Some new comers in a hard time

Een pijn scheut ging door de beuk van Innerghost heen, en ze besefte dat de kittens bijna gingen komen. Haar ogen gingen wijd open van angst en shock, het was weer nogal onverwacht gebeurd, maar ze was ook blij, haar kittens gingen komen. "Smokebreath! Birchpaw!" Riep ze uit, de medicine cats moesten komen. Ze drukte haar kaken op elkaar vast en ging wat langer uit leggen, ook al kromp ze het liefste in één. Ze was vergeten wat voor pijn het gaf om kittens te krijgen, en ze hoopte dat er dit keer geen zieke kat bij zat. "Flame!" Riep ze met moeite, hopend dat hij het hoorde. Fallentear lag bij haar in de Nursery, dat wist ze. Ze was in ieder geval niet alleen... Ze zag hoe Fallentear op stond en naar haar toe liep, ze zag dat Fallentear bezorgd naar haar keek, ze dacht zelfs een vleugje angst bij haar zuster te zien, en ze wist dat dat niks voor Fallentear was, maar ze begreep het wel. Innerghost zette een waterig glimlachje op, en toen voelde ze op nieuw een pijn steek, de bevalling was begonnen. De eerste kitten was onderweg.

OOC: Flamepath, de med.cat/app, Fallentear en de kittens natuurlijk, ook zijn de kittens van het vorige nestje eventueel welkom.

_{Vreugde borrelde bij hem omhoog toen hij het ShadowClan kamp betrad, en de rode kater twee goed gevulde muizen op de prooistapel wierp. Al waren het duistere tijden, en waren er vele katten niet echt goed gezind te laatste tijd, Flamepath zou zijn vreugde niet laten afpakken door enkele nietsnutten die dachten dat ze hem konden commanderen. En met nietsnutten bedoelde hij dus Rushstar en Stunspore. Plots werd zijn vrolijkheid verdreven door een gil van een poes waarvan hij hield: Innerghost! Zonder nog op te letten of er iemand voor hem stond, stoof hij naar de Nursery toe en keek hij met een bezorgde blik in zijn amberkleurige ogen naar de zwarte poes genaamd Innerghost. "Ik ben er... Wees niet bang." Suste hij zachtjes in haar oor, terwijl hij haar een tedere lik gaf over d'r kop. Maar dan was er nog de vraag of Innerghost de angst in Flamepath's ogen had gezien of niet, want een zeurend stemmetje binnen in hem zei keer op keer dat er iets mis was. Maar wat was er dan mis?}

Zijn oren spitsten prompt toen hij zijn naam hoorde. Als een medicine cat moest je altijd oppassen of je niet nodig was. En nu was het moment. Er waren meerdere katten zwanger in de clan en die zouden elk moment geboren kunnen worden. Dit was dus een moment. Snel kwamen zijn woorden uit zijn mond gerold. "Birchpaw, nursery, en snel." Hij keek zijn apprentice niet eens aan, hij had er geen tijd voor. Stilletjes bedankte hij zichzelf dat hij al de kruiden voor geboortes had klaargemaakt een paar dagen geleden en hij ze gewoon mee kon grissen. Vlug haastte hij zich naar de nursery en wrong hij zich naar binnen. "Hoe ver is de bevalling." Miauwde hij meteen, zijn stem gedempt door de kruiden die hij droeg. Zwijgend legde hij de kruiden naast Innerghost neer. "Je zult deze kruiden wel herkennen, en dat je ze allemaal weg moet werken." Miauwde hij, met een lichte tint van humor in zijn stem. "Flamepath, maak jezelf nuttig en haal een schone, ietwat dikke stok voor Innerghost waar ze op kan bijten als de pijn echt begint te komen." Miauwde hij kort. Hij had eigenlijk ook altijd graag dat de katers de nursery uit waren, anders liepen ze zo nu en dan nog wel eens in de weg. Maar, de kater, ja, zelfs Smokebreath, had het fatsoen het niet uit te spreken.

