Black shade { + F R O S T L A K E }

_{De zon scheen langs de enkele bomen die stonden op het ShadowClan territorium. De licht cyperse kater kneep daardoor zijn ogen lichtjes dicht zodat het niet fel in zijn ogen scheen. Een lichte zwiep met zijn staart deed een zonnebloem zijn pluisjes verlaten waardoor die vrolijk de lucht in zweefden en op zoek gingen naar een willekeurige plaats om daar te landen. Wolftail spande zijn spieren toen hij verderop een muis zag scharrelen, de meeste prooidieren waren gestorven door de hitte en droogte die er heerste in deze tijd van het jaar. Zijn tong gleed langs zijn lippen en zakte vervolgens door zijn knieën terwijl hij razendsnel, maar geluidloos, naar het dier toe sloop. Bij een goede afstand sprong hij vooruit en landde erop zodat hij er snel een einde met zo weinig mogelijk pijn aan kon maken. De geur van prooi dreef zijn neusgaten binnen waardoor hij zijn hoofd hief. Toen hij zijn hoofd hief kwam een zwarte gedaante uit de verte zijn kant op.}

_{Frostlake sleepte zich zowat voort. Het was hardstikke warm vandaag, en dan had hij ook nog eens z'n vreselijk warme vacht. In de winter was 't wel lekker, maar tijdens zulke warme dagen was het een echt nadeel. Hij zuchtte toen de vierde prooi weer aan hem ontsnapte. Een grote teleurstelling was in zijn ogen te lezen, hoe moest hij dit verklaren in het kamp? Hij kon geen eens een prooi vangen. Zijn blik was naar de grond gericht en hij slofte zo voort, hopend dat hij een beekje kon vinden die nog niet was opgedroogd. Hij keek eventjes op toen hij een schim zag, deze herkende hij als Wolftail. De kater keek op dat moment ook naar hem, zo hadden ze oogcontact. Hij stopte even en besloot naar de kater toe te gaan. "Hey Wolftail," Zei hij en keek naar de vogel die de kater had gevangen. "Jij hebt wel geluk met het jagen, zie ik." Zei hij en greens eventjes.}

_{Na enige tijd te hebben gekeken naar de schim in de verte herkende hij hem, het was de groen ogende kater genaamd Frostlake. Soms vroeg Wolftail zich af hoe hij kon overleven emt die hete weer. Hij had een zwarte pels die de warmte aantrok en dan was het ook nog eens langharig. Dubbel zo warm dus. Op zulke momenten was Wolf blij met zijn dunne bruine pels. Al snel kwam de kater op hem af lopen toen die hem blijkbaar had herkent. "Hey Wolftail," Zei hij en keek naar de vogel die de kater had gevangen. "Jij hebt wel geluk met het jagen, zie ik." Had hij tegen hem gezegd. Wolftail glimlachte waterig toen hij dat zei. Hij had inderdaad geluk maar jammer genoeg zou hij net als alle andere katten deze naar de hoop verse prooi moeten brengen en misschien zou hij een kleinere prooi krijgen dan hij eigenlijk zelf gevangen heeft, maar goed hij moest niet klagen. “Inderdaad, verbaasd me dat ik überhaupt iets gevonden heb.” zei hij maar, niet zo snel een gespreks onderwerp wetend.}