Drowning... {+Silverstream}

Met ruime passen verliet de jonge, langharige grijze kater het ThunderClan kamp. Zijn amberkleurige ogen flikkerden in het zonlicht en zijn pels snakte naar iets dat koud was. Dagen leken langer te worden, alsof seconden uren werden. Graystripe schudde zijn brede kop even en staarde nadien voor zich uit. Misschien dat de rivier hem wat verkoeling kon bezorgen? Hij knikte goedkeurend en zette nadien koers naar de rivier.

Eenmaal het heldere water in zijn zicht kwam verscheen er een klein lachje op zijn gezicht. Hij vertraagde zijn passen ietwat en toen hij aan de oever stond zakte hij wat door zijn poten zodat hij met zijn roze tong over het water kon schrapen, welke hierna zijn lichaam binnen vloeide. Maar nét toen hij zich weer wou omdraaien verloor hij zijn evenwicht en viel hij met een plons in het water. Wild maakte hij zwem bewegingen met zijn poten, maar alles wat hij deed werd gewoon geblokkeerd door de woeste stroming van de rivier.

Silverstream liep door het Riverclan territorium. Een zachte windbries speelde met haar lange, zilver gekleurde vacht. Haar mooie, diep blauwe ogen stonden op het stromende water naast haar gericht. Ja, ze deed een patrouille in haar ééntje. Of eigenlijk, ze had gewoon even geen zin in het gezelschap van haar clan genoten. Ze mocht hun graag hoor, maar eens wat tijd voor haar zelf voelde ook wel eens goed.
Een plons een eindje verder op deed haar op kijken. Ze werd overweldigd door nieuwsgierigheid. Door het geluid van wilt spetterend water besefte ze dat er iets in gevallen moest zijn. Silverstream zette het op een rennen. Haar poten bewogen zich lenig over de grond terwijl ze langs de rivier heen rende. Toen ze een grijze gestalte in het water zag, verstijfde Silverstream. Het was een kat die in het water was gevallen. "Hou vol!" Riep ze de kater toe terwijl ze af zette met haar achterpoten en in het water sprong. Silverstream trappelde ritmisch met haar poten terwijl ze in de richting van de kat zwom. Toen de kat een kopje onderging dook Silverstream ook omlaag het water in. Ze greep de kater bij de nek vel, en zwom met de kat richting de kant van Thunderclan. Ze sleepte de kater op het land en keek hem aan. "A-alles oké?" Vroeg Silverstream terwijl ze de kater bezorgd aan keek.

De grijze kater met amberkleurige ogen snakte naar adem toen het water boven zijn hoofd kwam te stromen. Met al zijn vier poten peddelde hij als een gestoorde, maar wat hij ook deed de rivier stond niet toe dat de kater de heldere lucht boven de rivier weer zag. Hij sloot zijn donkergele ogen en sloot zijn mond. Enkele belletjes zweefden naar het wateroppervlak en net toen hij dacht dat de StarClan hem naar hen toe had gebracht, trok iemand of iets hem weg uit zijn hallucinatie. Hij voelde het water dat van zijn vacht op de grond droop, en kreeg het besef dat er weer wind tegen hem aanvloog. Wat dus betekende dat hij terug op land lag. "A-alles oké?" Voordat hij antwoord gaf stond hij op en slokte hij enkele keren zuurstof naar binnen. "Ik ben oké." Het klonk ademloos maar geruststellend. "Dank je." vervolgde hij nog. Hierna hoestte hij nog wat water uit en voor de eerste keer in zoveel dagen was hij blij dat de stralen van de zon zijn drijfnatte pak weer verwarmde.

Silverstream keek neer op de kater. Haar mooie heldere blauwe ogen op de kater gericht met een bezorgde glans er in. Haar mooie, gladde, zilveren vacht begon al weer droog te worden van het water. Maar dat was ook niet zo raar met haar typische Riverclan vacht. Silverstream of alles goed was met de kater. De kater haalde diep adem van het zuurstof. "Ik ben oké," sprak de kater ademloos, maar het had iets geruststellend. Silverstream glimlachte warm naar de kater. "Mooi," sprak ze met haar heldere stem. Je zou bijna kunnen denken dat ze een Starclan poes was. "Dank je." Silverstream glimlachte naar de kater. "Geen dank, ik zou 't nooit kunnen aan zien hoe een kat zou verdrinken," miauwde de poes. "Maar... hoe ben je ooit in het water terecht gekomen?" Vroeg ze een tikkeltje nieuwsgierig. Ja, dat wou ze wel weten, het kwam niet vaak voor dat een kat uit een andere kat het water in viel, tenzij die kat over iets heen zou lopen richting de andere kant van de stroom. Niet dat ze de kater zou beschuldigen van het overtreden van de warrior code.

Hij hield zijn amberkleurige ogen gericht op de langharige, zilveren poes en slikte even de krop die zijn keel blokkeerde door. "Mooi," sprak de poes met een zuivere stem, alsof ze rechtstreeks vanuit de StarClan hem was komen redden. Ergens deed het hem draaierig worden, maar hij wist zichzelf te herpakken en bleef haar aankijken. Dat gevoel kreeg hij waarschijnlijk gewoon omdat hij bijna verdronken was. "Geen dank, ik zou 't nooit kunnen aan zien hoe een kat zou verdrinken," miauwde ze. De kater knikte even en gleed met zijn roze tong over zijn natte, gladde snorharen. "Maar... hoe ben je ooit in het water terecht gekomen?" Eventjes lachte hij, al was het een héél schrale glimlach, het was toch nog een lachje. "Ik was aan het drinken e-en... verloor mijn evenwicht." verklaarde hij. Hierna wiebelde hij eventjes met zijn grijze oren en dacht hij na. Dit was nu al de tweede keer dat hij bijna verdronken was, en dat een poes hem komen redden was. "Maar het is een gewoonte geworden... verdrinken." bracht hij op een lichte amusante ondertoon uit. De poes had waarschijnlijk geen enkel idee waarover hij het had, maar daar kon ze zelf niks aan doen. Ooit was hij nog eens verdronken, en toen was de poes genaamd Swiftheart hem komen redden. Hij slikte weer even, en wist de gevoelige blik in zijn ogen te onderdrukken. Swiftheart...

