{Open}Nest Cleaning!

Mockingpaw was die morgen vroeg in de veren. Hij had nog geen mentor, dat kwam omdat zijn andere mentor niet meer in staat was hem te trainen, en nog steeds had hij geen eerste training gehad. Hij sliep wel in de apprentice den, maar hij praatte nooit veel met de andere apprentices. Mockingpaw keek naar zijn nest, die moest nodig eens worden ververst. Hij greens eventjes, waarom zocht hij niet gewoon goed mos? Hij keek rond, hij mocht niet alleen gaan, want hij had geen mentor. Zachtjes mopperde hij, wat nu? Hij ging de den uit en keek rond in het kamp, misschien was er wel een andere apprentice die ook z'n nest wilde verschonen, dan kon hij met iemand samen gaan, in plaats van alleen. Nieuwsgierig keek de kater rond.

-- Open voor 1 of meerdere apprentices --

_{Zachtjes murmelend krulde Snowypaw zich nog eventjes wat extra op in haar nest, terwijl ze haar staartpunt op haar bleekroze neusje liet rusten. Haar ademhaling was gestaag en regelmatig en haar uitdrukking was rustig. Maar toch, ondanks dat het zo kon lijken, was Snowypaw niet zo diep weg. Ze sliep vaak erg licht. En als je licht sliep... Kon het kleinste geluidje je doen ontwaken. Dat bleek nu ook weer. Het kwam van ver in haar droom, maar ze hoorde nog steeds geluid en haar lichaam dwong haar dan ook daar respons op te geven. Nog wat slaperig knipperde ze haar ogen open en liet ze een gaap uit haar mond ontsnappen. De enige donkere kat die ze kende in haar clan was haar zwarte broertje Nightpaw, dus dat was ook het eerste wat er bij haar op kwam. "Nightpaw..?" Murmelde ze onzeker en vragend, want ze was immers niet zeker dat hij het was.}

"Nightpaw..?" Hoorde hij iemand murmelend miauwen tegen hem. Hij keek voor de zekerheid om. "Ehm," Begon hij wat ongemakkelijk. "Als je het tegen mij had, ik heet Mockingpaw.." Hij keek snel weer weg, wat een lafaard was hij toch ook. Altijd had hij zijn mondje bij zich, waar was die stoere kater gebleven? Hij wist het niet. De zwarte kater keek eventjes naar de witte poes, hij kende haar niet. Maar hij kende ook bijna niemand uit de Clan, alleen Dawnpaw, en die zag hij nooit meer. Hij zuchtte zachtjes en keek weer naar zijn poten, hij was altijd alleen, al sinds zijn apprentice tijd. Zijn mentor was op de eerste trainingsdag overleden, daarom had hij een hekel aan vossen. Als zijn mentor er niet voor hem was geweest, was hij nu in StarClan behalve zij. Soms voelde hij het schuldgevoel heel erg.

"Ehm," Begon de kater, die ze incorrect geïdentificeerd had als haar broertje Nightpaw. "Als je het tegen mij had, ik heet Mockingpaw.." Maakte hij zijn zin af. Meteen verschoot Snowypaw mentaal van kleur en hees ze zichzelf wat overeind. "Oh.. Eh... Sorry..." Begon ze stamelend, "Ik... Ik was nog niet helemaal wakker en.. en..." Hakkelend zocht het sneeuwwitte poesje naar woorden. "Je lijkt nogal op Nightpaw..." Als ze nerveus werd, begon Snowypaw te ratelen en dat was nu het geval. "Zwarte pels.. en al..." Haar stem stierf langzaam af en ze keek hem wat verloren aan. Haar excuses waren er warrig en naar haar eigen mening stom uitgekomen. Haar blik ging naar beneden. "Sorry..." Mompelde ze zachtjes terwijl ze haar oren plat in haar nek legde.

Shypaw was vandaag al vroeg op. Ze was rustig aan het rond trippelen in het kamp, opzoek naar iemand die haar wilde trainen, of iemand die met haar wilde spelen. Ze was al Young One, maar was erg verlegen en bang om een slechte mentor te krijgen. 's Avonds lag ze daar steeds over te piekeren in de Apprentices den, net als 's ochtends. Om deze reden was het blauw geoogd poesje zo vroeg het nest uit gegaan. Bovendien was haar nest erg vuil en helemaal niet fijn om in te slapen. Ze was het grote ShadowClan kamp gaan afzoeken, opzoek naar enige mossoort die zich ergens aan een rand had vastgezet. Turend draaide ze haar hoofd, het hele kamp afspeurend. Toen haar blik de Apprentices den naderde trokken twee katten haar aandacht. De zwarte kater Mockingpaw was daar een van, ze herkende hem omdat ze vaak haar tijd doorbracht in de den. Ze zag nog een klein wit gezichtje de den uitkomen, Shypaw herkende Snowypaw, het poeder-witte zusje van Nightpaw. Ze zag hoe de twee apprentices elkaar verward aanstaarden en hoe ze hun mond bewogen, maar er kwam geen geluid uit. Nieuwsgierig maar verlegen als haar karakter was huppelde ze de katten tegen moed. Ze dacht even na over het feit dat ze hun gesprek zou verstoren maar hoopte dat deze kater en kattin daar niet al te veel op tegen hadden. 'Sorry...', hoorde de wit-zwarte poes Snowypaw nog net mompelen. "Oh... Is euh, is er iets? Kan... Kan ik euh, kan ik helpen... misschien?", stotterde ze uit verlegenheid. In haar hoofd was ze steeds een fikse kat, maar in het échte leven was Shypaw helemaal anders, ze heette niet voor niets Shypaw... Voorzichtig ging ze de Apprentices den binnen en installeerde ze zich in een traag tempo bij de andere twee. Ze wilde namelijk niemand afschrikken. Met een verlegen blik plooide ze haar dunne maar lange staart over haar voorpoten om deze te verwarmen. Wachtend op enige reactie bleef ze onbeweeglijk zitte,.