It's hard to talk, when you always lie

_{De calico poes opende haar amberkleurige ogen, welke ooit zo levendig hadden geglommen, en keek vragend rondom haar heen. Ze stond op een grasveld, omringd met enkele grote bomen. Je kon wel zeggen dat het de vierboom was, maar dat was het ook weer niet. Een tikkeltje van streek strompelde ze rond. Maar haar strompelen veranderde al snel in gehaaste passen. Waar was ze? Ze kon toch niet...? Haar ogen sprongen open van schrik en verbazing. Nee! Ze mocht niet dood zijn! Want... dat betekende dat ze nu in Starclan was, toch? Paniek raasde door haar lichaam toen ze verder wandelde, maar de omgeving rondom haar bleef hetzelfde; Vredig en rustig. Ze zou niet opgeven, nee, ze wou terug! De poes liet haar oren hangen en wou iets zeggen, totdat ze besefte dat ze helemaal alleen was. Waar waren de anderen die opgesloten zaten in Starclan...?}