Give me some rest!

Onderwerp: Give me some rest! vr 19 apr 2013 - 17:38

Dat gedoe met Northernkit had Mothkit een stuk alerter gemaakt. Ook wantrouwde ze de andere kittens wat meer. Behalve Pebblekit, die was voor haar op gekomen. Maar wie weet dachten de andere kittens ook zo over haar als dat Northernkit over haar dacht. Mothkit vernauwde haar babyblauwe oogjes. Geluid van stoeiende kittens deed haar d'r oren spitsen. Ze keek om en zag een blik die haar niet aanstond op haar gericht. Mothkit vouwde haar oortjes in haar nek en begon te lopen. Ze moest hier weg. In het kamp was geen rust, maar buiten het kamp wel. Mothkit begon te rennen... het kamp uit.
Na even buiten het kamp gelopen te hebben, kwam ze aan bij Outlook Rock. T was een grote, hele grote rots vond Mothkit. De kitten begon te klimmen, net toen ze wat hoger was, kwam ze vast te zitten met haar voorpoot. Een harde piep verliet haar bekje, en ze zag hoe bloed los kwam bij haar poot. "Oh, nee!" Piepte ze angstig, en geschrokken.

OOC: en Duskpaw

Onderwerp: Re: Give me some rest! vr 19 apr 2013 - 18:04

Duskpaw had rustig naar de katten in het camp zitten kijken, de rest was allemaal druk bezig met vanalles en nog wat waar ze niets mee te maken had. De grijze apprentice had de moed en het lef niet zelf op een kat af te stappen, en tot nu toe was alleen nog de gevlekte PatchesCoat naar haar toe gekomen. Maar voor deze ene keer kon ze zichzelf vermaken door naar de bezigheden van de rest te kijken. Warriors liepen af en aan met prooi, of verzamelden voor een partol. Kittens speelden met elkaar of werden bestraffend toegesproken door de queens, apprentices liepen met hun mentor weg naar de uitgang voor hun training. Langzaam aan werd het rustiger in het camp, de warriors trokken al pratend weg en de meeste kittens werden de nursery in geroepen of trokken niet langer haar aandacht. Met haar groene ogen scande het poesje het camp af, tot haar blik bleef hangen bij een grijze kit die ze wel eens eerder gezien had, maar nooit speciale aandacht aan had geschonken. Toen het rustig werd keek de kit om zich heen, en toen er niemand leek te kijken sneakte hij of zij het camp uit. Duskpaw stond twijfelend op, kittens mochten het camp niet uit, maar apprentices ook niet. Wat maakte haar dat nu uit, die kit kon wel een ongeluk krijgen. Het cyperse poesje sprong op, en keek om haar heen terwijl ze de uitgang naderde. Niemand lette op haar, en blijkbaar ongezien sneakte ook zij het camp uit. Door het lange gras was ze de grijze kit al meteen kwijt, maar een geurspoor leidde haar de weg. Met slungelige sprongen volgde Duskpaw het spoor, tot ze het kwijt leek te zijn. Zoekend stak ze haar roze neusje alle kanten op, maar de geur dook niet meer op, ze had duidelijk een verkeerde afslag genomen. "Oh, nee!" klonk het, het stemmetje dat de woorden sprak klonk nog jong, jonger dan zij. Dusk sprong een paar maal boven het gras uit om zich te oriënteren, en zag de kleine grijze kit die vast leek te zitten op de Outlook Rock. Zo snel ze kon zigzagde ze door het hoge gras door, op weg naar de kit om haar terug te sturen. Ze klom een stukje de rots op, tot ergens onder de kit. 'Wat doe je hier, zo ver van het kamp af?' Haar stem klonk eerder nieuwsgierig dan streng.

- Sorry, lang maar flut. Hoop dat je er iets mee kan.