing waar hij voor stond. Hij stond nu al een paar maanden als second in command bij Bloodclan, met alleen Icy nog boven hem. In het begin had hij heel lang getwijfeld om de grijze poes van haar troon te slaan en zelf aan het hoofd te gaan staan. Maar toen hij gevoelens kreeg voor de poes en ze samen een nestje kittens kregen, liet hij die gedachten varen. De kater zuchtte eventjes. Zijn leven had een vreemde wending genomen sinds hij zijn moeder had vermoord en was ontsnapt aan 't binnenleventje. Hij vroeg zich af wat er van hem zou zijn geworden als hij gewoon daar had blijven zitten. Zouden de mensen hem hebben verkocht? Zou hij terecht zijn gekomen bij zo'n oud gerimpeld ding dat hem veel te veel aandacht en liefde te zou geven? Zou hij dan niet zijn geworden wie hij nu was … Het was niet zo dat Saxon zijn leven niet prettig vond, hij genoot van elk moment dat hem werd gegunt. Maar de druk werd hem te … druk, eigenlijk. Hij had nooit echt kunnen weten hoe het was om zo veel macht te hebben, hij genoot er van nu. Maar het stond hem niet zo. Hij wilde alleen zijn, rust om zich heen hebben. Zodat hij niet bang hoefde te zijn dat iemand hem zou verraden als hij iets verkeerds zou doen. De kater zuchtte, terwijl hij de botjes van het net opgegeten muisje wegsloeg. Zijn leven leek hem te veel gevangen te houden. Hij wilde weg daar, daar was 'ie inmiddels wel overuit, maar hij kon hier niet weg. Hij kon niet zomaar zijn rug naar Bloodclan draaien en er van tussen gaan, Icy zou 'm vermoorden. Tenminste, als ze er ooit achter zou komen. Tuurlijk kwam ze er achter, maar het lag er maar net aan wanneer. Als hij het goed genoeg kon plannen, zou ze er pas laat achter komen en was hij al lang en breed verdwenen. Maar zo laag was hij niet gezonken, daarom had hij dit al een paar keer besproken met Icy. Het zat er aan te komen, binnenkort zou hij maar eens bekend maken dat hij uit Bloodclan zou stappen en dat de ijzige leidster een nieuwe Commander zou moeten gaan zoeken. Het speet hem, hij kon het goed vinden met die poes en zou graag bij haar willen blijven. Maar het leek erop dat dit werk, dit leventje, niet voor hem besteed was. Saxon zou terug gaan naar waar hij ooit met zijn vader had geleefd. De kater had leefde niet meer, maar de plek was er nog wel. Saxon was er al een paar keer geweest, voor wat onderhoud. Hij had alles precies uitgestippeld. Het zou wel goed komen.
Langzaam kwamen zijn poten wat sneller in beweging, de karakteristieke geur van Bloodclan kwam hem tegemoet. Hij was nu bijna bij het kamp, bijna zou hij bekend moeten gaan maken dat hij weg ging. Saxon gaf zijn borst een ferme lik, voordat hij het kamp binnen wandelde en, zonder ook maar iemand aankeek, naar de muur toe liep. Vanaf hier sprak Icy de katten aan, vanaf hier zou hij het nieuws bekend maken. ”Laat alle katten oud genoeg om te doden, zich verzamelen onder de muur.” Zijn brommende stem klonk hard over het terrein heen, terwijl hij op het muurtje sprong. Het was niet zo heel erg uitzonderlijk dat de Commander hier stond, hij had Icy's plaats al een paar keer overgenomen. ”Katten van Bloodclan,” begon hij rustig, terwijl zijn ijzig blauwe ogen over de katten heen gleden. ”Ik ga geen lang verhaal maken, ik val direct met de deur in huis. Bloodclan is manen lang mijn huis geweest, ik ben hier practisch opgegroeid onder het wakend oog van mijn vader. Icy gaf mij de kans om als Commander hier te functioneren. Zij weet wat ik jullie vandaag ga vertellen,” even stopte zijn stem. Hij had dit vaak genoeg geoefend en was niet bang om reacties te zien. ”Nu is het mijn taak om dit stokje over te geven. Ik heb besluiten om te stoppen als Commander en me terug te trekken uit Bloodclan. Het leven met regeltjes is nooit mijn sterkste punt geweest en ik ben vaak genoeg over de streef gegaan.” Er viel een stilte. Hij wist dat later pas de reacties, geschrokken, misschien kwaad, misschiende beide, zouden komen. Maar nu was het stil. ”Ik ga mezelf ergens anders huisvestigen. Doe wat jullie willen doen met me, ik vertrouw Icy erop dat ze een waardige opvolger voor me zal kiezen.” Saxon's staart zwiepte heen en weer en met zijn poot raakte hij heel even zijn halsband, die aardig vol zat met hondentanden. ”Ik zal mijn halsband niet afnemen, ondanks dat ik geen lid meer zal zijn van Bloodclan.” besloot hij zijn speech. ”Dat was 't,” sprak hij kalm, terwijl hij van de muur afsprong en in de richting van de langharige poes liep. ”Tot ziens, je weet waar ik ben als je me zoekt,” sprak hij rustig tegen de poes. Hij gaf haar een lik over d'r kop heen, gevolgd door een kopje. Daarna draaide de massieve kater zich om en sprinten het kamp uit. Dit was het beste, dit was zijn beslissing. Hij was vrij. Bij de in-/uitgang bleef hij eventjes staan, draaide zich om en keek voor de laatste keer naar het kamp. Daarna rende hij weg, weg van Bloodclan, weg van zijn geschiedenis binnen de groep. Hij was vrij, hij was alleen, alweer.
