I Was Only Dreaming

Onderwerp: I Was Only Dreaming zo 5 dec 2010 - 14:46

Met een diepe zucht liep Dawnclaw de Warriors Den binnen. Ze had de hele dag in het bos doorgebracht. Getraind, gejaagd en wat al niet meer. Ze was doodop, de dag voor vandaag zat er wel op. Nog een diepe zucht verliet haar keel. Wat verlangde ze op dit moment naar een goede nachtrust. Haar ogen kon ze amper openhouden, en doodmoe plofte ze op de grond neer. Dawnclaw rolde zich langzaam op, ze was nu niet meer dan een klein, wollig balletje. Haar staart was om haar lichaam geslagen en langzaam gingen ook haar ogen dicht. De slaap begon nu echt zijn tol te eisen. Al na een paar minuten was Dawnclaw in een diepe slaap verzonken.

'Dawnkit!' hoorde ze een warme stem roepen. Een kleine kitten liep met een vrolijk gezichtje richting een grote poes toe. Toen ze er was, begon ze haar moeder meteen likjes en kopjes te geven. Dawnkit voelde de kop van haar moeder langs de hare strijken. Dawnkit ging vrolijk voor haar moeder zitten, haar kop hoog in de lucht geheven. Ze wilde haar moeder graag laten zien wat ze deze week had geleerd. Ze had geoefend met jagen, haar moeder zou vast trots op haar zijn. 'Dawnkit, je vader en ik moeten weg. Een paar weken. De clan zal zolang voor je zorgen,' zei haar moeder. De toon van haar moeder klonk anders. Er zat iets in dat twijfel bracht, een klein beetje angst ook. Die lieve, zachte toon waarmee haar moeder altijd sprak, was opeens verdwenen. 'Maar... Maar waarom?' vroeg Dawnkit. Haar ogen werden groot, en haar kopje zakte wat naar beneden. 'Daar hebben we het later over. We moeten nu echt vertrekken,' zei haar vader toen. 'Nu? Waarom al zo snel,' snikte Dawnkit. Ze stond op en trippelde naar haar vader. 'Papa! Je mag niet gaan! Jullie mogen me niet alleen laten!' piepte de kitten. Haar moeder pakte haar op met haar bek, en zette haar een eindje verder weg. 'Doe wat er van je gevraagd word, Dawnkit. We komen terug, tot dan ben je in de clan volkomen veilig,' zei haar moeder. Haar toon was nu helemaal niet meer wat die geweest was. De lieve, zachte stem was ingeruild voor een harde en strenge toon. Met haar ogen naar de grond gericht, liet Dawnkit haar ouders vertrekken. Ze hoorde de zware stappen van haar ouders steeds zachter worden, totdat die helemaal waren verdwenen. Op dat moment wist ze het, haar ouders zouden niet meer terugkomen.

"Niet weggaan!" riep Dawnclaw. Ze had een nachtmerrie gehad. Nee, het was geen nachtmerrie geweest. Dat wist ze. Het was een herinnering, die haar bijna in elke droom weer dwars zat. Elke keer weer op een andere, vreemdere manier. Maar deze keer was het precies hoe ze dat moment had herinnerd. Hijgend duwde Dawnclaw haar lichaam overeind, zodat die in een zittende houding kwam. Ze lette niet op de andere Warriors, die ze ruw uit hun slaap had gehaald. Ze keek met een boze blik naar de grond. Ze wist nog steeds niet wat er precies met haar ouders was gebeurd, alleen dat ze er bij waren omgekomen. Ze had er nooit met iemand over gepraat, maar vaak in stilte om gerouwd. Dit was de gebeurtenis geweest die haar leven had vernield. Haar zelfvertrouwen, haar vertrouwen in anderen. Sindsdien was ze die schuwe, verlegen poes die amper tegen anderen praatte. Was ze maar niet zo geweest. Ze had geen vrienden, geen familie. Ze had niemand, ze was alleen en het was haar glashelder. Toch had ze het anders gewild als het kon, maar dat kon niet.

