My first time to spend here (&PatchesCoat)

Een kleine apprentice liep wat ongemakkelijk de den uit. De zon brak af en toe door en liet alles om haar heen stralen. Een zacht briesje speelde rustig met haar cypers getekende vacht en maakte dat het niet te warm was. Met een verlegen blik keek de slanke Duskpaw om haar heen, alles was nog onbekend nu zie hier pas was. Haar groene ogen scanden onzeker het WindClan Camp, het was er redelijk druk, maar de meeste Warriors waren weg, vermoedelijk om te jagen voor op de prooistapel of op een borderpatrol. Niet heel gek natuurlijk, het was midden op de dag. Toch schonk de apprentice geen aandacht aan de andere apprentices en kittens. Ze zocht met haar groene ogen het camp af naar een Warrior met tijd, tijd om haar even bezig te houden, hoe egocentrisch het ook klonk. Met een zucht liet ze haar achterste zakken in het zand, haar grijze, zwart gestreepte staart sloeg ze netjes om haar voorpootjes terwijl ze, uiterlijk rustig, naar alle andere katten keek.

De lapjeskat struinde wat rond door het kamp, hij had in de ochtend al gejaagd. Omdat hij zich toen verveelde. Natuurlijk had het dier er geen rekening mee gehouden dat hij zich nu in de middag zou vervelen. De kater zocht een plekje om zich neer te nestelen in de zon, maar na een paar minuten sprong hij alweer overeind. Hij was veel te rusteloos om te blijven liggen. Al de andere Warriors van zijn leeftijd waren nu aan het jagen, omdat ze in de ochtend niet met hem mee wilde. Patches begon weer rond te lopen, de zon scheen fel op zijn vacht. De warmte deerde hem niet, hij kon het wel waarderen. Het was tenminste beter dan de winter. Het dier liep nog wat rond, zijn groenige ogen scande het terrein. Hij scande kat na kat. Tot zijn oog viel op een wat jonger dier, in ieder geval jonger dan normaal. Patches zuchtte en liep naar de kat. Wat had hij te verliezen? De lapjeskat nam het andere dier in zich op, de kat was gestreept. Met groenige ogen. 'Hé kleine.' Zijn stem klonk vriendelijk, zoals altijd.

Langzaam aan begon Duskpaw de andere katten te bekijken. Weinig warriors, veel jonge katten. Een kleine zucht ontsnapte aan haar mond, de zon scheen op haar gestreepte vacht en verwarmde haar, maar het poesje had er weinig aandacht voor. Een grote kater kwam vanuit zijn zittende houding, en zette koers naar iets achter het poesje. Nee, toch niet. De kater, een lapjeskat, liep naar Duskpaw, en keek haar vriendelijk aan. De kat was duidelijk een warrior, en het poesje was verbaasd dat deze de moeite nam om naar haar toe te komen. De kater had donkere ogen, die haar aankeken. 'Hé kleine.' miauwde de kater. Dusk keek de kater wat verbaasd aan, nog steeds. Na even bedacht ze zich dat dit onbleefd was, en gaf ze snel antwoord. 'Hallo meneer.' Antwoordde het poesje beleefd.

[quote="Ashpaw."]

'Hallo meneer' De kater glimlachte verbaasd, hij was het niet gewend dat andere katten zo beleefd tegen hem deden. 'Je hoeft niet zo beleefd te doen hoor, ik ben PatchesCoat. Wie ben jij?' De zon scheen fel, feller dan vanochtend. Je kon onderhand al duidelijk merken dat het zomer was. Patches keek nog even om zich heen, de meeste Warriors waren al weg. Er waren er nog maar een paar, die hadden dan ook in de ochtend al gejaagd. Maar vrijwel alle overgebleven Warriors lagen te slapen, de kater had niet bepaald behoefte in chagrijnig katten omdat Patches ze wakker had gemaakt. Dan moest hij het maar doen met deze kleine hier. Het katje was een stuk kleiner dan Patches, toch zag zij er wel sterk uit.

De kater glimlachte. Het was wat verbazing in te zien, wat het poesje niet kon plaatsen. 'Je hoeft niet zo beleefd te doen hoor, ik ben PatchesCoat. Wie ben jij?' Duskpaw keek de kater aan. Niet zo beleefd? Nuja, prima. Ze was gewend dat katten in een hogere rang graag beleefd aangesproken werden. 'Ik ben Duskpaw.' Ze knikte even met haar kopje en glimlachte licht, de kater leek haar wel aardig. Ze had nog maar weinig met de andere katten gesproken, en nu wist ze in ieder geval de naam van één. Dat was een begin. Ze deed haar mond open om wat te zeggen, maar wist niets en sloot hem maar weer. Ze bedacht dat ze eigenlijk best wel trek had, ze had de hele dag nog nauwelijks wat gegeten.

'Ik ben Duskpaw.' Patches glimlachte. 'Er is weinig te doen vandaag.. Zullen we samen nog wat gaan jagen?' De lapjeskat vond jagen altijd leuk, het was ook een fijn tijdverdrijf. Vooral als je je verveelde. Patches had jagen vroeger ook altijd al leuk gevonden, het waren de leukere momenten van de dag.

Patches' verleden was niet bepaald erg vrolijk, zijn hele familie had een hekel aan hem. Vooral zijn moeder. Dat was ook precies de reden dat hij was weggelopen. Hij kon het niet meer aan. De kat was doodongelukkig. Iedereen gaf hem de schuld van de dood van zijn zusjes, terwijl hij er niets aan kon doen. Ze waren gestorven tijdens de bevalling, anders zouden ze een drieling zijn geweest..

