Let's catch some fish! ~ Brightpaw

Langzaam slenterde de poes door het gras. Het weer deed eindelijk normaal vandaag. Eindelijk voelde het aan als zomer. Natuurlijk zat er ook een nadeel aan, er zat een nadeel aan alles, en dat was de hitte. Iedere kat zat vandaag in de schaduwen en kwam er alleen uit als het echt moest. Aurorapaw had besloten dat ze vandaag naar de rivier ging om af te koelen, ondanks alle waarschuwingen van de warriors. Zij hadden verteld over de tweebenigen die nu ook naar de rivier gingen, maar ze dacht dat die er nu toch nog niet waren. Het was nog redelijk vroeg, want de zon was nog niet zo lang op. Ze sloop door de bosjes en de takken kraakten onder haar poten. Het bladerdek was weer zo dicht als altijd en ze moest zich erdoorheen wurmen. Toen ze zich eindelijk aan de andere kant bevond zag ze de rivier. Het koude water glinsterde, alsof het haar uitnodigde. Op hoge pootjes trippelde ze richting het water. Voorzichtig keek ze links en rechts, maar er waren geen tweebenigen te bekennen.
'Zie je wel.' Zei ze zacht tegen zichzelf. Toen keek ze weer naar het water. Ze keek naar haar eigen spiegelbeeld. Het beeld begon te vervagen toen ze haar poot in het water stopte. Het water koelde haar poot duidelijk af en ze genoot ervan. Stapje voor stapje liep ze verder het water in, totdat ze tot haar buik in het water stond. Ze gooide met haar poot wat water over haar lichaam heen en schudde haar vacht uit. Een glimlach verscheen er op haar kleine snuitje en haar blauwe ogen twinkelde van plezier. Toen zag ze een vis zwemmen. Ze dacht terug aan de kleine les van Arcticlight. Ze deed een paar stappen naar achteren zodat ze weer op het land stond. Haar ogen kneep ze samen tot een kleine streepje en haar poot zat klaar om uit te schieten. Toen de vis op een plek voor haar was schoot haar poot naar voren. Toen het onder de vis was hoorde ze wat. Ze schrok en de vis nam het ervan, die zwom snel verder. Lichtelijk gefrustreerd keek ze om zich heen, wat had ze gehoord?

Enkele schapen wolkjes hingen in de lucht, maar voor de rest was de lucht mooi blauw en hing er een grote felle gele bol in de lucht, of te wel, de zon. Brightpaw staarde kort naar de lucht en sloot toen haar ogen. Ze moest nu al zo lang zonder haar moeder leven, en naar mate de dagen zich vorderde begon ze toch wel een sterke missend gevoel te krijgen. Ze schudde met haar kop en duwde de gedachten weg.
Brightpaw liep door het territorium van Thunderclan, haar zintuigen stonden op scherp, hopend dat ze een prooi zou vinden. Want ondanks Greenleaf was het toch wel rustig wat het prooi betrof. Ze keek om zich heen en luisterde naar de geluiden. Ze kon wel vogels horen, maar die zaten hoog in de bomen, dus daar kon ze niet bij. Een zucht rolde over haar lippen terwijl ze geruisloos door liep.

Het duurde niet lang of haar poten brachten haar naar de rivier, die grensde met het Thunderclan territorium. Brightpaw liep langs de rivier, soms wou ze wel gewoon kunnen vissen, dat zou toch wel makkelijker kunnen zijn. Ze liep door wat struiken heen die wild ritselde naar mate ze verder ging. Ze had niet door dat ze nu heel dicht bij Riverclan territorium was, en zich er eigenlijk al een soort van bevond. Ze liep door de bosjes heen en kwam toen aan de andere kant er uit. En toen zag ze een apprentice, die was aan het zwemmen, of vissen. Of te wel, de apprentice zat in het water. "Ehmm..." Ze keek wat onzeker om zich heen en besefte dat ze eigenlijk beter terug kon gaan. Maar toch bleef ze staan waar ze was.

Toen zag ze ineens wat ze gehoord had. Er stond een poes van ongeveer haar leeftijd naast een bosje. Ze had zeker de takken horen kraken toen de poes hierheen kwam. Haar irritatie vloeide weg en er kwam een soort onzekerheid voor terug. Dit was geen Riverclan kat. Wat doet een kat uit een andere clan hier? Ze was onzeker over wat ze nu moest doen. Moest ze nu een warrior roepen? Ze keek de kat nog een keer aan. Nee, vast niet, wat kon deze kat nou helemaal doen.
’Heey, je liet me schrikken.’ Riep Aurorapaw naar de vreemde poes. ’Wat doe je hier, in de Riverclan?’ Ze was nog steeds bezig met analyseren uit welke clan deze kat nou kwam. Toen hoorde ze ineens weer wat bij het water en haar kop ging naar links. De vis van zonet was weer voor haar komen zwemmen, alsof hij haar uitdaagde. De vreemde kat weer helemaal vergeten draaide Aurorapaw haar hele lijf mee. Haar ogen volgde de snelle bewegingen van de vis. Weer schoot haar poot uit naar het water. Deze keer bleef ze in haar concentratie en kwam de vis op het land terecht. Het spartelde even en Aurorapaw pakte het beest vast in haar bek. Na een paar seconden stopte de vis met spartelen. Na de les van Arcticlight had ze zelf nog wat geoefend. Ze had nog geen echte mentor en hoopte die te krijgen na de volgende ceremonie, maar ze wist het niet zeker.

~ Beetje laat, sorrieknorrie >,< ~

Brightpaw wist dat ze beter vertrekken kon. Maar de Riverclan poes had haar al op gemerkt. Brightpaw wiebelde nerveus met haar oren. Zou de Riverclan apprentice boos worden? Haar aanvallen? ’Heey, je liet me schrikken.’ Miauwde de poes. Brightpaw keek een tikkeltje verbaasd. Het was een vriendelijke reactie. "Ehm, hey... erh.. sorry," stamelde ze wat. Waarom kreeg ze geen snauw? Ze was op andermans territorium. ’Wat doe je hier, in de Riverclan?’ Oh? Deze pakte het dus vriendelijk aan. "Eh ja... Ik lette niet op waar ik naar toe ging," sprak ze zacht en een tikkeltje verlegen. De apprentice werd al snel afgeleid. Brightpaw keek naar de apprentice, en hoe die een vis wist te vangen. Brightpaw staarde er naar met ogen zo groot als schoteltjes. Dat was best wel fascinerend. Dat wou zij ook kunnen. "Wow!" Miauwde ze. "Hoe deed je dat?" Vroeg ze onbewust. Ze keek naar de dode vis die op de grond lag. Het zou misschien wel van pas komen als zij dat ook leerde. Enkel was ze geen fan van natte posten.

Onderwerp: Re: Let's catch some fish! ~ Brightpaw