Just get out of my way and do something usefull [+Brindlepool]

Light was een eenzame kitten ze droof altijd iedereen van zich af. Tot er een kitten was die bij haar bleef, hoe gemeen ze ook was. De kitten bleef bij haar, De kitten had de zelfde naam als zij, haar vrolijkheid gaf haar hoop, zoveel dat Light haar de bijnaam Dancer had gegeven. Omdat ze altijd zo vrolijk was en zong en er gekke pasjes bij maakte. Dance was de enige kat tegen wie Light vriendelijk kon zijn. Ze had het zwaar gehad, maar ze was niet de enige alleen ging zij er fout mee om. Verdriet en eenzaamheid gaf haar haat. Haat aan alle katten met ouders. Wat vervolgens leed tot het haten van alle katten die vrolijker waren of moed op een beter leven. Beter gezegd ze haatte iedereen, letterlijk iedereen. Ze wilde ook geen praatjes maken met andere katten, ze had de laatste tijden wel last van een hoestje maar zocht er weinig achter.
Terwijl Light door het kamp dwaalde terroriseerde ze onbewust andere kittens. Ze was eigenlijk opzoek naar Mothkit die was het leukste om te pesten.

Light liep door het kap terwijl ze in de zachte vacht van een andere kat belande. Meteen begon de kitten te tieren over hoe dom de kat wel niet was en uit haar buurt moest blijven. Light sloeg haar kleine en witte nagels uit en sloeg haar poot richting de andere kat. Dat zou haar leren, beetje in haar weg lopen.

~ Brindlepool

De warme zonnestralen dwaalde langzaam haar den in, haar vacht al verwarmend. De grijze markeringen van de jonge medicine kat waren nu goed te zien, en zette donker af op haar lichte vacht. De laatste dagen waren verschillende katten bij haar op bezoek geweest, gewoon voor een praatje, of om haar te steunen. Zelfs Smokebreath was langsgeweest voor advies wegens de ziekte die heersde rond Shadowclan, en al verschillende levens had geëisd. Ze vond het vreselijk, wetend dat er eigenlijk bijna niets aan te doen was. Hoe graag de poes ook wilde helpen, er was eigenlijk niets meer te verzinnen. Ze dacht even terug aan Frostkit, die met zijn vreselijk grote oorlogswond langs was gekomen, het was altijd leuk zulke enthousiaste en nieuwsgierige kittens tegen te komen. Ze maakte haar vrolijk, en het was altijd leuker om deze te behandelen dan ondankbare katten.

Brindlepool stapte langzaam in de richting van de uitgang van haar den om een kijkje in het kamp te kunnen nemen. Ze wilde natuurlijk ook sociaal doen en gezien er nu niemand in haar den was voor hulp kon ze met een gerust hart vertrekken. Cinnamonpaw had ze ook al eventjes niet meer gezien, die zal vast en zeker druk bezig zijn met kruiden zoeken. Het was een toegewijde leerling en ze mocht boffen met haar. Plotseling voelde ze hoe een zachte vacht tegen haar aankwam, en geschrokken keek de poes op. De kitten begon meteen te fitten op haar, gezien ze in de weg liep. De kitten haalde uit in haar richting en ze probeerde deze slag te ontwijken, maar raakte haar vacht toch net. Geen wond, maar wel een waarschuwing. ’’Hé! Durf je wel?’’ miauwde ze streng tegen de kitten. ’’Niet zomaar boos worden, dat heeft geen zin. Iedereen kan wel eens een fout maken, toch?’’ sprak ze hierna weer op een rustigere toon. Nee, ze liet zich niet snel druk maken om zoiets, want ze wist dat ze het uiteindelijk toch wel zou winnen.

Light haar nagels misde net de huid van de medicine cat, haar klauw nam wel een hap van de vacht mee. 'Gatver hou die luizennesten bij je' riep ze kwaad. De strenge stem had weinig effect op de bijna apprentice. het enige wat ze deed was Brindlepool uitlachen. 'Zeek zeker dat ik dat durf. Let je wel op!' Riep ze kitten kwaad. 'Hoe kan jij een medicine cat zijn als je alleen maar domme vragen kan stellen!' De kwaadheid in haar stem werd steeds erger. De kitten trok een hoop aandacht vanuit het kamp. De meeste katten zouden dit nooit durven. Die zouden respect hebben voor de Med. Cat. Light niet die had geen respect voor niemand niet. De enige die de uitzondering was was Northernkit.
'En deam right dat ik boos wordt!' riep ze kitten deze keer nog harder. 'En zeer zeker dat je fouten maakt. Dat er nog geen doden zijn gevallen door jou fouten is al een wonder.' De kitten lachde en klauwde met haar nagels in de grond. Ze was waarschijnlijk de enige windclan kat met zulk lef en zulke taal.

[/quote]

Brindlepool kon niet zo goed tegen deze situatie, gezien ze niet boos wilde worden op de kitten maar ze wilde ook niet vol de grond in worden gestampt. Maar wat moest ze dan wel? Het enigste wapen wat zij ter verdediging kon gebruiken waren haar woorden, de rest deed ze niet. Tenslotte zou uithalen naar een kitten niet warrior – waardig zijn, en al zeker niet voor een medicine kat. 'Zeer zeker dat ik dat durf. Let je wel op!' riep de kitten kwaad, haar al uitlachend. 'Hoe kan jij een medicine cat zijn als je alleen maar domme vragen kan stellen!' riep ze nog steeds kwaad, misschien nog wel een tikkeltje erger dan de vorige keer. Brindlepool versmalde haar ogen en maakte zichzelf iets groter. ’’Misschien omdat ik andere katten wél respecteer?’’ snauwde ze naar de kitten. Het kon haar niet zoveel meer schelen of andere nu meekeken, ze moest deze kitten toespreken en misschien wat ze daarom nu wat strenger. Maar dat moest elke warrior doen in zo’n geval, dus ook zij. 'En deam right dat ik boos wordt!' riep ze hard over het kamp heen, ze trok zo alle aandacht en dat was waarschijnlijk ook haar bedoeling. 'En zeer zeker dat je fouten maakt. Dat er nog geen doden zijn gevallen door jou fouten is al een wonder.' Brindlepool reageerde amper op deze woorden, al raakte deze haar hevig. Maar dit liet ze natuurlijk niet merken, geen greintje respect toonde ze nog tegenover Northernkit. ’’En dat jij hier nog steeds rondloopt is ook een wonder. Ik had je namelijk straf gegeven.’’ sprak ze op een rustige manier, vooral niet teveel moeite verspillend aan het gedrag van deze kitten.