Het duurde niet lang of haar partner kwam de nursery binnen. Ze was blij dat hij er dit keer wel bij was. De vorige keer was hij op patrouille geweest, dus ze was er niet boos om geweest. Wat ze wel wist dat hij toen boos op zich zelf was geweest. De gedachten brachten een kleine glimlach op haar gezicht. Een nieuwe pijn steek ging door haar lichaam heen en ze sloot haar ogen vrijwel meteen. "Hoe ver is de bevalling." De stem was afkomstig van Smokebreath die er snel bij was gekomen. "T komt... Ik... voel t." Ze kneep haar ogen dicht en begon te persen. Smokebreath gooide kruiden bij haar neer die ze herkende van de vorige keer. "Je zult deze kruiden wel herkennen, en dat je ze allemaal weg moet werken." Innerghost knikte enkel en begon de kruiden in te nemen. Innerghost hoorde Smokebreath wat tegen Flamepath zeggen maar Innerghost had geen tijd om er naar te luisteren en begon weer te persen. De eerste kitten kwam.

OOC: Ravenkit kan geboren worden!

Het was wel schudden soms hoor. Maar het was niet alsof een kleine zwarte kitten ook maar ergens vanaf wist of besef had van wat er überhaupt om hem heen gebeurde. Hij wist niet eens de kleur van zijn vacht. En hoe vaak hij ook een poging deed om zijn ogen te openen, het wou niet. Dus hij had het maar gelaten voor wat het was. En het was niet alsof hij het niet naar z'n zin had zo. Het was warm en lekker en hij voelde zich prima zo. Maar nu was er opeens paniek. Nou ja, er moest iets gebeuren en dat merkte hij wel. De kleine zwarte kat drukte zichzelf wat voort, langs nog een andere kitten heen. Hij wist niet wie het was. Maar hij wist wel dat die kitten er al een tijdje was, net als hij. Samen met nog eentje. Maar hij ging eerst. En als snel wurmde hij zijn lijfje door een opening en koelde alles langzaam. Wow nee. Dat hadden ze niet afgesproken. Hij had verwacht dat hij wel in die warmte kon blijven. Dus toen zette de kitten het op een gillen en klonk er luid gemiauw. Hij krabbelde trillerig wat rond. Hij zag niks, rook amper en had het koud. Kon het nog erger?

_{Nieuwsgierig én angstig tegelijkertijd had hij staan toekijken hoe Smokebreath enkele kruiden op de grond wierp die hij niet kende. "Flamepath, maak jezelf nuttig en haal een schone, ietwat dikke stok voor Innerghost waar ze op kan bijten als de pijn echt begint te komen." Hij wou ergens protesteren, en zeggen dat hij liever bij zijn partner wou blijven. Maar het leek hem slimmer te zijn dat hij luisterde naar de kater. Want wie haalde het nou in zijn hoofd om een Medicine cat tegen te spreken? En Innerghost kon moeilijk op zijn staart gaan bijten wanneer de pijn kwam, want iets zei hem dat hij zijn staart dan kwijt zou zijn. Haastig maar voorzichtig verliet hij de Nursery, en holde hij het ShadowClan territorium in, zoekende naar een goede stok voor Innerghost.
Eenmaal hij een schone stok had gevonden, die er voor hem er wel geschikt uit zag, nam hij die beet en liep de kater er mee terug naar de plek waar zijn partner lag te bevallen: De Nursery. Voorzichtig liet hij de stok zachtjes voor Innerghost vallen, en keek hij met bezorgde ogen naar de poes.}

Zwijgend zwiepte hij met zijn staart om te bevestigen dat Flamepath moest vertrekken, zoekende naar de stok. Voorzichtig zette hij zijn poot tegen Innerghost's buik en voelde deze samentrekken. "De eerste komt er zo aan." Murmelde hij en al vlug kwam er inderdaad al vlug een kitten aan. Zwijgend beet bij de vruchtzak door en begon hij de kitten droog te likken, om zich ervan te verzekeren dat de kitten ademde. Voorzichtig duwde hij het bundeltje naar de buik van zijn moeder. "Een gezonde kater." Kondigde hij aan, op een warme toon. Weinig dingen lieten Smokebreath zo smelten als kittens. Achter zich hoorde hij Flamepath binnen komen. "Flamepath," Miauwde de kater met een knikje, "Ontmoet je eerste zoon." Want ondertussen legde hij zijn poot tegen de buik van Innerghost aan. "Want de volgende kitten komt er waarschijnlijk zometeen aan." Beloofde hij.

"De eerste komt er zo aan." Murmelde Smokebreath. Innerghost perste, en het duurde niet lang of de eerste kitten kwam. Innerghost hief iet wat vermoeid haar kop op en keek naar de eerste kitten, een zuchtje verliet haar bek en ze legde die weer neer. Smokebreath legde de kitten bij haar neer, en het duurde niet lang of ze voelde hoe de kitten begon te drinken. "Een gezonde kater." Luide Smokebreath's stem. Een glimlach kwam rond de lippen van Innerghost, die niet lang kon blijven, want nieuwe weeën kwamen opdagen. Innerghost liet een kreun horen, en het persen begon weer. En toen kwam ook Flamepath weer binnen. Flamepath legde de stok bij haar neer, en Innerghost zette haar tanden er op. De pijn werd steeds erger. Ze hoorde niet wat er gezegd werd, het maakte ook even niet uit. Ze moest zich op het persen consenteren. De tweede kitten was onderweg...

OOC: Aurykit mag geboren worden.

Het was rustig geweest de paar maanden dat ze in de buik zat. Het schudde soms iets, maar dat was alles. Het was ook nog lekker knus en warm. Alles was vredig tot een paar seconden geleden. Alles was gaan schudden en de wanden knepen samen. Ze voelde iemand anders langs haar heen naar een gat gaan dat was ontstaan. Het kleine ding werd eruit geperst en toen was het weer even rustig. Daarna begon het weer en ze voelde hoe ook zij langzaam naar het gat toe gleed. Ze hing even half eruit en plofte toen op de grond neer. Toen voelde ze de koude wind die langs haar lichaampje op streek. Het was kouder dan ze ooit gevoeld had en ze zette het op een mauwen. Het klonk half als gepiep, maar ze deed haar best en het klonk hard. Ze was opzoek naar de warmte, want die wou ze terug, maar ze zag en hoorde niks. Ze probeerde vooruit te komen, maar het ging bijna niet. Ze stopte even met mauwen en rolde zichzelf op om het een beetje warm te krijgen.

Zwijgend wachtte Smokebreath af. Wat kon hij ook anders? Hij kon moeilijk de kittens er voor Innerghost uithalen, niet? Dat zou te grotesque voor woorden zijn. Zijn staart zwiepte dus ongeduldig heen en weer, tot er opnieuw een kitten verscheen. Vlug beet hij de vruchtzak opnieuw door en bevrijdde hij het beestje. Hierna likte hij de kitten vlug droog en schoon om de ademhaling op gang te krijgen. Zo te zien weer een kitten zonder complicaties, wat goed was. Maar diep van binnen kon hij zich niets anders dan zorgen maken. Nu Magpiekit... Nee, Magpiepaw, een apprentice was geworden. Wat stond deze kittens dan te wachten? Met een voorzichtig duwtje van zijn neus duwde hij de kitten naar Innerghost's warme buik toe. "Een kleine meid," Kondigde hij zachtjes aan. "Ze lijkt op haar vader."

Innerghost bleef persen tot ze weer kon stoppen en de tweede kitten geboren was. Ze wist bijna zeker dat er hele diepe gaten in die stok zou zitten waar ze nu op beet. Deze bevalling leek nog erger te zijn dan de vorige, en de vorige waren er nog wel meer. Of de kitten waren gewoon wat groter dan de vorige. De nieuwe kitten werd bij de andere neer gelegd tegen haar buik aan. "Een kleine meid," kondigde Smokebreath aan. Een verfijnd glimlachje kwam rond de lippen van Innerghost, maar die kon niet lang blijven... Ze kon nog enkel de volgende woorden van Smokebreath horen of ze begon op nieuw te persen. "Ze lijkt op haar vader." Een kreun verliet het bekje van Innerghost toen ze een harde steek voelde. De pijn hoefde niet lang te duren, de volgende was sneller gekomen dan de eerste twee... En nu was het ook klaar, dit was de laatste...

OOC: Russetkit mag reageren.

_{De maanden verstreken, zonder gehoor, zonder dat ze kon kijken. Waarnemen zat er niet in. Het enige waar ze zich van "bewust" was, was het feit dat ze door elkaar werd geschud bij het lopen en dat ze af en toe tegen iets [of iemand] aandreef en daarna weer weggeduwd werd. Het was irritant en ze wilde hier eigenlijk zo snel mogelijk weg. Jammer genoeg liet Innerghost, waarvan ze wist dat het haar moeder was, dat nog niet toe. Verdomme, nu moest ze hier nog langer blijven zitten.
Suddenly werd het ruimer in de baarmoeder, waar ze al een aantal maanden had gezeten. Er was iets gebeurd en ze wist nog steeds niet wat het was. De kitten dobberde daar maar een beetje rond, zichzelf afzettend tegen de wanden van de baarmoeder, maar die veerde zo terug dat ze nog geen kant op kwam.
Inmiddels was de ruimte een stuk ... ruimer geworden, waardoor ze een stuk makkelijker kon bewegen en niet zo opgevouwen hoefde te blijven zitten. Eindelijk kon ze zich uitrekken. Tenminste, voor eventjes, want al snel zorgde een soort van zuigkracht ervoor dat ze weg weggetrokken van de warme ruimte, waar ze nu al die maanden in had gezeten.
Opeens kwam er een koude windvlaag over haar doorweekte vachtje heen. Ze viel daar, op iets zachtjes. Vaag hoorde ze iets, maar met dichte oortjes was dat best wel lastig. Tevens zag ze niets, wat niet zo onlogisch was aangezien d'r oogjes dicht zaten. Wel kon haar bekje open, wat haar ouders direct zouden merken, want ze begon direct luid te piepen. Het was koud, ze kon niets horen of zien en ze rammelde van de honger. Nou zeg, wat een hatelijk leven is dit.}

_{Hij was maar half aanwezig. Zijn gedachten versprongen telkens. Ergens was hij héél blij, maar tegelijkertijd vroeg hij zich af hoe het zou aflopen met de nieuwe, pasgeboren kittens. Aangezien Rushspirit kittens te vroeg liet trainen: Magpiekit en Feverkit die nu -paw als achtervoegsel hadden, bijvoorbeeld. Als het werkelijk zou gebeuren, dat Rushspirit de drie kittens die net op de wereld waren gekomen, zo vroeg liet trainen, dan zou hij zijn mond opentrekken, sowieso. Hij zuchtte even, en keek liefdevol naar de zwarte poes. "Ravenkit," Miauwde hij liefdevol terwijl hij naar de eerstgeborenen zwarte kitten wees met zijn neus. "En Aurykit." Vervolgde hij. Hij keek even vragend naar Innerghost, om te checken of ze die namen oké vond. Maar aangezien ze zo moe was, verwachtte hij stiekem niet dat ze zou protesteren...}

Zwijgend drukte Smokebreath opnieuw zijn poot tegen de buik van de poes voor hem. Hij voelde het opnieuw samentrekken, maar de trekkingen werden zwakker en hij voelde ook niet zoveel meer. "Ik denk dat dit de laatste is," Bromde hij met zijn lage stem. Toen de laatste kitten naar buiten kwam, beet hij opnieuw de vruchtzak door, bracht hij opnieuw de ademhaling op gang door de kitten droog te likken en met een voorzichtig duwtje werd de kitten naar de buik van haar moeder geleid. "Weer een klein dochtertje." Deelde hij mede, "Een rode dame." Hij zette een pasje achteruit. "Ik zal jullie nu alleen laten, als er toch iets mis mocht zijn, ik ben in mijn den." Miauwde de kater, waarna hij met een glimlach de den uitging. Met deze taken, maakte zijn medicine cat leven zichzelf toch wel iets dragelijker.

Smokebrearth vertelde haar dat dit de laatste kon zijn. Innerghost perste, en voelde dat ze moe werd, wat ook niet raar was, deze kittens waren toch wel een stukje groter geboren dan haar vorige nestje. Wat ook niet helemaal raar was, want haar vorige nestje had uit veel meer kittens bestaan. Toen de laatste kitten geboren was had Innerghost nog last van enkele na trekjes, en ze voelde zich moe. Maar toch was ze blij en op gelucht. "Weer een klein dochtertje." Één zoon, en twee dochters. Innerghost glimlachte warm. "Een rode dame." Innerghost glimlachte naar Flamepath. Twee vrouwelijke versies van hem dus. "Ik zal jullie nu alleen laten, als er toch iets mis mocht zijn, ik ben in mijn den." Innerghost wierp haar cyaan blauwe ogen op Smokebreath en glimlachte. "Bedankt," miauwde ze oprecht. En ze zag nog hoe Smokebreath de den verliet. "Ravenkit, en Aurykit," hoorde ze Flamepath toen zeggen. Hij had gewezen naar de twee eerst geboren kittens. "Ravenkit, en Aurykit," murmelde ze instemmend. "Ik vind het leuke namen," snorde ze waarna vermoeid haar kopje neer legde. Haar ogen waren gericht op de laatste kitten. "En de jongste zal Russetkit heten," snorde ze terwijl ze naar Flamepath keek, wachtend op een reactie.

Zijn ijzige ogen keerde hij naar de Nursery, waar hij Smokebreath nu uit zag komen. Dus zijn moeder had kits gekregen? Hij snoof diep en met vernauwde ogen keek hij kort omhoog naar de leader den. Hij zou zijn jongere siblings in ieder geval beschermen tegen die lafaard die dacht dat hij een clan kon leiden. De bruine tabby stond op en baande zich een weg naar de Nursery. Zonder ook maar enig teken dat hij naar binnen kwam, stapte hij de Nursery in. De namen van de kits werden net gezegd, waardoor hij ze meteen in zijn geheugen kon printen. "Ravenkit, Aurykit en Russetkit. Daar kan ik wel mee leven." Zei hij, waarna hij ging zitten en zijn staart voor zijn poten sloeg. Zijn ijsblauwe ogen richtte hij op zijn moeder.

_{Na een tijdje kondigde Smokebreath aan dat hij het nieuwe nestje wat tijd alleen gunde, waarna de Medicine cat de den verliet. Hij keek de kater na, maar richtte nadien zijn blik op zijn geliefde, en hun drie nieuwe kittens. Ze herhaalde de namen nog eens, en zei nadien dat ze het leuke namen vond. "Ik vind het leuke namen," Hij snorde instemmend, en spitste zijn oren eventjes. "En de jongste zal Russetkit heten," Weer liet hij een instemmend gesnor horen. "Dat is een prachtige naam." Mauwde hij, waarna hij Innerghost een tedere lik over haar oren gaf. Ergens wou hij haar laten rusten, maar hij wou ook weer niet ongeïnteresseerd overkomen, dus wachtte hij geduldig af totdat Inner aangaf dat hij moest weg gaan. Na een tijdje kwam een kat van hun eerste nestje de den binnen. Hij keek Brokenpaw aan, en knikte even. "Ravenkit, Aurykit en Russetkit. Daar kan ik wel mee leven." Hij gniffelde even. "Je zult wel moeten." Plaagde hij zijn zoon even, waarna hij zijn amberkleurige blik nog eens over de rest liet glijden.}

_{Opnieuw opende de jonge warrior haar ogen en keek naar haar zusje. Was dit wel echt, lagen zij en haar zusje hier wel echt. Met z'n tweeën, hoogzwanger. Dit kon toch niet, dit konden ze de ongeboren kittens toch niet aandoen, ze geboren laten worden in zo'n tijd. Ze sloot haar ogen weer en probeerde een beetje te slapen. Maar de gedachten de ze Autumn pijn had gedaan, niet van buiten maar van binnen. Dat er kittens van haar en Silversnow in haar zaten, dat Rushstar aan de leiding was en dat haar zusje opnieuw een bevalling door zou staan. Ze kon niet slapen. Daarbij, die kitten bleven maar woelen, ze voelde gewoon hoe hun zich bewogen en ze hun poten hard tegen de rand aan duwde. Ze hield haar ogen wel gesloten, proberend toch een beetje te slapen. Tot haar zusje sneller begon te ademen en te kreunen, toen ze Smokebreath en Birchpaw riep keek Fallen op naar haar zusje. Ze schoot meteen op en kreunde even, dat deed ook pijn bij haar. Ze liep naar haar zusje toe en ging voor haar kop zitten. Ze zorgde wel dat de andere plaats hadden om hun ding te doen. Ze keek naar de eerst kitten die eruit kwam, toen de tweede, en toen de derde. Toen leek het voorbij. Ze keek naar haar zusje, die zou echt doodop zijn. Ze keek haar zusje aan en keek toen naar Flame. Smoke ging weg en zij luisterde naar de namen die de twee zeiden. Ravenkit, Aurykit en Russetkit, hoorde ze. "Mooie namen twinnie, ik ben trots op je" sprak ze rustig en wreef haar kop even tegen de van haar zusje. Ze voelde weer een stomp van in haar buik en zuchtte. "Die van mij mogen ook wel eens komen, of stoppen met trappen" grijnsde ze en keek naar de kittens van haar zusje. "Ze zijn prachtig, dear"
Ja hoor, ik kom weer laat binnenvallen xD~}

De namen waren genoemd. De oudste werd Ravenkit, de naam paste perfect bij hem. Met zijn mooie dikke zwarte vacht. Ze kon niet wachten om zijn oog kleuren te zien. De tweede kitten leek op de vader, ze had een mooie rode vacht en droeg de naam Aurykit. En dan de laatste, ondanks dat ze de jongste was voelde ze hoe sterk ze was, Russetkit, en ook zij had een mooie rood kleurde vacht. Ravenkit, Aurykit, en Russetkit. Innerghost ging wat comfortabeler liggen en sloeg haar lange dikke zwarte staart over de drie pluizen bolletjes heen. Je kon ze nog wel zien, enkel zaten ze nu wat meer verstopt onder haar zwarte staart. Haar zwarte staart zorgde er daarin tegen wel voor dat Ravenkit niet meer te zien was. Zijn zwarte vacht en de hare waren het zelfde. "Ravenkit, Aurykit en Russetkit. Daar kan ik wel mee leven." Innerghost keek op bij de bekende stem. Brokenpaw, haar oudste zoon uit haar eerste nestje. Ze grijnsde zwakjes. "Je zult wel moeten," hoorde ze Flamepath plagend zeggen tegen hun zoon. "Je zult vast en zeker een goed en groot voorbeeld voor ze zijn," murmelde ze tegen haar zoon. Fallentear, haar tweelingzus leek zich stil gehouden te hebben, maar toch was ze een grote steun voor haar geweest. Als of ze haar gedachten had kunnen horen. "Mooie namen twinnie, ik ben trots op je," Innerghost glimlachte warm naar haar zus. "Dankjewel, Fallen," murmelde ze. "Die van mij mogen ook wel eens komen, of stoppen met trappen," hoorde ze Fallentear zeggen. "Aan je buik te zien komen ze al snel," grinnikte ze. "Of het zijn er gewoon heel veel," sprak ze er achter na. Innerghost liet een gaap zien, en ze besefte dat haar oogleden al zwaarder begonnen te worden. "Ze zijn prachtig, dear," hoorde ze haar zus nog zeggen. Innerghost opende weer haar ogen en gaf als antwoord enkel een glimlachje waarna haar ogen langzaam dicht gingen.

OOC: Misschien leuk als Fallentear de twee katers de den uit jagen? xD
Voor mij is 't topic nu afgerond, Innerghost slaapt xD~

Onderwerp: Re: Some new comers in a hard time