Questions {Snowcrystal}

Het kamp sliep. Boven aan de diepblauwe hemel scheen een melkwitte manen die alles zilver schilderde. Op het zachte ruisen van de heldere rivier na was het stil. Een kalme rust die zo nu en dan werd onderbroken door de verre roep van een uil of het gemauw van een kat in zijn slaap. Het was simpelweg te warm om actief te zijn. De meeste warriors hadden zich teruggetrokken in hun den's om te slapen, net als al het andere leven in de clan. Glacierpaw kon de slaap niet vatten. Hij woelde rond in het zachte mos dat de bodem bedekte en vervloekte zijn dikke, pluizige pels. Parels zout zweet liepen over het voorhoofd van de jonge kater. De zomerse hitte had een hoogtepunt weten te bereiken. Een klaaglijke mauw rolde over zij lippen en hij wentelde zich nogmaals. Toch was het niet enkel de warme maar droge nachtlucht die hem wakker hield. Het was zijn pap. De kater die de leerling had moeten opvoeden, een beschermend vaderfiguur had moeten zijn en hem had moeten zien opgroeien. Hij dacht na over de krijger die hem en zijn moeder had laten vallen, die niet naar Glacier en zijn siblings had omgekeken maar zijn eigen weg was gegaan. Het katertje vroeg zich af waarom de warrior was verdwenen. Ben ik soms niet goed genoeg? De apprentice duwde zich, gedreven door een prikkelende nieuwsgierigheid, recht. Hij moest het weten. Met lichte pasjes sloop Glacierpaw de den uit. De maan maakte zijn zilvergrijze pels lichter dan die werkelijke was en een warme bries streek door zijn lange haren. Een kalme, gedreven uitdrukking verscheen op de leerling's anders zo vrolijke snoet. Glacierpaw trippelde naar de nursery, daar was de enige kat die de mist in zijn hoofd kon opklaren. Mama. Snowcrystal. In de kraamkamer was het bedrukkend warm. Overal lagen slapende katten. Rond de queens ruste een hele zwerm van kittens. Ze zagen er stuk voor stuk zo fragiel uit, zo jong. Het herinnerde de leerling aan zijn eigen zorgeloze kittentijd. Hij sloop tussen de ritmisch op en neer deinende lichaampjes heen, naar een magnifieke witte poes. Glacier had haar schitterende, ijsblauwe ogen geërfd. Snowcrystals pasgeboren jongen lagen dicht tegen haar warme lichaam aan. Mijn broertjes en zusjes, stuk voor stuk vaderloos. "Mam!", fluisterde hij op dringende toon:"Mam, wordt wakker."

Stilletjes lag de jonge witte poes te slapen, maar geen glimlach kon er af als haar kittens er niet waren. Als zij keken dwong ze een glimlach op haar fijne gezicht maar als ze niet meer keken werd haar blik troebel en triest. Ze mistte hem, ze mistte de vader van haar kittens. Moonstripe was haar alles geweest en ze hield echt van hem. Ze zou hem niet zomaar kunnen vergeten, hoeveel moeite ze ook deed. Ze zou het niet alleen kunnen doen, iemand moest haar helpen maar ze kon niemand de waarheid vertellen achter haar kittens en hun vader. Stormstar, Butterbell en Dreamheart wisten het maar verder ook echt niemand. Ze had niemand in vertrouwen durven nemen en dus kon ze ook niet praten. "Mam!", ze werd wakker bij het horen van een dringende fluistertoon. Suffig opende ze haar blauwe ogen. "Mam, wordt wakker." Haar ogen werden iets groter toen ze haar zoon bij haar zag staan. ''Glacierpaw, wat is er lieverd?'' Antwoordde ze op een zachte fluistertoon maar bleef liggen. Ze was nog niet helemaal wakker maar het aanzicht van haar zoon maakte haar ietsjes vrolijker. Hoewel hij ook best wel op zijn vader leek kon ze hem in de ogen kijken. Hij had haar blauwe ogen gekregen, en ze stonden hem meer dan goed. ''Gaat alles goed? Is er iets gebeurd?'' Ze begon toch wel bezorgd te worden, wat was er gebeurd? Was er iets ergs gebeurd wat zij moest weten? had hij ruzie gehad met iemand? Ze schudde haar kop en keek haar zoon bezorgd aan. Ze hoopte echt dat er niks ergs aan de hand was met hem.