Sheet codes © Noor~[ EERST Icy, daarna de rest van Bloodclan. Note: Saxon is al weg uit het kamp, je kan 'm dus NIET aanvallen!] |
| | | LAU 4006 Afwezig EX ELITE LEADER
i am an outcast
| |
| Onderwerp: Re: It had to be done [Saxon's vertrek] zo 5 mei 2013 - 22:29 | |
| ♛ I'll always remember Him as The Man... Icy trippelde langs de stel katten heen die zich om en nabij de ingang van het kamp had verzameld. Het was uren, nee dágen geleden dat ze Saxon gezien had en nu kwam hij eindelijk weer het kamp binnengelopen. Ze wou hem uithoren waar hij ditmaal gezeten had, maar ze hield wijselijk haar mond en baande zich kalm een weg door de massa heen om hem te spreken. Haar poten begonnen echter te beven toen zij hem zelfzeker naar de hoge Muur zag trippelen en er met een stevige tred nog zelfzekerder dan ooit uitzag. Ze had hem de afgelopen tijd in Bloodclan zien groeien vanaf het moment dat hij ze hem als Commander uitgekozen had, van de kater die enkel goed was in spreken tot de kater die zoveel meer bleek te kunnen dan dat. Hij was geschikt voor het Bloodclan leven in haar ogen, maar in de zijne leek hij alles behalve te zijn.. Hij had haar afgelopen manen meerdere keren verteld dat hij zich wou los maken van de Elite, dat het niet zijn ding was, en ze had zijn gepraat erover aangehoord – ook al vond ze het een grote nonsens – maar nooit gedacht dat hij het serieus meende. Mannen zagen altijd, dat hadden ze haar verteld en dat had ze ook ondervonden, dus dacht ze dat het ook maar ordinair geklaag was. Echter was de blik in zijn cyaanblauwe ogen te zelfzeker voor een normale toespraak, hij had waarschijnlijk de knoop doorgehakt.. Haar vermoedens werden op akelige manier bevestigd toen zijn ijzige ogen over de massa gleden, zonder één blik op haar te werpen, en zijn mond opende om hen toe te spreken. Hij sprak in haar oren monotoon tot de massa, niets persoonlijks. Het was afschuwwekkend.
“Laat alle katten oud genoeg om te doden, zich verzamelen onder de muur.” Hij hoefde het niet eens te zeggen met zijn brommende stem zo laag dat hij toch boven de katten uitgehoord werd. Ze stonden immers allemaal al op een kluitje bij elkaar toen ze hem zagen verschijnen bovenaan het stenen bouwsel. “Katten van Bloodclan, Ik ga geen lang verhaal maken, ik val direct met de deur in huis. Bloodclan is manen lang mijn huis geweest, ik ben hier practisch opgegroeid onder het wakend oog van mijn vader. Icy gaf mij de kans om als Commander hier te functioneren. Zij weet wat ik jullie vandaag ga vertellen,” zijn stem stopte. Icy was bang dat hij het nu pas moeilijk ging krijgen, haar adem stokte, maar hij hield zich nog behoorlijk goed. “Nu is het mijn taak om dit stokje over te geven. Ik heb besluiten om te stoppen als Commander en me terug te trekken uit Bloodclan. Het leven met regeltjes is nooit mijn sterkste punt geweest en ik ben vaak genoeg over de streef gegaan.” Het bleef lang stil, héél lang stil. Icy was het gewoon dat er geen woord gesproken werd tijdens vergaderingen of mededelingen, dit kwam door het ingeoefende respect voor de leider en zijn commandant, maar nu zorgde de stilte voor een misselijkmakende knoop in haar maag. “Ik ga mezelf ergens anders huisvestigen. Doe wat jullie willen doen met me, ik vertrouw Icy erop dat ze een waardige opvolger voor me zal kiezen.” Sprak de bruine tabby verder, Icy focuste haar blik volledig op hem alleen. Haar hoofd sloeg op hol maar voelde tegelijk verdoofd aan. Hoe kon ze een waardige opvolger kiezen als hij voor haar altijd de enige geschikte was geweest in die rol? De avond dat ze Scourge dood hadden aangetroffen kende ze hem niet eens, ze had hem lukraak uitgekozen omdat hij de enige leek die geen moeite had met hun leider die de dood trof. Hij had zich zelfs beter bewezen dan ze had gedacht. Ze had geen deputy gewild, net als Scourge, maar ze