Onderwerp: Re: I Was Only Dreaming ma 6 dec 2010 - 19:01

Duskpelt lag in de Warrior's Den, moe maar verveeld. Alle scheurtjes in het plafond had ze al duizenden keren gezien, ze kon ze wel dromen.. Haar ogen gleden dicht. Zou de slaap dan toch komen? Na een paar uur kreeg ze eindelijk haar ogen dicht.. Duskpelt zuchtte zachtjes. Jammer dat je niet luidruchtig kon woelen hier; er lagen anderen, die hun slaap hard nodig hadden. Net zo hard als zij. Als die slaap maar wilde komen! Ze had met Foxpaw getraind vandaag, ze had gejaagd en zelfs met de Elders gepraat. Ook een paar nieuwe Apprentices gefeliciteerd. Ze waren door het dolle heen. Dat was wel te begrijpen; Duskpaw was ook blijer geweest dan ze zich in had kunnen denken.. Het zijn de kleine dingen die het doen, niet? Plots hoorde ze een versnelde ademhaling. Duskpelt's ogen schoten weer open. Een nachtmerrie? 'Niet weggaan!' Het was de stem van een poes.. Duskpelt drukte zichzelf omhoog en keek om zich heen. Dawnclaw! Die keek boos naar de grond. Duskpelt sloop zacht naar haar toe. 'Is er iets?' Duskpelt wilde altijd nieuwe vrienden maken.. maar alleen helpen was ook goed. Misschien had de poes er geen behoefte aan.. Toch bleef Duskpelt zitten, met een vragende blik in haar ogen. Nachtmerries waren nooit fijn.

Onderwerp: Re: I Was Only Dreaming ma 6 dec 2010 - 20:18

Dawnclaw hoorde voetstappen dichterbij komen. Ze negeerde die maar even, het kon toch geen bedreiging zijn. Ze was tenslotte in het territorium van haar eigen Clan, hier moest het wel veilig zijn. "Is er iets?" hoorde ze een stem naast zich zeggen. Dawnclaw keek opzij. Een poes stond daar, het was Duskpelt. Dawnclaw schudde haar kop, haar ogen stonden nog steeds wijd open. Haar vacht stond ruig en sommige plukken waren door het zweet aan elkaar geplakt. "Gewoon een nachtmerrie," mompelde ze zachtjes. Ze beet haar tanden op elkaar. Lekker bezig! Je hebt al geen vrienden hier, en dan moet je ze ook nog van hun slaap weerhouden, dacht Dawnclaw woedend bij zichzelf. Wat was ze nu boos op zichzelf. Ze had de hele Warriors Den bij elkaar gekreist, misschien de rest van het kamp ook wel. "Sorry dat ik je wakker heb gemaakt. Het was niet mijn bedoeling," zei Dawnclaw op een zachte, schuldige toon. Duskpelt bleef naast haar zitten. De druk die Dawnclaw op haar tanden zette, verminderde wat. Op één of andere manier stelde Duskpelt haar toch wat gerust. Ach, daar was je toch ook Clangenoot voor? Om elkaar te helpen en bij te staan wanneer de ander in moeilijkheden was, of gewoon wanneer die iets niet zelf kon doen, of simpelweg je hulp nodig had. Op dit moment was ze blij dat de katten in haar Clan een beetje begrip toonden. Ook al kenden ze haar verhaal niet.

