.: The dark time is fallen for me :. &nd Z I V A

Snel leden haar bruine pootjes zich door het kamp heen. Overal was verveling te vinden, maar nergens avontuur. Het was gewoon echt oneerlijk. Allerlei grote katten dan haar gingen het kamp uit om voedsel te halen, en de kleine kittens moesten zeker op hun plekje blijven zitten? Mooi niet dus. Zacht sloop ze naar de uitgang van het kamp en keek om zich heen. Wat katten stonden haar verbaasd aan te kijken, dus ze kon nu niet gaan zonder betrapt de worden. Maar eigenlijk was dit voor Fleck niet echt nieuw. 'Look there!' Vervolgde ze opgewekt naar de kittens. Zo snel als ze konden draaide de kittens hun kopje om en hadden geen aandacht meer voor Fleck. Haastig rende ze het kamp uit en keek achter zich. 'Idiots...' Mompelde ze half lachend. Ze draaide zich om en zette haar pas verder door naar een kleine stroom. Daar waren genoeg waterratten die ze zelf kon vangen.

Haar gitzwarte vacht werd verwarmd door een felle zonnestraal die de zon op haar afvuurde. Met ruime passen bewoog ze zich voort, terwijl ze haar staart laag over de grond liet zweven. Ze was nog altijd woedend omdat haar vorige moordactie een totale blunder was geweest. Als die rot ShadowClan kater niet kwam opdagen had zou ze nu nog een Clan kat naar die StarClan van hun gestuurd. Maar nee, die ene spelverpester moest per se komen en die geliefde partner van hem redden. Ziva slaakte even een zucht, en vertraagde haar passen ietwat. Na een tijdje op hetzelfde ritme gewandeld te hebben, gleed ze tot stilstand en sloeg ze haar kop in de lucht zodat ze de verschillende geuren kon opsnuiven. Eentje herkende ze uit duizenden: RiverClan! Dan waren er nog geuren, maar die interesseerde haar niet meer. De vorige keer dat ze naar RiverClan gebied was gegaan had ze zoon en vader tegen gekomen: Smoketear en Stormstar. Hun leader Stormstar was ze al wel eens een keertje tegen gekomen, maar toen werd ze omsingeld door nog meerdere katten. Nu hoopte ze eerlijk gezegd dat ze hem alleen tegen het lijf liep, zodat het een eerlijk gevecht zou worden. Zonder nog één tel stil te blijven staan, bracht ze haar gespierde lichaam weer in beweging en liep ze richting RiverClan territorium.

Toen ze er eenmaal zeker van was dat ze in RiverClan gebied was, sloeg ze even met haar staart van links naar rechts. Hierna hield ze abrupt halt, en gleed ze met haar rode blik zoekend over het territorium rondom haar heen. Er was niks te zien, maar dat had ze al wel verwacht. Als er werkelijk een krijger in de buurt was, zou die haar gegarandeerd al hebben opgemerkt. Dan zou die krijger zich of te wel schuil houden ergens in de struiken, of terug naar zijn kamp zijn gerend om zijn vriendjes te gaan halen. Maar toen er een verse, nieuwe geur haar neusgaten binnendrong greens ze even. Misschien had ze vandaag toch nog geluk. De poes trippelde naar de plek toe vanwaar de geur kwam, en toen ze eenmaal een kleine stroom zag stopte ze weer. M-maar? Waar was die RiverClanner. Nét toen ze voor uit wou lopen, struikelde ze over een kleine kitten die onder haar stond. "Clanmormel!" Siste ze toen ze even haar evenwicht verloor. Hierna wist ze zich weer te balanceren, en keek ze woest naar het kleine ding dat haar bijna had doen struikelen. "Zeg op, wie ben jij." Snauwde ze naar het kleine poesje.

