Our first meeting, my friend {Thrushpaw}

_{De jonge poes opende haar ogen en geeuwde even. Voor een normale apprentice was ze nog jong maar sinds Rushstar aan de macht was, was ze niet eens de jongste meer. Ze vond het eigenlijk wel goed een beetje strenge leiding. Nou ja, eigenlijk boeide haar het eigenlijk niet eens, zolang zij maar kon trainen. Dat was alles wat ze wou, trainen. Ze rekte zich uit en stond toen op, waarna ze rustig de apprentice den uit liep. Het was nog donker dus het was nog behoorlijk vroeg, ach ja. Echt behoefte om weer terug te gaan en bij de andere opnieuw in slaap te vallen had ze niet. Ze besloot dus maar even buiten het kamp te gaan kijken wat daar te beleven viel. Alle prooien zouden vast ook nog wel diep in hun hollen liggen te slapen. Daar kon ze dus niet op rekenen om haar een beetje plezier aan te maken. Ze keek even achter zich naar de katten die lagen te slapen, stelletje luie beesten. Echt vrienden had ze niet, tuurlijk kende ze een aantal namen, maar echt vrienden, nee. Die had je volgens haar ook niet nodig. Als ze jezelf goed trainde, en een goed mentor had kon je wel voor jezelf zorgen zonder vrienden. Een beetje gezelschap maakte haar niet uit, zolang het daar maar bij bleef en ze haar niet in de weg gingen lopen.
Spotted zette zich krachtig af toen ze begon te rennen. Haar kussens drukte zich diep in de verse grond elke keer als ze erop gingen staan en ze zich weer afzette. Maar ze was te licht om echt pootafdrukken achter te laten. Ze rende recht op de rivier af waar ze langzaam tot stilstand kwam en bij de rand ging staan. Ze keek naar haar spiegelbeeld in het water. Duizenden sterren stonden om haar heen in de weerspiegeling van het water, net als de maan. Ze boog zich rustig voorover om van het koude water te drinken. Tot ze iets hoorde. Meteen stopte ze met drinken maar hield haar neus niet ver boven het water. Ze snoof de geur op maar rook niets, de wind stond de verkeerde kant op. Ze spitste haar oren naar achter maar bleef voor de rest rustig zitten. Ze luisterde even sterk, tot ze zeker weet. Ze twijfelde even maar dronk toen rustig verder. Tot ze het geluid opnieuw hoorde, er liep een kat dichtbij. Ze spande haarspieren en stond op. Ze draaide zich rustig om en bekeek in een blik het gebied. ”Show yourself” sprak ze rustig.
Thrushpaw only~}

Thrushpaw keek over zijn schouder voor hij het kamp uit liep. Dus Ivyleaf was er echt niet? Thrushpaw liet een zucht over zijn lippen rollen. Jammer, dan maar een dag geen training. Hij ging wel jagen voor de clan of zo. Thrushpaw liep het kamp uit. Zijn staart zwaaide een keer door de lucht, en toen versnelde hij zijn tempo. De hoge bomen staken boven hem uit. En Thrushpaw stopte abrupt toen hij een geluid hoorde. Geritsel. Thrushpaw snoof de lucht op, en zijn lippen vormde tot een grijns. Hij was nog geen vijf minuten het kamp uit, of een rat had zijn pad naar de dood al gevonden. Thrushpaw zakte in een sluiphouding en sloop op de muis af. Zijn staart zwaaide langzaam en ritmisch heen en weer terwijl hij er op af sloop. Op vijf staartlengten afstand bleef hij staan. Dit was de perfecte afstand om te springen. Hij zette af met zijn achterpoten lande met zijn voorpoten boven op de rat. Hij zette zijn nagels in het lichaampje en brak het nekje door middel van bijten. Thrushpaw grijnsde en nam de rat in zijn bek. Hij stopte bij de struiken en liet zijn rat daar vallen. Hij groef een gat waar hij de muis in legde. "Laters, matey," sprak hij met een grijns waarna hij nonchalant met zijn staart zwaaide.
Time for the next. Thrushpaw liep verder en kwam in tussen bij Littlecreek aan. Hij snoof de lucht op. Er was niet veel prooi te vinden. Hij stapte de bosjes in, en baande zich er weg er door heen. Voor hij de kans kreeg om er aan de andere kant uit te stappen hoorde hij een stem. ”Show yourself,” hoorde hij toen. Thrushpaw vernauwde zijn ogen. Ag wat gezellig, hij was niet meer alleen. "Oké, oké, hier ben ik, vermoord me niet!" Sprak Thrushpaw terwijl hij de struiken uit sprong en zijn beide voor poten in de lucht hield like; Don't shoot me. Hij ging weer op alle vier de poten staan en keek naar zijn mede apprentice. "Hallo, Spottedpaw," begroette hij haar toen op een normale manier. Tot zo ver je het normaal kon noemen, want niks was normaal voor Thrushpaw.