Onderwerp: Re: I Was Only Dreaming di 7 dec 2010 - 16:50

'Gewoon, een nachtmerrie,' antwoordde Dawnclaw. Toch leek ze er nog mee te zitten, al was het maar 'gewoon' een nachtmerrie. Duskpelt sloeg haar staart om haar poten en bleef rustig zitten. Ze had een rustig karakter, altijd al gehad. Misschien zorgde dat ervoor dat ze niet veel vijanden had. De meeste Clangenoten konden wel met haar leven. "Sorry dat ik je wakker heb gemaakt. Het was niet mijn bedoeling," zei Dawnclaw, zacht en met een stem vol.. schaamte, bijna. 'Geeft niet,' antwoordde Duskpelt, met een glimlach,'ik was al wakker. Ik kon echt niet slapen vannacht!' Duskpelt keek even naar de ingang van de Den. Kwam de zon al op, of hoe laat was het eigenlijk? Dawnclaw's zenuwen leken wat weg te ebben. Maar waarschijnlijk verbeeldde ze zich het maar; Duskpelt was nog een beetje moe, al was dat Dawnclaw's schuld niet. 'Ik hoop dat het een goede Nieuwblad word,' zei Duskpelt, om een gesprek te starten. Ja, het was alweer Nieuwblad. Het was een strenge Bladkaal geweest, maar nu kon alles weer een beetje op de rails komen en dergelijke. Er moest weer prooi gevangen worden, iedereen moest weer een beetje uit zijn winterslaap komen.. maar het kwam allemaal vast wel goed, net als ieder jaar, niet?

Onderwerp: Re: I Was Only Dreaming di 7 dec 2010 - 19:49

Dawnclaw wierp nog een blik op Duskpelt, die haar staart om haar poten sloeg. Ze was dus nog niet van plan om weg te gaan. Ergens vond Dawnclaw het wel fijn, het gevoeld dat Duskpelt haar wilde helpen. Ergens schaamde ze zich, omdat ze de hele Warrior Den, inclusief Duskpelt, had wakker geschreeuwd. "Geeft niet. Ik was al wakker. Ik kon echt niet slapen vannacht!" antwoordde Duskpelt glimlachend. Dawnclaw liet binnensmonds een zucht van opluchting horen. Gelukkig vond Duskpelt het niet al te erg, maar zij was ook niet de enige kat in de Warriors Den. "Ik hoop dat het een goede Nieuwblad wordt," zei Duskpelt. Dawnclaw knikte even instemmend. "Ik hoop het ook. We moeten maar goed ons best doen om zoveel mogelijk eten in te slaan voor Bladkaal. De laatste keer was onze voorraad echt schaars," mompelde Dawnclaw. Haar stem klonk wat hees. Hoe dat kwam, wist ze niet precies. Misschien omdat ze amper praatte, haar stem moest weer loskomen. Ze wierp een blik op de uitgang van het hol. Ze had toch een tijdje geslapen, kon ze zien, een klein stukje van de opkomende ochtendzon scheen al door de opening. Ze geeuwde even en haar blik gleed langzaam weer naar Duskpelt. "Zullen we zo samen gaan jagen?" vroeg Dawnclaw met een zachte stem. Het was eigenlijk niets voor haar om zo'n voorstel te doen, maar ze voelde zich zo alleen. Vrienden had ze niet echt, omdat ze bijna niet praatte. Misschien zou jagen met Duskpelt haar wel goed doen, of misschien konden ze gewoon wat rondlopen door het gebied. Misschien zou er nog wel iets leuks gebeuren.

Onderwerp: Re: I Was Only Dreaming di 7 dec 2010 - 20:05

Het zonlicht prikte even aangenaam in haar ogen toen Duskpelt haar blik over de opening van de Warrior's Den liet glijden. De slaap had haar toch langer vastgehouden dan ze vermoed had. Dawnclaw leek opgelucht dat ze haar niet had wakker gemaakt. Duskpelt keek even om zich heen. 'Volgens mij slaapt de rest lekker door,' glimlachte ze. 'Ik hoop het ook. We moeten maar goed ons best doen om zoveel mogelijk eten in te slaan voor Bladkaal. De laatste keer was onze voorraad echt schaars,' antwoordde Dawnclaw. Duskpelt knikte. 'Ja. Vorige Bladkaal was inderdaad best zwaar!' Ze herinnerde het zich nog wel. De wereld was gehuld geweest in een constante koude. Dat had de prooi niet echt goed gedaan. Hopelijk kwamen ze weer tevoorschijn, nu de zon weer begon te schijnen. Dawnclaw's zachte stem haalde haar uit haar gedachten. "Zullen we zo samen gaan jagen?" Duskpelt keek de vriendelijke poes naast haar aan. 'Dat is goed, maar zullen we eerst wat eten?' Ze kon er niets aan doen, maar na de nacht had ze altijd honger. 'Ik ga alvast wat prooi halen. Kom je zo ook?' Duskpelt liep alvast naar de prooistapel. Dan konden ze vanaf daar vertrekken om te gaan jagen. Toch wachtte ze even met vertrekken tot Dawnclaw ook opgestaan was. Even wachten was niet onbeleefd.