Het katertje zwiepte onrustig met zijn staart, niet op zijn gemak tussen alle slapende katten. Zijn moeder knipperde slaperig, haar blauwe ogen schitterden in de den. "Glacierpaw, wat is er lieverd", mauwde ze stilletjes. De leerling beet op zijn lip, zoekend naar de juiste woorden. Hij draaide zijn kopje weg van haar lichtelijk bezorgde, doordringende kijkers. Glacierpaw voelde hoe de vraag in zijn keel brandde, toch moest hij moeite doen om de zin over zijn dunne lippen te krijgen. "Gaat alles goed? Wat is er gebeurt?", fluisterde zijn moeder verontrust. Snowcrystal schudde lichtjes met haar kop en keek hem aan. "Rustig mam", murmelde hij ongemakkelijk. Zijn brein was een dik kluwen van woorden en vragen. Mogelijke stellingen en zinnen raasden langs de randen van zijn bewustzijn en vertroebelden zijn gedachten. "Eum... Ik... Ik heb een vraag mam..", mauwde Glacier treuzelend. Wat moest hij zeggen? De kater draaide zijn kop weer naar haar toe. Zijn irissen hadden een vragende schijn. "Een heb een vraag", herhaalde hij:"Een belangrijke vraag." De leerling nam een diepe teug lucht en sloot kort zijn ogen. Bloed bonkte in zijn oren, gecontroleerd verlaagde de kater zijn ademhaling en probeerde de gevoelens die door zijn lichaam vlamden te temperen. Opwinding, nieuwsgierigheid, woede en angst branden in zijn maag. "Het gaat over..." De stem van de jonge kater trilde, zijn keel voelde dik aan en het koste hem moeite om de prangende vraag over zijn lippen te krijgen. "Het gaat over mijn vader" De woorden bleven in de lucht hangen, ze leken bijna tastbaar.

_{Haar zoon leek een beetje nerveus en ze bleef hem aankijken. "Rustig mam" Het jonge katertje klonk ongemakkelijk maar ze knikte langzaam. Maar toch was ze nieuwsgierig, haar zoon was natuurlijk veel aan het trainen om een geweldige warrior te worden waar de clan trots op kon zijn. maar hoe het ook zou lopen, ze was trots op haar kinderen, wat ze ook kozen te doen. "Eum... Ik... Ik heb een vraag mam.." Glacierpaw leek wat te treuzelen en langzaam kwam de witte poes omhoog. zodra ze zat krulde ze haar staart om haar voorpoten en keek Glacierpaw vriendelijk aan. "Een heb een vraag", herhaalde hij."Een belangrijke vraag." Nu werd de witte poes toch wel een beetje nerveus. Wat voor een vraag was zo belangrijk dat hij hem aan haar moest stellen. Het gaat over..." Ze hoorde zijn stem trillen en bezorgd keek ze hem weer aan. Was er echt iets aan de hand, of was hij gewoon nerveus over iets. Ze begon stilletjes te twijfelen, maar bleef zwijgen. "Het gaat over mijn vader" Nu slikte ze even en keek hem een beetje geschrokken aan. Ze had niet verwacht dat hij er over zou gaan beginnen, maar ze wist dat al haar kleintjes de waarheid wilde weten. Maar Glacierpaw had een leeftijd bereikt dat het juist was om het hem te vertellen. ''Wat wil je weten liefje?'' Vroeg ze zacht maar nu trilde haar stem op haar beurt. Ze wist niet wat hij wilde weten, maar het zou waarschijnlijk niet makkelijk worden voor haar.}

Hij herkende een glimp van nervositeit in zijn moeders ijsblauwe ogen. De witte poes keek hem zwijgend aan. Toen Glacierpaw de vraag uitsprak veranderde haar uitdrukking naar een licht geschrokken schijn. De apprentice proefde een bittere galsmaak op zijn tong en voelde hoe zijn maag samentrok. De angst voor haar antwoord vermengde zich met zijn opwinding en creëerde een nieuwsoortige emotie die Glacier niet goed kon plaatsen. "Wat wil je weten liefje", mauwde zijn moeder zacht, al hoorde hij een trilling in haar lieflijke stem. De kater haalde diep adem, slikte en maande zichzelf tot kalmte. Een stroom aan vragen vloeide over zijn lippen als het stromende water van de rivier waar zijn clan naar was vernoemd. "Wie was hij? Waarom ken ik hem niet? Waarom heeft hij ons verlaten? Wie kent hem en waar komt hij vandaan? Is hij soms een verrader? En is hij ook de vader van de kleintjes?" Toen hij klaar was met spreken nam de kater schokkerig adem. Hij voelde zijn poten trilden en zweetdruppels parelden over zijn snoet. Glacierpaw's staart zwiepte hevig heen en weer, gevoed door nervositeit. De jongeling streek met zijn tong langs zijn dunne lippen en stelde nog een laatste vraag, de vraag die hem al die nachten wakker had gehouden, de vraag waarop hij liever geen antwoord wilde, de vraag die pijnlijke emoties losweekte als hij er over tobde. "Vindt... Vindt hij me soms niet goed genoeg? Ben ik, en zijn mijn siblings soms niet goed genoeg voor hem?", zijn stem was hees en dik van de gevoelens. In zijn ogen vlamde ijskoud vuur en met een trillend lichaam wachtte de kater op een antwoord.

[Laat D: Komt door school]