Don't you worry, don't you worry child

&Appleblossom

Shit, shit shit. Dat was het enigste woord dat nu voorkwam in zijn gedachten stroom. Met een woedende blik die vuur leek te spugen en oren die hij tegen zijn nek gedrukt hield, raasde hij over het Thunderclan gebied heen. Hij had zonet per ongeluk ruzie gemaakt met een Queen. Hoe de ruzie begonnen was wist hij niet zo zeker, maar in ieder geval; Iedereen koos natuurlijk haar kant omdat ze eeen Queen was en hij maar een doodgewone krijger. Wat ze maar niet leken te snappen was dat hij dé bestuitziende warrior was. Natuurlijk, ze waren gewoon jaloers op hem. Daarom deden ze dus zo bot tegen Mockingjay. Een verfijnde glimlach waar waarschijnlijk iedere kattin voor zou vallen, kwam tevoorschijn op zijn gelaat toen een langharig, bruin gestalte zijn zichtveld binnendrong. De sterke Riverclan geur die van haar pels droop weerhield hem niet. "Goedendag schoonheid, wat doet u hier?" Vroeg hij met een stem die zo zacht was als de binnenkant van een roos. Zijn donkergroene blik zocht de hare en rustig installeerde hij zijn achterwerk op de aardbodem toen hij een goede afstand tussen hen had gevonden.

Haar poten sleepten iets over de grond terwijl ze de slaap uit haar systeem probeerde te gapen. Dit was echter niet met veel succes. Appleblossom had vannacht niet kunnen slapen, hoe moe ze ook was. Haar gedachten bleven woelen en rollen tot haar hoofd veel te druk en vol was om mee te kunnen slapen. Haar ouders waren uit elkaar gegaan, de relatie gespleten. De poes slikte zachtjes en knipperde overtollig vocht vlug weg uit haar grote, goudkleurige ogen. Ze kon het niet goed hebben dat dat gebeurd was. Het was één van haar zekerheden geweest, dat haar ouders altijd weer bij elkaar kwamen. Maar dat leek dit keer niet zo te zijn en Appleblossom trok erdoor weg. Ze wilde eventjes niks meer te maken hebben met relaties, want ze beangstigden haar. Als ze zag hoeveel haar moeder erom leed... Haar vader had ze er echter niet echt onder zien lijden. Sterker nog, ze zag hem nauwelijks. Ze werd uit haar gedachten opgeschrokken door een zijdezachte stem. Het jonge poesje keek met grote, ietwat schrikachtige ogen op, alsof ze een haas was die in de kaken van een jager keek. "H-hallo," reageerde ze, erg op haar hoede. "W-wat doet u zo dicht b-bij de grens?"

Hij knikte even met een lachje welke zijn lippen omhoog deden krullen toen de kattin hem een begroeting terug gaf. Maar door de volgende vraag, ging toch één van zijn wenkbrauwen iets omhoog staan. "W-wat doet u zo dicht b-bij de grens?" Hij lachte even rustig en sloeg zijn staart over zijn poten heen. "Heb je het koud? Je stem trilt nogal," Onschuldig keek hij de poes aan. Nu hij haar eens goed in hem opnam, moest hij toegeven dat ze er best goed uitzag. Maar hij zou nooit verder gaan dan flirten, zijn loyaliteit aan zijn Clan was nog altijd het belangrijkste voor hem. "En wat mag jou naam wel niet zijn?" Waagde hij nadien maar te vragen, haar eerste vraag negerende. En hopelijk haalde ze dat onderwerp ook niet meer naar boven.

Appleblossom beet op haar lip. Dreef de kater nu de spot met haar bevende stem? "Heb je het koud? Je stem trilt nogal," Miauwde hij. Appleblossom's goudkleurige ogen keken eventjes in een flits van een moment weg, maar hierna probeerde ze zijn blik weer vast te houden. "Nee.." Miauwde ze, proberende haar stem strak te houden. Toch was er nog steeds een spoor van een lichte beving in haar stem. "En wat mag jou naam wel niet zijn?" Miauwde de kater. Eventjes bleef Appleblossom stil, spelende met de gedachte of ze hem haar naam wel moest geven. Maar uiteindelijk, instinctief het conflict vermijdende, miauwde ze uiteindelijk haar naam maar. "Appleblossom.." Het was duidelijk dat het poesje absoluut niet op haar gemak was bij haar gesprekspartner. Ze had zich van hem weggedraaid en stond licht op haar poten, klaar om te sprinten, duiken of wat dan ook. Ook schoot haar blik alle kanten uit, alle mogelijke uitwegen in zich op nemende.

Onderwerp: Re: Don't you worry, don't you worry child