Onderwerp: Re: I Was Only Dreaming za 11 dec 2010 - 11:32

Dawnclaw keek veelbelovend naar Duskpelt. "Volgens mij slaapt de rest lekker door," glimlachte Duskpelt. Dawnclaw knikte, het verbaasde haar dat ondanks haar angstkreet, iedereen gewoon door was blijven slapen. Ze moesten wel héél moe zijn. "Ja. Vorige Bladkaal was inderdaad best zwaar!" zei Duskpelt, en ze knikte. Dawnclaw wist het nog als de dag van gisteren. Elke patrouille in Bladkaal had ze met een lege maag gelopen. De jachten hadden weinig opgebracht en met de voorraad die ze hadden, kon de Clan nog net in leven blijven. En het was ook nog eens ijskoud geweest, dus had je eigenlijk meer voedsel nodig om goed warm te blijven. Dat benodigde voedsel was er alleen niet geweest. Dawnclaw glimlachte naar Duskpelt na het beantwoorden van haar vraag. Duskpelt wilde graag met haar mee jagen. "Dat is goed, maar zullen we eerst wat eten?" merkte Duskpelt op. Dawnclaw knikte instemmend. Ze kreeg nu pas het holle gevoel in haar maag door, ze had zelf ook flink honger. "Ik ga alvast wat prooi halen. Kom je zo ook?" vroeg Duskpelt, en ze liep alvast richting de prooistapel, waar ze toch nog even bleef wachten. "Ik kom al," grijnsde Dawnclaw, en ze liep richting de poes. Ze ging naast Duskpelt staan, en vertrok wanneer zij dat van plan was.

Onderwerp: Re: I Was Only Dreaming za 11 dec 2010 - 15:24

'Ik kom al,' grijnsde Dawnclaw. Gelukkig, als ze lachte zag ze er al veel gelukkiger uit. Duskpelt voelde zich altijd bezorgd als ze andere katten zag kijken alsof ze zich ergens ernstige zorgen over maakten. Duskpelt wachtte tot Dawnclaw bij haar zat en liep toen naar buiten. 'We laten de rest maar slapen,' glimlachte ze, naar Dawnclaw. 'Ik geloof dat ze vandaag allemaal uit gaan slapen!' Vandaag was er genoeg te doen, maar dat was elke dag zo. De meeste warriors zouden zo wel wakker worden. Duskpelts gedachten versprongen toen ze een muisje pakte en er een naar Dawnclaw toeschoof. 'Eet smakelijk!' Jagen, ja, daar had ze vandaag wel zin in. Vissen misschien, konden ze gelijk wat zwemmen. Maar het was gewoon die adrenalinekick die je kreeg van het achtervolgen en het idee dat je er weer katten mee hielp, dat je de kits van eten voorzag en dat je wat deed voor de Clan. Dat gaf haar altijd een warm gevoel, als ze een Queen naar de Nursery zag lopen. Het was misschien dom en onnodig, maar toch wel.. leuk. Duskpelt rekte zich nog eens flink uit. 'Waar wil jij naartoe? Mij maakt het niet zoveel uit.' Het jagen op zich was al leuk genoeg, toch? Misschien wist Dawnclaw wel van een plaats waar zij bijna nooit kwam! Duskpelt jaagde namelijk vooral bij de rivier; vissen vond ze lekker en zwemmen deed ze graag.

Onderwerp: Re: I Was Only Dreaming