{Training} I'm sorry about yesterday Timberpaw..

De witte poes was die morgen al vroeg op. Voor het eerst in zes moons sliep ze weer in haar eigen nest in de warrior den. Haar kittens waren nu apprentices en ze hoefde alle zorg niet meer in haar eentje te doen, gelukkig. Ergens schaamde ze zich diep. Toen ze gisteren op jacht was gegaan bleek er een ceremonie te zijn geweest. Van andere warriors had ze gehoord dat Timberpaw haar apprentice was geworden. Ze liep richting de apprentice den om de kleine wakker te maken. Ze bleef naast hem staan toen ze hem zag. ''Timberpaw, wakker worden, tijd voor je eerste training.'' De meeste apprentices sliepen nog, die werden later pas gewekt door hun mentoren. ''Timberpaw.'' Zei ze toen de apprentice nog niet wakker werd.

I remember tears streaming down your face, when I said, I'll never let you go
When all those shadows almost killed your light
I remember you said, don't leave me here alone
But all that's dead and gone and passed tonight

Just close your eyes, the sun is going down
You'll be alright, no one can hurt you now
Come morning light, you and I'll be safe and sound

T I M B E R P A W

"Being brave is not the same as acting stupid and hoping for the best"

''Timberpaw, wakker worden, tijd voor je eerste training.'' Die stem. Timberpaw waagde het om zich een beetje om te draaien en liet zijn lichtgekleurde ogen heel even over de kat glijden. Het was Leafstorm. Meteen draaide hij zich om en bleef koppig liggen. Ze wilde hem helemaal niet als Apprentice, dus wilde hij haar niet als Mentor. Had ze maar een beetje in het kamp moeten blijven dan zomaar te verdwijnen. ''Timberpaw.'' Weerklonk de stem en Timberpaw draaide zich geïrriteerd om. Hij keek de poes niet aan terwijl hij zich uit zijn nest ophief. "Wat moet je?" Gromde hij, terwijl zijn blik nog steeds afgewend was. Hij had geen zin in haar, laat staan een hele training met deze poes. Ze mocht weer lekker terugkeren naar de Warriors Den, zolang ze uit zijn buurt bleef.

[ Theme ]

{Training} I'm sorry about yesterday Timberpaw.. 2nc2dkx

You can feel the light start to tremble
Washing what you know out to sea
You can see your life out the window, tonight.

"Wat moet je?" Vroeg de kleine kater, duidelijk uit zijn humeur. Ze zuchtte diep. ''Je eerste training vandaag.'' Zei ze en keek even naar hem. ''Kom op Timberpaw, het spijt me dat ik der gisteren niet was.'' Ze zuchtte eventjes. Rustig ging ze zitten, ze zou hier net zo lang blijven zitten totdat hij opstond. Haar groene ogen bleven op zijn vacht rusten. ''Ik weet dat je boos bent, en het spijt me echt.'' Ze keek even naar hem. ''Ik heb zelfs de ceremonie van mijn eigen kittens gemist.'' Het deed pijn dit zo hardop te zeggen. Ze keek eventjes naar haar poot. Je zag het niet goed, maar als je goed keek zag je een enorme kras lopen, helemaal tot haar borst.

I remember tears streaming down your face, when I said, I'll never let you go
When all those shadows almost killed your light
I remember you said, don't leave me here alone
But all that's dead and gone and passed tonight

Just close your eyes, the sun is going down
You'll be alright, no one can hurt you now
Come morning light, you and I'll be safe and sound

T I M B E R P A W

"Being brave is not the same as acting stupid and hoping for the best"

Het geluid van een zucht was te horen, hij voelde zich wat trotser. ''Je eerste training vandaag.'' Ongeïnteresseerd keek hij haar aan. ''Kom op Timberpaw, het spijt me dat ik der gisteren niet was.'' Hij vermeed oogcontact met haar. ''Ik weet dat je boos bent, en het spijt me echt.'' Alsof dat hielp. 'Ik heb zelfs de ceremonie van mijn eigen kittens gemist.'' Spottend keek hij de Warrior aan. "En dat moet een excuus zijn?" Gromde hij en rende snel langs de witte poes de Den uit. Met grote passen glipte hij het kamp uit, om zo ver mogelijk van de poes te zijn. Hij wilde haar nu niet meer als Mentor. Ze was er niet voor hem geweest, dus gaf ze niet om hem. Hijgend kwam Timberpaw tot stilstand, in een wat begroeider deel van het territorium. De kater besloot zich in wat begroeiing te verbergen. Als de poes een echte goede Warrior zou zijn, zou ze óf begrijpen dat hij met rust gelaten wilde worden óf hem meteen kunnen vinden. Hoop op het eerste..

[ Theme ]

You can feel the light start to tremble
Washing what you know out to sea
You can see your life out the window, tonight.

"En dat moet een excuus zijn?" Gromde hij tegen haar en ze deed een stap achter uit. Voor ze het wist rende hij langs haar heen, het kamp uit. Ze schrok en voelde haar ogen een beetje prikken. Hij had gelijk, wat een stommeling was ze zeg. Ze besloot hem te zoeken. Ze volgde zijn geur tot redelijk diep in het WindClan territorium. Toen zag ze hem zitten, tussen de begroeiing. "Kom, Timberpaw." Ze keek hem eventjes aan. "Als je mij niet als mentor wilt, gaan we naar Hollystar om te vragen of je een ander mag." Je hoorde pijn in haar stem, en spijt. Ze keek hem eventjes aan, als hij haar niet wilde, dan werd dit niks. Was dit het dan waar ze zich al vanaf kitten af aan op had verheugd? Haar eerste apprentice? En dat allemaal dankzij hem.. hem..

I remember tears streaming down your face, when I said, I'll never let you go
When all those shadows almost killed your light
I remember you said, don't leave me here alone
But all that's dead and gone and passed tonight

Just close your eyes, the sun is going down
You'll be alright, no one can hurt you now
Come morning light, you and I'll be safe and sound