had er een gekozen om niet machtsbelust over te kwam. Als ze dat wel had gedaan dan was ze in een mum van tijd van de troon afgestoten, je moest het slim spelen als je het overleven wou.. Zijn massieve poot greep kort naar zijn halsband, maar zakte vervolgens weer op de bakstenen onder hem. “Ik zal mijn halsband niet afnemen, ondanks dat ik geen lid meer zal zijn van Bloodclan. Dat was ‘t.” Hij sprong van de muur af en kwam haar richting uit gelopen. Ze kon niet anders dan een norse blik opzetten, ze wist dat de clan keek naar deze verrader en dat ze niet wisten wat er tussen hen speelde. Saxon leek er minder mee om te gaan, hij ging toch weg.. “Tot ziens, je weet waar ik ben als je me zoekt.” Zijn tong schraapte tussen haar oren, om vervolgens haar een kopje te geven. Het leek alsof hij haar aanmoedigde sterk te zijn, hij las vast in haar ijzige blauwe ogen hoeveel moeite ze had met zijn vertrek. Ze probeerde het niet erg te laten zien, ze moest hard zijn. Ze gaf een kleine knik als antwoord, uit vrees dat haar opgekropte verdriet hoorbaar zou zijn als ze haar mond opende. Hij vertrok vrijwel meteen, sneller dan ze had verwacht, en het enige wat ze kon doen was hem nakijken. Ze probeerde haar blik te haken in de zijne toen hij nog een laatste keer omkeek, maar zijn ogen speurden de plaats af alsof hij alles tot in het detail de allerlaatste maal wou opnemen om het zich later levendig te kunnen herinneren. En toen was hij weg, misschien voorgoed, misschien zouden ze elkaar later nog eens treffen. Het zou haar vast beter doen om met die hoop verder te leven.
Het duurde nog even voor de gemoederen gekalmeerd waren en ze een vrije weg vond om naar de hoge Muur toe te trippelen. Ze vroeg zich af hoe Hij zo zelfzeker kon ogen, probeerde Zijn passen na te bootsen.. Het lukte haar voor geen meter. Ze sprong de muur op en krulde haar staart om haar poten heen toen ze ging zitten. Haar blik stevig voor zich uit starend, naar de bladeren aan de grote boom voor haar om niet te moeten kijken naar de ongelovige blikken onder haar. Ze kon het niet verdragen nu eender welke blik te werpen op iemand, alles herinnerde haar – op welke stomme manier dan ook – aan Hem. “Ik zal nu niet beslissen over wie Mijn Commandant opvolgt.” Het was kort en bondig, maar een krachtige boodschap. Even snel als ze gekomen was, sprong ze alweer van de muur af en sloot zichzelf de rest van de avond op in haar leidersschuur, ze stond voor een onverbiddelijke keuze…
|
| | | 182 Actief
| |
| Onderwerp: Re: It had to be done [Saxon's vertrek] ma 6 mei 2013 - 0:22 | |
| Langzaam maar zeker was de jonge kater een flink stuk gegroeid. Zijn lichaam was breed en zelfs fors gebouwd. Zijn cyaan blauwe ogen stonden zo kil dat ze bijna emotieloos leken. Hij was een ware bloodclan kater geworden en dat niet alleen; zijn vecht kunsten werden steeds beter. Zijn blik viel op een bruine tabby; zijn vader. De kater had zich al dagen lang niet meer laten zien in het kamp, niets meer van hem laten horen. Hij wilde naar zijn vader toelopen, hem eindelijk weer eens dwarszitten. Maar in plaats van dat hij dat deed bleef hij zitten. Zijn houding sprak voor zich, hij had een hekel aan zijn vader. Net zoveel als aan zijn moeder. Hun levens waren niets, een kleine kat op de wereld, dat waren ze. Hij daar in tegen betekende iets voor de wereld. Al moest hij zelf nog uitzoeken wat. Zijn vader was nu op de plek gesprongen waar normaal zijn moeder stond om haar clan toe te spreken. Toen de kater begon te spreken kwam een brede grimas op zijn gezicht te staan. Eindelijk, de lafaard gaf toe aan zijn zwakheden. Hij sloeg zijn nagels uit, zou hij aanvallen? Nee, niet slim. Hij keek de kater na en toen de kater langs hem door liep siste hij; "Poesiepoes," Hopelijk zou hij de kater zou uitdagen. Hij wilde wel vechten. Maar jammer genoeg liep zijn vader door. Cethin gromde en richtte zijn brede kop richting Icy. "De lafaard," Mompelde hij. "Kan niet meer tegen de druk, net een Kittypet." Hij lachte donker en sprak het hard genoeg zodat anderen het konden horen. Hij was niet bang om gehoord te worden. |
