Then...GO!

Onderwerp: Then...GO! za 13 apr 2013 - 22:49

Poot voor poot rende ze ritmisch gewijs over de heide's heen. Duisternis overviel haar langs alle kanten. Als net de bliksem die de lucht verlichtte. Al duurde het maar even. Maar het was een perfecte sfeer geweest. Haar groene ogen keken over de donkere vlakte's heen. Als donder op haar pad. Wind die blies door haar manen. Haar klauwen sloegen per aanraking met het gras plukken de lucht in. Als de maan die vannacht niet aanwezig leek te zijn. Maar hij kwam wel. Op een dag misschien. Net als zij. Dagen, weken wellicht had ze zich afwezig gehouden. Het kamp verlaten. Alweer. De rug toegekeerd. Maar het was over. Die tijd was geweest.

Haar poten raakten amper de grond tijdens het rennen. Een perfecte symfonie. Als het liedje die zich telkens in haar kop afspeelde. Indi glimlachte vaagjes waarna ze een nog rapper sprintje inzette en met een sliding tot stilstand kwam op de eenzame berg. Het uitzicht over het dorp verwijdde zich. Maar haar blik bleef het meest hangen op het gebied ernaast.

Omringd door bomen en vanaf hier onzichtbaar voor de wereld. Maar ze wist wat er was. Wat er zich gaande speelde kwam ze weldra achter. Haar ogen glunderden waarna ze voorzichtig de berg aftripte en richting het kamp liep. De geur van bloed werd alsmaar sterker. Totdat het haar zelfs uitnodigde. Maar ze twijfelde.

Vlak voor het kamp bleef ze staan waarna ze zich omdraaide en de andere kant uitkeek. Was ze het nog wel waard? Vele vragen spookten door haar kop heen. Maar uiteindelijk keerde ze zich alsnog om waarna ze het kamp terug in wandelde en onder één van de bomen wat verder weg van het kamp ging liggen. Ze kon misschien wel aandacht gebruiken. Maar waarom zoeken als het zo al op je af kwam? Ze twijfelde er geen moment aan en sloot haar ogen om even wat uit te rusten.

{OPEN}

Onderwerp: Re: Then...GO! za 20 apr 2013 - 12:32

Het was avond, de maan verlichtte het kamp. Wiebe was vermoeid, hij had heel de dag gespeeld met zijn vrienden. De bomen waaide in de ruige wind. Bladeren wapperden en maakten zachte geluiden. De kleine en jonge kater sloop kalm door het kamp. Zijn magere buik gromde sterk. Een stevig jachtgevoel stroomde door zijn aderen. Hij verlangde al lang naar een eerste jacht. Wiebe hoopte snel een goede mentor te vinden, dan konden ze samen door de Twoleg Place crossen, achter konijnen en muizen zitten, vechten met andere katten die later super bang zouden zijn voor hem... Hij ging helemaal op en zijn droom over dat leven, maar werd gewekt door een oranje gekleurde kat met fel groene ogen die het kamp binnen kwam. Hij hief zijn zwart-witte kop wat hoger om te zien wie het was. Hij had deze kat nog nooit gezien, hij was nog niet zo vaak alleen door het kamp geweest, en daarvoor was hij steeds geconcentreerd op zijn moeder. Wiebe ging stap voor stap wat dichter naar de kat die zich onder een grote boom had gevestigd. Zijn oogjes twinkelden van opwinden maar hij wist niet goed wat hij moest doen. Wat als het geen clankat was? Of wat als ze hem zou aanvallen? Dapper ging hij uit instinkt op zijn buik liggen. Eerst bleef het kleine katje de poes even aankijken van een klein afstandje. Hij hoopte dat zij hem zou opmerken en dat ze een gesprek zou beginnen met hem. Als er dan iets mis ging, kon hij steeds vluchten, hij was namelijk een geweldige loper! De toekomstige apprentice concentreerde zich volledig op het gedrag van de ros-gekleurde kat, hij observeerde haar even en behoedzaam bleef hij op zijn plaats, lichtjes rustend.