Just want to say hello to someone [open]

Een slanke grijze apprentice stapte onzeker de den uit, het kamp in. Een moment sloot het diertje haar groene oogjes, om zich te laten overspoelen door een innerlijke rust en een zekerdere houding aan te nemen. Dan was het in ieder geval een beetje alsof ze hier niet nieuw was. Immers zouden de andere katten haar toch niet herkennen. Eenmaal rustiger opende Duskpaw langzaam weer haar oogjes, het poesje keek rond. Alle katten waren druk in de weer, de kittens waren aan het spelen en heel veel apprentices zag ze niet, waarschijnlijk waren ze met hun mentoren mee om te trainen. Maar, aangezien ze pas net bij de clan hoorde, had het cyperse poesje nog geen mentor, al was ze al lang oud genoeg om een mentor te krijgen. Ze zou moeten wachten tot de volgende ceremonie, sprak ze haarzelf toe. Gewoon even wachten, dan kwam het vanzelf goed.
Duskpaw schudde even mat haar gestreepte kopje en begon langzaam weer te lopen. Waarheen was haar onduidelijk, gewoon een beetje rondkijken in het kamp. De ogen van het poesje kregen een vrolijke glans toen een blaadje voor haar neus langs waaide, met een speelse sprong deed ze een poging het te pakken te krijgen. Het groene blaadje ontsnapte haar maar nét. Met een onhandige sprong deed het poesje nog een poging. Enkel, toen ze neerkwam struikelde ze, en rolde met een aparte rol verder, tot ze tegen iemand opbotste. 'O, sorry!' Snel krabbelde Duskpaw overeind en deed een paar passen naar achteren.

- Open -