Ze keek even om zich heen en ontdekte toen pas het zonnetje dat fel aan de hemel scheen. Uitgebreid ging Fleckkit liggen en sloot haar enge maar felgekleurde ogen. Ze werd nog steeds om haar kleur ogen gepest omdat de kittens het eng vonden lijken. Een licht kwade zucht verliet haar mond toen ze terug dacht aan de slechte tijden van haar leven. Als ze nu een lijst kon maken met de goede en slechte dingen die er voor waren gekomen was de slechte helemaal vol geschreven en was de goede nog niet eens een kwart. Na een poosje zo hebben te gelegen hoorde ze vagen stemmen. Vandaag is je kans, neem wraak op alles en iedereen en volg de duistere kant die je tegemoet staat... Ze tilde na deze zin haar kop verbaasd op en keek om zich heen. Niemand, was het soms weer de kat van haar dromen? Ze liet haar kopje schuin hangen en net toen ze op wilde staan voelde ze een zwaar gewicht op zich waardoor ze weer neet plofte. Ze keek opzij en zag een pikzwarte poes met rode ogen. Wow, dit was pas eng... "Clanmormel!" siste de poes kwaad naar haar toe. 'Check yourself..' Zei ze zacht. Nu moest ze zeker bang zijn voor de zwarte poes? Echt niet dat beest kon wel zelf uitkijken waar ze liep. "Zeg op, wie ben jij." snauwde de poes vervolgens. Even trok ze haar ogen tot spleetjes en liet haar staart egoïstisch heen en weer zwiepen. 'I'm Fleckkit. A motherf*cker clankitty...' Het laatste zei ze zachter dan haar naam. Het was niet slecht bedoeld maar het was gewoon zo saai. 'En jij black devil?'

Ze hoorde de poes iets zeggen, maar dat interesseerde haar niet. Het was trouwens toch te zacht om het te verstaan. 'I'm Fleckkit. A motherf*cker clankitty...' Ziva vernauwde haar bloedrode ogen en liet haar haar lange nagels traag uit hun hulzen glijden. 'En jij black devil?' Door die zin werd ze nog kwader. "Hoe durft zo'n scharminkel als jij mij zo te noemen." Siste ze terwijl ze naar de kitten toe sloop. Haar oren lagen in haar nek en haar ogen vertoonden een venijnige blik. "Eens zien of je straks nog altijd zo'n grote mond hebt." Ze haalde even adem en sloeg met één van haar voorpoten naar de kitten haar hoofd. Haar spierwitte tanden flikkerden in het zonlicht en alleen haar staartpuntje bewoog nog. Misschien kon ze de poes ernstig verwonden, maar niet vermoorden. Zodat ze die terug kon sturen naar haar kamp, en dat alle RiverClanners zagen hoe gevaarlijk de BloodClan wel niet was. Sinds dat die Kittypet van een Deputy hun vorige leader genaamd Scourge had vermoord, dachten de Clans dat de BloodClan zwakker was geworden. Maar ze hadden het voor de zoveelste keer aan het verkeerde eind. De Elite was juist sterker geworden, en wist nu beter hoe Clan katten vochten. Ziva zelf had al vaak met een Clan kat gevochten, dus ze wist perfect hoe ze er eentje kon doden, en hoe ze haarzelf kon verdedigen. Dus, een zwaar gewonde kitten als waarschuwing sturen zou een perfect idee zijn.

Ze zag even later hoe de kattin naar haar toe kwam lopen. Blijkbaar was het toch niet een goed idee geweest in een Elite kat zo te noemen. "Hoe durft zo'n scharminkel als jij mij zo te noemen." siste de kattin naar haar toe. En ja dat durfde Fleckkit echt wel. Een klein watje was ze ook niet na alles wat ze meegemaakt had. Verschillende katten vroegen haar al wat het bliksem litteken op haar achterpoot deed. Het had wel een vorm van een bliksemschicht maar eigenlijk was het een diepe kras geweest. En paar dagen was ze niet meer naar het kamp toe geweest, niemand mocht het te weten zien te komen dat ze stiekem met andere gevaarlijke katten omging. "Eens zien of je straks nog altijd zo'n grote mond hebt." Even keek ze de kattin verbaasd aan en voelde toen een nagel van de kattin in haar oor en rondom haar hele gezicht. 'Owhh en of ik die zo nog heb.' Haar hele bek bloede waardoor haar witte tanden half rood waren. Het enige wat pijn deed was haar oor en ze wist zeker dat het nog een litteken werd, maar die rondom haar gezicht was niet ze groot. Ze ging weer liggen en keek de kattin aan. 'Maar wacht eens, dus jij zegt dat je geen duivel bent huh. Maar duivels zijn toch juist gemeen zoals jij?' Ze spuugde wat bloed op de grond en schudde met haar kopje. Terugvechten kon ze wel maar het was al duidelijk wie er ging winnen. Dus een perfect plan was het niet.