|
| | | Cat 705 Actief
| |
| Onderwerp: Re: It had to be done [Saxon's vertrek] ma 6 mei 2013 - 17:52 | |
| Hate had de toespraak met grote ogen aangehoord. De kater. Díé kater. Weg! dacht hij. Ergens voelde hij een grote triomf naar boven komen. `Ha! Zwakkeling!' siste hij. Naast hem zat Cethin die beledigend over Saxon sprak. Even wist Hate niet waar de haat bij hem vandaan kwam, maar toen schoot hem te binnen dat Cethin Saxons zoon was. `Saxon, je bent een VER-RAA-DER!' riep hij toen de kat even stil bleef staan bij de ingang. Het liefst vloog hij hem aan, vermoordde hem en kreeg lof van alle katten die Saxon net zo erg haatte als hij. Maar dan was er Icy. Zij zou boos worden. En dat was iets wat Hate absoluut niet wou. Hij stond op en mengde zich onder de andere katten die beledigingen mompelden tegen Saxon. De ex-Deputy van de BloodClan. `En dan houdt die sukkel zijn halsband ook nog eens!' riep hij. |
| | | Michelle 296 Actief I am made of LoVe
| |
| Onderwerp: Re: It had to be done [Saxon's vertrek] ma 6 mei 2013 - 22:49 | |
| Een grijns lag rond haar lippen terwijl ze het net gevangen muisje uit elkaar scheurde. Ze had nooit meer iets van haar ouders gehoord. Ze hadden haar gewoonweg in de steek gelaten maar ja, wat kon ze anders verwachten van Kittypet's.. Zij was er nooit een geweest in haar hart was ze altijd een Bloodclan kat geweest en zodra ze kon was ze dus ook vertrokken om vervolgens recht tegen Icy op te lopen. Icy van elke mogelijke kat. En zij had 'Mimi' alles geleerd wat ze moest leren.
Het was slechts dagen geleden dat ze haar poot stijf had gehouden tegenover Icy en van de Bloodclan leader dwong dat ze haar naam mocht veranderen. Mimi was de naam die haar ouders haar hadden gegeven. Maar Icy was meer een moeder voor haar geweest dan Yucka ooit was geweest! En daarom was ze vanaf die dag Velirane. Een volwaardig Bloodclankat.
De ijzersmaak van bloed gleed langs haar keel en ze grijnsde. Enkel werd haar grijns van haar afgenomen toen ze de donkere tabby Saxon zag. Ze mocht hem niet. Dankzij de kater had haar mentor Icy kittens gekregen en had ze zichzelf wel moeten trainen omdat Icy het te druk had met die haarballen. Het maakte het ook nog eens erger dat meneer ook nog eens hun Deputy was en Veli wel naar hem moest luisteren wou ze geen gezeik krijgen met Icy.
En oh wat waren zijn woorden zoet. Een zieke grijns gleed over haar lippen terwijl ze stukje bij beetje dichter bij Icy kwam en zo ook dichter bij de 'verrader.' Maar Icy had haar nieteens door. Ze had enkel oog voor de bruine tabby en toen hij hun kant op kwam siste Velirane zacht maar bewoog niet. Toen Icy op de muur sprong rekte Veli zich uit en liep half in de richting waarvan ze wist dat Icy er ook heen ging en toen de grijze kat die haar alles had geleerd wat ze kon bij de schuur aan kwam glimlachte Velirane even zacht. "Het spijt me voor je." Klonk haar stem zacht, geen woord er van meende ze. Er lag zelfs een zieke hoop in haar hart. Als ze het nu goed wist te spelen met haar mentrix zou Icy wachten met een commander kiezen en zou zij gekozen worden als ze oud genoeg was. Zij Velirane commander van de Bloodclan. Ze wist dat ze meer voor Icy betekende dan welke kat in heel Bloodclan dan ook. En daar zou ze gebruik vna maken ook. "Vind je het erg als ik met je mee naar binnen ga?" Ze glimlachte nog even naar de poes maar wachtte niet op antwoord en stapte ook de schuur in de duisternis haar latend omhelzen. |
| | | | Onderwerp: Re: It had to be done [Saxon's vertrek] | |
| |
| | | |
| Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |