hot day+ cool water= Happiness! [Appleblossom]

Vrolijk triple de jonge apprentice verder. Zijn pootjes lieten wolkjes stof opvliegen. Het was ongelofelijk warm, en doordat het ook nog eens midden op de dag was was het bijna ondragelijk. Maar ondanks alles was de asgrijze kater hardstikke vrolijk. Gewoon, omdat hij in een goed humeur was. Dat had hij eenmaal soms, niets of niemand kon daar wat tegen doen. Ashpaw keek plots even op, zonder dat hij het door had gehad wad hij richting de rivier gegaan. Bij het zien vanhet water dat de zon reflecteerde haalde de jonge apprentice zijn schouders op, het kwam hem alleen maar goed uit. Verkoeling kon hij best wel gebruiken. Want ondanks zijn vrij korte vacht, had hij het toch wel erg warm.
Ashpaw had de grote neiging on het water in te rennen, maar hij onderdrukte het. Dan was alle vis gelijk weg, en het was veels te warm om te rennen. Eindelijk kwam hij aan bij het water, snel controleerde hij even of de stroom niet heel erg sterk was door zijn poot in het koele water te zetten. Tot zijn geluk bleek de stroming vandaag wel mee te vallen. Dat maakte zijn dag helemaal goed! Plots was hij de vissen vergeten en sprong met een luide miauwen van geluk het water in. Een harde plons klonk, en even was hij kopje onder. Maar al snel kwam hij weer boven. Lachend en al zwom hij weer naar de oever. Het duurde niet lang voordat hij daar aankwam. Toen hij aan wal wou gaan rook hij plots de geur van een kat snel sprong hij aan land. Hij schudde zijn vacht uit en keek onzeker naar de richting waar de geur vandaan kwam. De kat had hem toch niet gehoord hè?

Appleblossom c:

_{Met een zwijgzame gelaatsuitdrukking was Appleblossom aan het lopen, haar bewegingen stil en geruisloos. Dat was één van de dingen die ze wel kon dankzij haar kleine postuur. Zich zonder geluid voortbewegen dor het territorium heen. Ze had hier na haar aanvaring met Icy ook nog eens extra op geoefend. Want tja... Je wist het maar nooit eh? Een gaap ontsnapte uit haar mond toen ze zich eventjes tijdens het lopen uitstrekte. Helemaal wakker was ze nog niet en dat was te merken. De poes haar bruingrijze cyperse vacht piekte wat uit aan allerlei kanten.
Een plotseling geluid van een plons deed haar echter opschrikken en verstarren in haar pootstappen. Schichtig keek de poes heen en weer, haar oren ietwat naar achter gedraaid en haar ogen wijd. Wat was dat? Dat klonk veel te groot om een vis te zijn. Was het een indringer? Even later hoorde ze ook nog eens gelach. Het moest dus wel een kat zijn. Voorzichtig proefde de poes de lucht. Nee, ze kon de penetrante geur van de andere kattenclans of van een rogue niet ruiken. Het moest een clangenoot zijn. Appleblossom slikte dus maar, verzamelde de moed en drong zichzelf tussen de struiken door. "...H-hallo?" Miauwde ze, voorzichtig toen ze de apprentice zag bij de stroom.}

De grijze kater bleef uiterst gespannen wachten. De overgebleven druppels die niet waren weggegaan toen de kater zich uitschudde dropen nu langzaam van zijn vacht af. Zijn hart klopte in zijn keel. De kat was toch niet boos? Had hij het jagen verstoord? Was het misschien niet eens een kat van zijn clan? Ashpaw verstijfde. Hij snoof de lucht op, maar rook niets. De wind kwam van de verkeerde kant. De jonge apprentice zuchtte opgelucht toen hij een kat door de bosjes zag komen. Het was een Appleblossom, een kat van zijn clan. Maar toen herinnerde de asgrijze kater zich dat hij misschien wel een heel knorrige kat tegen over zich had. Of een clankat waarvan hij de jacht had verstoord. Angstig en beschaamd keek hij naar zijn eigen poten. Hij zou er snelaslachter komen. Zeer snel
"...H-hallo?" miauwde de poes voorzichtig. Ashpaw keek haar onzeker aan. Hij had geluk, Appleblossom leek niet kwaad te zijn. Maar misschien had hij wel de jacht voor haar verpest mars zei ze dat niet. Bij dat idee voelde Ashpaw zich erg schuldig. "Hey"zei hij zachtjes terwijl hij haar blik ontweek."Heb ik je jacht verpest?" voegde hij er nog zachter aan toe

Voorzichtig staarde Appleblossom naar de apprentice. Hij was grijs en had blauwe ogen, een leuke combinatie. Maar ze wist niet goed hoe ze op hem moest reageren. Om eerlijk te zijn wist ze de naam van het katertje niet eens. Haar staart, nu nog verborgen door het dikke bladerdek van de struiken, zwiepte nerveus heen en weer. "Hey" Miauwde het katertje zachtjes en Appleblossom knikte wat schuchter als reactie. Waarom was ze hier ook alweer? Ze stoorde hem waarschijnlijk enorm... Haar hart vulde zich met nervositeit terwijl ze erover nadacht. "Heb ik je jacht verpest?" Voegde het katertje stilletjes aan zijn eerdere woorden toe. Appleblossom schudde haar kop zachtjes. "Nee.. Ik was niet aan het jagen." Bekende ze voorzichtig, waarna ze een pasje achteruit zette. "S-sorry, ik stoor je waarschijnlijk enorm, ik ga alweer." Stamelde de poes, terwijl ze haar oren achteruit legde.