"Maar... hoe ben je ooit in het water terecht gekomen?" Vroeg Silverstream een tikkeltje ongelovig. "Ik was aan het drinken e-en... verloor mijn evenwicht." Silverstream keek hem aan met een niet veel zeggende blik. Evenwicht verliezen tijdens het drinken? Dat had ze nooit eerder gehoord. Ze vroeg zich af hoe de kater dronk. "Maar het is een gewoonte geworden... verdrinken." Silverstream lied een lief lachje horen. "'T Is maar net waarvan je houd, is 't niet?" Vroeg ze giechelend. "Mijn naam is Silverstream," stelde ze zich zelf toen voor aan de kater. Ze glimlachte en zwaaide met haar zilveren staart. "Maar, misschien is het beter dat je naar jou kamp toe gaat, en naar een medicine cat gaat, het mag dan Greenleaf zijn, maar straks fat je nog kou," sprak ze, waarna ze besefte dat zij ook op Thunderclan territorium zat. "En... ik ben ook niet waar ik behoor te zijn..." murmelde ze. Ze keek glimlachte even en keek naar de kater.

Een klein beetje water borrelde omhoog in zijn keel maar hij wist dat dat niet zo erg was. Met amberkleurige ogen die nog steeds een tikkeltje wazig waren door de verdrinking die hij zonet was ondergaan keek hij de prachtige, langharige zilveren poes met blauwe ogen aan. "'T Is maar net waarvan je houd, is 't niet?" zei ze. Hij begon zelf onbewust te glimlachen toen de RiverClan poes voor hem ook een lachje toonde. "Dat kun je wel stellen ja." antwoordde hij op een charmante, warme toon. "Mijn naam is Silverstream," stelde ze zichzelf voor. Hij zwiepte even met zijn staart en besloot maar zijn eigen naam ook bekend te maken. "Well, aangenaam kennis te maken Silverstream, ik ben Graystripe." beaamde hij rustig. Maar hierna wiebelde hij even met zijn grijze oren, wat merendeels kwam omdat hij wist dat de poes de volgende woorden serieus nam. "Maar, misschien is het beter dat je naar jou kamp toe gaat, en naar een medicine cat gaat, het mag dan Greenleaf zijn, maar straks fat je nog kou," Graystripe slikte even en knikte, waarna hij zijn vacht even uitschudde en zichzelf liet zakken totdat hij in een zithouding terecht kwam. "En... ik ben ook niet waar ik behoor te zijn..." Voor heel even hield de kater zijn brede kop schuin, maar toen hij het besef kreeg dat de poes zich op de verkeerde kant van de rivier bevond, fronste hij even. "Ik zal het heus tegen niemand zeggen," begon hij terwijl hij even schuin glimlachte. "Maar ik denk dat het inderdaad slimmer zou zijn dat we beide terug gaan naar onze kampen." hij knikte nogmaals en hees zichzelf nadien weer overeind. Eigenlijk, als hij eerlijk moest zijn, wou hij nog wat meer tijd door brengen met Silverstream. En hij was er niet zeker van of dat wel zo goed was... Hij schudde zijn kop onopvallend en keek de poes nadien recht aan. "Leuk je ontmoet te hebben, hopelijk zie ik je gauw weer terug." miauwde hij waarna hij zich omdraaide en zich een weg baande naar het ThunderClan kamp. "En eh.... Nogmaals bedankt." Hij wierp nog een laatste glimlach op de poes waarna hij de bosjes inrende. Op weg naar huis.

"Dat kun je wel stellen ja." Silverstream grinnikte, en voelde warmte in haar buik opwellen als een warme zomerbries. Daarna stelde ze zich zelf voor. Ze had de kater gered, dus ze vond dat hij haar naam weten mocht, en zij wou zijn naam ook wel weten. "Well, aangenaam kennis te maken Silverstream, ik ben Graystripe." Silverstream glimlachte warm. "Aangenaam," miauwde ze zacht en vriendelijk.

"Ik zal het heus tegen niemand zeggen," miauwde Graystripe. "Maar ik denk dat het inderdaad slimmer zou zijn dat we beide terug gaan naar onze kampen." Silverstream knikte. "Leuk je ontmoet te hebben, hopelijk zie ik je gauw weer terug." Silverstream glimlachte. "Vast wel, er zijn altijd nog gatherings," miauwde ze. "En eh.... Nogmaals bedankt." Silverstream sprong het water in. "Schiet nou maar op, straks vat je kou, het is niet bepaald warm rond deze tijd," miauwde ze met een glimlachje. Ze draaide zich om en zwom terug naar de kant van Thunderlan, waar ze over haar schouder keek naar Graystripe. Wat deed die kater nou met haar? Waarom voelde ze zich zo goed, zo warm... ze kende hem amper! Ze schudde haar kop en sprong in de struikjes en ging terug naar het kamp van Riverclan.

OOC: Uber late post xD