vissen vangen

Stormkit zat aan de rand van de kleine stroom. Ze was vis aan het vangen. Als ze er een ving legde ze die naast zich neer op het gras. Zo kon ze de buit goed tellen, want als ze de vissen op zou eten, viel er niets te tellen. Daar zwom een zilver visje van niet meer dan twintig centimeter groot. PATS! Stormkit had vanaf de kant in het water tegen de vis aan geslagen en daarna gegrepen met haar klauw. In een boogje sloeg ze de vis op het droge en duwde hem naast de andere vissen in het gras. Ze likte haar lippen af bij het zien van haar vangst. Twee kleine visjes en drie normale vissen met diegene die ze net gevangen had erbij. Het meest trots was ze op de grote baars die ze gevangen had. Die was bijna 30 centimeter groot! Dit lijkt veel voor zo'n kleine kitten, maar ze zat hier ook al bijna twee uur. Stormkit wist dat ze vast betere vangsten zou hebben als ze bij de echte rivier zou vissen, maar dat mocht niet. Daar was ze nog veel te jong voor. Al was ze het daar natuurlijk niet mee eens. Stormkit baalde er altijd van dat ze nog geen zes manen oud was. Dan mocht ze eindelijk leerling worden en kon ze leren om een echte krijgskat te worden, want dat was haar droom. Ze wilde graag een echte heldin zijn later en nooit vergeten worden door de katten van later. Stormkit zuchtte. "Waarom duren die manen altijd zoooo vreselijk lang?" vroeg ze zich hardop af. "Nog twee manen, dan wordt ik een krijgsleerling." Bij het idee alleen al, werd Stormkit helemaal blij.
Er zwom nog een vis voorbij, maar vanaf de kant kon Stormkit er niet bijkomen. Daarom sprong ze met een sierlijke boog in het water. Precies op de vis. Althans dat was de bedoeling. Ze was net te laat en de vis zwom verder. Stormkit rende erachteraan, maar wist dat ze niet te ver kon gaan, omdat haar buit nog aan de oever op het gras lag. Ze moest opnieuw een sprong maken. Anders haalde ze de vis niet in door de stroomversnelling waarin ze nu beland was. Stormkit maakte zich klein, zette zich af en maakte een prachtig sprong richting de vis. Het was nu of nooit, alles of niets en Stormkit was vast besloten alles te geven wat ze in zich had. Ook al wist ze dat dat waarschijnlijk niet eens hoefde. Zo groot was die vis nu ook weer niet. Maar ze wilde, als ze thuis kwam, kunnen zeggen dat ze geen enkele vis had doorgelaten. Daar landde Stormkit. Ze had haar ogen dichtgeknepen. Daar zat ze in het water. Ze durfde haar ogen bijna niet te openen. Had ze hem? Was het haar gelukt? Voorzichtig deed ze haar ogen open. De vis was nergens te bekennen. Ze zuchtte. Langzaam stond ze op en wilde net terug naar haar buit lopen, toen ze iets smerigs aan haar kontje voelde. Ze keek om. Aan haar achterwerk kleefde een geplette vis. Het was geen prettig gezicht, maar Stormkit was dolblij. "Ik heb hem!" riep ze enthousiast. Vrolijk liep ze terug naar haar buit. Ze besloot haar buit alleen maar op te halen en daarna direct naar huis te gaan.

Snel liep het kleine katertje langs het stroompje af. Hier moest toch ergens het Riverclan gebied zijn? In de verte zag ze een katje. Geen volwassen kat in ieder geval. Snel liep ze op de kat af. ''Hallo!''zei hij opgewekt''Weet jij waar het Riverclan gebied is??''. Ze zag er aardig uit. En volgens hem zat zij ook bij zijn Clan. ''Ik ben Bluepaw...ik ben nieuw...''hij ging naast haar zitten en keek naar de vis. Hij likte zijn lippen af. Hij had ook wel zin in een visje. Maar hij ging haar vis niet opeten! Hij ging wat gemakkelijker zitten en keek haar opgewekt aan. Hoe zou ze heten? Hij staarde wat in het water,naar de voorbij komende vissen. Opeens zag hij een grote baars. Minstens 40 cm groot! Hij ging in een aanvals positie staan en sprong. Het water spetterde om hem heen en in zijn ogen. Maar het maakte hem niet uit. Hij had hem. En hij was inderdaad zo groot als hij dacht. Trots nam hij de vis mee uit het water. Hij hapte erin. Hmmm..heerlijk de smaak van zoetwatervis. Een..nou ja? Hoe zeg je dat. De smaak was niet te beschrijven. Met zijn mond gevult met vis keek hij het katje weer aan. Snel slikte hij het door.

Lightpaw was op jacht gegaan om wat te gaan vangen, muizen, daar was ze anar op jacht. Poot voor poor sloop ze in de buurt van de kleinde stroom. Toen hoorde ze een kat iets zeggen, wat wist ze neit precies. Lightpaw sprong op en rende in de richting van eht geluid. 'Oh haai' Begroete ze. Ze zag een katertje een baars vermoorden. 'Goed werk zeg' Zei ze. 'Hoe heb je dat geflikt?' Vervolgde ze. Ze keek bewondert naar z'n vangst. Daar in tegen had zei helemaal niks, ze schaamde zich een beedje, ze ging op jacht, en wat ving ze niks. Ze liep naar het katertje toe. 'Ik ken jou nog niet, mijn naam is Lightpaw, en de joune?' vroeg ze.

Hij keek op toen er een andere kat verscheen. ''Haay! Ik ben Bluepaw...''zei hij vrolijk. Hij zag dat ze naar zijn vis keek. ''Wil je ook een stukje??''vroeg hij vriendelijk. Hij schoof de vis haar kant op. Hij keek haar vriendelijk aan. Wat een mooie kat... Misschien konden ze wel vrienden worden. Hij hoopte van wel. Want hij was neit zo goed in vrienden maken. Stil bekeek hij haar nog eens. Ze zag er aardig uit. Hij gaf haar een kopje.

5 Volle regels Bluepaw
~ Al bewerkt Srry was ff evrgeten. Ik ben soms zo inspi loos dat ik daar niet meer aan denk ~

'Je moet je vangsten toch altijd aan de clan geven?''Zei ze, 'maar als je toesemming hebt, is het goed hoor.' Ze gaf hem een kopje. 'Ik had ook wat proberen te vangen.' Zei ze en ze stopte even, 'Maar was neit gelukt.' Zei ze toen. Ze keek eht katertje lief aan, 'ben jij nieuw in de rivierclan?'