'Owhh en of ik die zo nog heb.' Ze vernauwde haar ogen maar toonde geen interesse in haar arrogantie. "Al die Clan katten zijn zo verdomd achterlijk, en jij bent het perfecte voorbeeld daarvan." Lachte ze met een gemene grijns op haar gelaat. 'Maar wacht eens, dus jij zegt dat je geen duivel bent huh. Maar duivels zijn toch juist gemeen zoals jij?' Even wiebelde ze met haar oren, maar hierna plantte ze haar klauwen in de grond, vlak voor de kitten. "Er bestaan in hemels naam geen duivels, poesiepoes." Begon ze terwijl ze even saai zuchtte. "Maar ik ga, jij kraamt alleen maar domme dingen uit." Ze sloeg even met haar staart tegen de grond en trok haar nagels terug in, ook diegene die ze in de grond had gestoken. Ze wierp nog een laatste blik op het kleine ding, en draaide nadien haar rug naar haar toe. Dit was gewoon tijdverspilling, ze wou Stormstar hebben, niet een of andere achterbakse kitten die niet wist wat ze wel moest zeggen en wat niet.

De kattin was blijkbaar niet echt in de stemming om een gesprek te voeren. Fleckkit wist wel wie ze nodig had, maar de kattin blijkbaar niet. Echt hoe dom kon je zijn? Een kitten die niks kan beginnen die goed bevriend was met Stormstar zat hier gewoon voor je neus. "Al die Clan katten zijn zo verdomd achterlijk, en jij bent het perfecte voorbeeld daarvan." Even snoof Fleckkit naar de poes toe. Sommige clankatten waren inderdaad wel dom. "Er bestaan in hemels naam geen duivels, poesiepoes." 'Weet ik... Maar ik had het over jou gedrag hoor.' Siste ze terug. Blijkbaar had de kattin geen idee tegenover wie ze stond. "Maar ik ga, jij kraamt alleen maar domme dingen uit." de poes draaide zich om en Fleckkit verroerde echt helemaal niks. Volgens deze zwarte poes mocht ze wel onzin uitkramen maar Fleck was niet eccht een opgever. 'Dar mocht je wel willen ja, laat me eens zien ik weet wel wie jij zoekt.' Ze stond op en ging naast de kattin lopen. Ze kon Stormstar wel in gevaar brengen maar hij kon niet weten hoe ze zich voelde. De enige die haar blijkbaar begrepen waren zulke katten. 'Laat ik nou namelijk bevriend zijn met Storm huh...' Vervolgde ze met een gemene glimlach naar de poes.

Die kitten leek het echt niet te snappen. Ziva deed alsof ze niets had opgemerkt toen de kitten naast haar kwam te staan. 'Dar mocht je wel willen ja, laat me eens zien ik weet wel wie jij zoekt.' Hoe kon die kitten dat nou weten? Was ze dan iemand die andermans gedachten kon lezen? Ziva schudde haar kop en keek de kitten ongeïnteresseerd aan. "Oh ja?" En dan nog? Als ze het wist, wat ging ze dan doen? Die zielige leader van haar waarschuwen dat er een BloodClanner op hun territorium was gekomen? Dan kreeg die domme sul ook straf, aangezien kittens niet buiten het kamp mochten. 'Laat ik nou namelijk bevriend zijn met Storm huh...' Ziva trok even één wenkbrauw op, en keek d'r grijnzend aan. "Laat ik nou namelijk de vijand zijn van Stormstar." Pestte ze de kit. Fleckkit, of hoe dat mormel ook mocht noemen, wist niks af van Ziva. Ze kon maar beter minder agressief worden. "En dan nog, ik wel hem zelf spreken, en daar heb ik geen kitten voor nodig." Gniffelde ze, waarna ze even haar schouder omhoog haalde en verder liep.

