Oh! Hi there, I think [&Snowypaw]

_{In een hoekje van de Apprentice Den lag een jong, mager katertje onrustig te slapen. Dromen deed hij nooit, zelfs niet wanneer hij tegen zijn beste vriend was aangekropen. Het enige wat hem teisterde waren nachtmerries van die moordenaars. Niks leek hem te helpen om er vanaf te komen, zelfs overdag kwam het weer terug. De rode oortjes van het katertje schoten heen en weer terwijl de beelden door zijn zicht schoten.
Met een korte kreet schoten de donkere ogen van het katertje open en zijn kop rees iets omhoog. Hij voelde zijn hartje even in zijn keel kloppen voor hij de beelden van zich afschudde. Met een snelle blik om zich heen stond hij op en liep de den uit. Het was nog niet zo heel laat en vele anderen sliepen nog.
Zo onopvallend mogelijk liep hij naar de prooistapel en plukte er iets kleins vanaf. Veel trek zou hij toch niet hebben, en misschien dat hij nu een keer in vrede zou kunnen eten. Met een muisje in zijn bek draaide hij zich om, alleen om vol tegen iemand aan te lopen.
Met een geschrokken kreet liet hij het muisje weer vallen en stapte achteruit met zijn kop gebogen. ''S..Sorry, het spijt me.'' Mompelde hij meer tegen de grond en durfde eigenlijk niet op te kijken. ''Ik zweer dat ik beter oplet voortaan.'' Vervolgde hij snel, bang dat het een van hen was tegen wie hij was opgelopen. Maar de geur, hij was anders dan die van hen. Langzaam tilde hij zijn kop op en keek de Clangenoot tegen wie hij was aangelopen aan.}

_{Gapend had Snowypaw de verduisterde apprentice den verlaten, met haar subtiele geruisloze pootstapjes. Haar witte pels werd licht opgezwiept door de stille bries die over het kamp heen waaide, de luchtstroom streelde wat warmte weg uit haar lichaam en bracht verkoeling, gelukkig maar. Maar de slaap was nog lang niet uit haar systeem verdwenen, als ze net wakker was, had Snowypaw immers eventjes de tijd nodig om op gang te komen.
Een gaap liet haar kaken zichzelf wijd open strekken en dwong haar om eventjes stil te staan, ze rekte zich eventjes uit tot haar klauwen zelfs eventjes in de grond krasten. Hierna ging ze weer in een normalere houding staan en wreef ze met haar sneeuwwitte pootje over haar gezicht heen. Nee, Snowypaw was absoluut geen ochtend poes. Ze knipperde nog een paar keer slaperig en gaapte opnieuw. Hierna stapte ze toch maar in de richting van de prooistapel, besluitende dat ze misschien van wat voedsel wat wakkerder zou worden.
Ze lette alleen niet zo heel erg op. Alles om haar heen wat bewoog kon haar aandacht op dit moment trekken, alles behalve wat voor haar was. Toen een kat tegen haar opbotste, verloor Snowypaw dan ook haar evenwicht en plofte op de grond neer. Wat verbijsterd keek ze op, haar verbazing was dan ook duidelijk van haar gezicht af te lezen. Ze had snauwende woorden verwacht dat ze beter op moest letten, maar... ze kreeg excuses. Opnieuw viel ze stil, verbaasd dat ze excuses keek, maar hierna begon ze te stamelen. "H-het maakt niet uit," Miauwde ze, nog steeds verbaasd, "Ik.. Ik lette immers ook niet op." Een beetje ongemakkelijk draaide ze haar blik weg. "Hoe.. heet je?" Vroeg ze uiteindelijk maar, "Mijn naam is namelijk Snowypaw"}

_{het was waarschijnlijk het vreemdste moment geweest dat hij in lange tijd had meegemaakt. Wanneer hij probeerde niet op te vallen viel hij nu juist weer op door zijn stomme actie. Maar terwijl hij opkeek keek hij naar een wit poesje dat hem nogal verbaasd aankeek. Had hij iets verkeerds gedaan? Zou ze ook boos op hem worden omdat hij zo stom was? "H-het maakt niet uit," was de reactie die hij kreeg en zijn donkere oogjes schoten wijd open. Werd hij nu gek en ging hij opeens waanbeelden zien? "Ik.. Ik lette immers ook niet op." Nu werden zijn ogen alleen maar groter en hij zette een stap achteruit. Ja, hij werd zeker weten gek. Niemand zou hem er zo gemakkelijk af laten komen zoals zij deed. Een beetje vervreemd staarde hij neer op zijn pootjes terwijl die zachtjes wat van de grond onder zijn lijf verschoven. "Hoe.. heet je?" Die vraag deed hem weer even opschrikken en hij staarde haar woordeloos aan. Wilde ze nu echt zijn naam weten? Misschien was het uit vriendelijkheid, maar misschien was het ook wel zodat ze tegen de anderen kon klagen en hij de klos was. "Mijn naam is namelijk Snowypaw" Even wiebelde hij met zijn rode oortjes, maar keek haar toch weer aan. Snowypaw, waar had hij die naam eerder gehoord? Hij wist dat iemand hem had uitgesproken, maar hij kwam er zo even gauw niet op.
Toen schoot een gesprek terug in zijn hoofd. Ashpaw! Hij had haar naam al eens genoemd en geen verkeerde woorden over haar gesproken. Dat gaf hem wel iets meer lef, maar hij durfde niet helemaal op anderen te vertrouwen. Misschien was ze wel alleen maar aardig tegen Ahspaw en niet tegen hem. ''Ik...'' Begon hij zacht en twijfelde nog steeds. Misschien kon het geen kwaad om haar zijn naam te vertellen. ''Ik heet Heartpaw,'' Mompelde hij een beetje onaangenaam, maar ging wel langzaam zitten en stak zijn poot uit naar het gevallen muisje om het naar zich toe te trekken.}

Ze schrok zelf iets van de reactie van het katertje voor haar en legde haar oren wat achteruit. Waarom spreidde hij zijn ogen zo ver open en staarde hij haar zo aan? Waarom zette hij een stapje achteruit en keek hij haar aan alsof ze een tweede hoofd had gekregen. Onwillekeurig likte ze eventjes wat nerveus over haar borstkas heen, voor de zekerheid tegelijkertijd even subtiel checkende of ze niet daadwerkelijk een tweede hoofd had doen groeien aan haar witte nek. De stilte was in ieder geval ongemakkelijk en ze schuifelde dus maar wat nerveus met haar oren. De kater bleef maar stil en Snowypaw bleef dus maar ongemakkelijk praten. Maar uiteindelijk had ze blijkbaar een 'trigger' gevonden, het vragen naar de naam van het rosse katertje. Want daar... kreeg ze uiteindelijk wel antwoord op. Ze glimlachtte voorzichtig en zachtjes. "Aangenaam... Heartpaw," Miauwde ze, op een warme toon. Maar hierna viel ze weer stil en keek ze naar haar pootjes, niet goed meer wetende wat te zeggen. "Err.. Eetsmakelijk... dan maar?" Probeerde ze uiteindelijk, waarna ze zichzelf mentaal wel kon verwensen voor de domme vraag en de ongemakkelijke toon waarop hij eruit kwam.

{Twee kneuzen bij elkaar :'D}

Onderwerp: Re: Oh! Hi there, I think [&Snowypaw]