Even slikte ze een brok weg. Aan de ene kant voelde ze verraad en aan de andere kant voelde ze een gevoel die ze nooit had gehad. Ze had opeens de neiging om iemand pijn te doen. "Oh ja?" hoorde ze de kattin vragen. Blijkbaar had Fleck haar aandacht eindelijk gekregen. Het was ook niet makkelijk om het kamp in te komen als je een Elite kat was, nou eigenlijk was het helemaal niet mogelijk om het kamp binnen te komen. Maar vanuit binnen naar buiten halen kon misschien wel lukken bij haar. "Laat ik nou namelijk de vijand zijn van Stormstar." Even schudde ze verward met haar kopje. Elite. Vijand van Stormstar. Wat was ze eigenlijk nog meer wel niet? "En dan nog, ik wel hem zelf spreken, en daar heb ik geen kitten voor nodig." na deze woorden zette de kattin weer verder. Zonder erbij na te denken zette Fleck mee met haar. Ze hoefde het niet leuk te vinden maar het was nu of nooit. 'Wie zegt dat ik erbij hoef te zijn? Het is haast onmogelijk om het kamp binnen te dringen maar van het kamp weglokken kan wel. Tenminste als jij het wil...' Ze wiebelde even met haar oren en voelde een enorme pijnschuit. 'Mag ik dan nu wel je naam weten?'

'Wie zegt dat ik erbij hoef te zijn? Het is haast onmogelijk om het kamp binnen te dringen maar van het kamp weglokken kan wel. Tenminste als jij het wil...' Ziva trok nogmaals één van haar wenkbrauwen op, en keek de poes even nadenkend aan. Het was een slim plan, maar zou Stormstar wel luisteren naar een kit? Ze wist van kennissen dat hijzelf ook kittens had, dus ze was er al van overtuigd dat hij over het idee zou nadenken. 'Mag ik dan nu wel je naam weten?' Haar bloedrode ogen vertoonden een nieuwe twinkeling toen ze de poes aankeek. "Ziva." Besloot ze te zeggen. Als ze werkelijk zouden gaan samenwerken, dan was het beter dat Fleckkit haar naam wist. Maar wat als andere dan gingen zeggen dat ze een watje is omdat ze samen heeft gewerkt met een kitten? Een Clan kitten? Ziva zuchtte, en plooide een nadenkende frons op haar voorhoofd. "Ik heb wel wat beters te doen dan met kittens samen te werken." Mauwde ze uiteindelijk, nadat ze haar kop van de poes had weg gedraaid.

Misschien werd ze wel ontdekt door andere katten en die werden dan woedend als ze erachter kwamen dat Fleck hierachter zat. "Ziva." hoorde ze de poes uiteindelijk zeggen. Ziva watten? Waar sloeg dit nou weer op? Ze hadden een gesprekje over Stormstar en dan... O ja de naam die ze vroeg. De poes keek haar een met twinkelende rode ogen, of het kwam van de zon of het kwam van vreugde. Fleck gaf een knikje en strekte haar voorpoten uit. Ze had al flink wat littekens opgelopen door gevechten maar ze wilde er liever niet echt te veel mee aangesproken worden. "Ik heb wel wat beters te doen dan met kittens samen te werken." miauwde ze uiteindelijk dan maar. Onverwachts draaide ze haar kop om. 'Okaay je moet het zelf maar weten. Maar ik wet dat Storm het heel erg druk heeft hoor. Dus ik zou maar beter afwachten op een andere zogenaamde kat die je dan wel gaat helpen dan. Maar oke dat zijn warriors en grotere katten omdat andere baby kittens het kamp niet uit durven hoor...'

~ Kort :c