De kater stopte zuchtend zijn gedachtereeks, hij keek Duskpaw aan. Hij nam de kat nogmaals in zich op. En keek toen weg, starend in de verte Patches was altijd al een erg dromerig geweest.

'Er is weinig te doen vandaag.. Zullen we samen nog wat gaan jagen?' Het poesje keek de kater met grote, opgewonden ogen aan. 'Meent U dat echt? Ik... Ik mag zonder begeleiding het kamp niet uit, en ik heb nog geen mentor, dus ik wacht op de volgende ceremonie....' Duskpaw's ogen stonden enthousiast, haar hele houding was veranderd van rustig naar opgewonden en overenthousiast. Ze stuiterde bijna op en neer, maar kon zich hier net tot inhouden. De groene oogjes twinkelden vrolijk, vol enthousiasme terwijl ze haast verwonderd aar de kater keek. Dat hij haar zomaar mee wilde nemen, dat vond je heerlijk! Ze mocht alleen niet buiten het kamp komen, maar ze wilde heel graag helpen om de prooistapel te vullen en haar eigen kostje bij elkaar krijgen, zorgen dat ze niet nutteloos was voor de clan. 'Heel graag! Heel, heel, heel graag!'

'Meent U dat echt? Ik... Ik mag zonder begeleiding het kamp niet uit, en ik heb nog geen mentor, dus ik wacht op de volgende ceremonie....' Het enthousiasme was duidelijk te zien in de ogen van de kat tegenover hem. 'Dan blijven we binnen het kamp.' Patches glimlachte. 'Heel graag! Heel, heel, heel graag!' De kater moest lachen om het enthousiasme van het kleine dier. 'Volg mij maar.' De kater draaide zich om en begon te lopen, zijn instinct volgend en alle geuren van eventuele prooien in zich opnemend. 'Heb je al eens eerder gejaagd?' Hij keek achterom naar de andere kat. De geur opvangend van een groep konijnen. Hij liep de geur achteraan.

'Heb je al eens eerder gejaagd?' vroeg de kater haar. Het poesje knikte licht. 'Wel eens, maar niet vaak.' Ze wist hoe ze het moest doen, maar het was nog erg klungelig en soms kreeg ze een beest niet doodgebeten of zoiets. Met vrolijke sprongen liep ze achter de kater aan, Dusk kon haar geluk niet op. Ze had een Warrior gevonden die met haar wilde gaan jagen! Ze sprong vol enthousiasme om de kater heen, in rondjes, wachtend tot hij zou gaan lopen, praten, wat dan ook. Ze vond het aardig dat hij met haar wilde gaan jagen, haar oogjes twinkelden als nooit tevoren.

'Wel eens, maar niet vaak.' Het katje had om hem heen lopen springen, Patches kon er wel om lachen. Om het enthousiasme van de kitten. 'Ik help je wel, als je het nodig hebt.' De kater begon te lopen, hij wist dat de kitten toch wel zou volgen. Dus de behoefte om te wachten had hij niet. 'Zit je al lang in de Windclan?' Vroeg hij, zonder om te kijken. Zijn stem klonk vriendelijk. Zoals altijd.

Patches was bijna altijd vriendelijk, hij gaf veel om zijn dierbaren en was ook altijd bereidt om zijn leeftijd voor anderen op te geven. Desondanks dacht hij soms te weinig aan zichzelf. En toch voelde het goed om de kitten mee op jacht te nemen, om niet alleen het kleine katje een plezier te doen. Maar ook om zijn Clan een plezier te doen, door de jachtstapel te vergroten.

-Omgg ik vind Dusk echt zó schattig <33

De kater begon rustig te lopen en Duskpaw liep met vrolijke sprongen naast hem mee. 'Zit je al lang in de Windclan?' vroeg PatchesCoat vriendelijk. Het kleine poesje dimde wat in. 'Nee... Ik heb ook nog geen mentor.' Haar vrolijk twinkelende oogjes werden iets minder helder, haar vrolijk geheven staartje zakte weer wat. Nee, een mentor had ze nog niet, en vrienden had ze ook nog niet gemaakt. Tegen beter weten in hoopte ze dat dat nog wel zou komen, maar ze had niet veel hoop. Iets zei haar dat het raar was, om als apprentice een clan binnen te vallen. Zonder mentor, zonder vrienden. Zelfs zonder bekenden.

'Nee... Ik heb ook nog geen mentor.' Patches merkte de verandering bij de kat, zijn groene ogen keken naar het diertje. Volgden zijn bewegingen. Zoekend naar iets om te zeggen. 'Ik ben hier ook pas net hoor.' Glimlachte hij, zijn stem klonk geruststellend. Hij volgde de geur van een groep konijnen, een goede prooi om mee te beginnen. De kat versnelde zijn pas wat meer, om de prooien niet kwijt te raken.

'Ik ben hier ook nog niet zo lang hoor.' Antwoordde de oudere kater. Duskpaw glimlachtte naar hem, aardig van hem om dat te zeggen. Haar houding werd weer wat vrolijker. Een redelijk onbekende geur drong haar neus binnen, ze herkende hem vaag, maar kon er geen naam op plakken. 'Wat zijn dat?' Vroeg ze dan ook zacht. Ze kon ook wel ruiken dat het er meer waren. Ze versnelde ook maar wat om de kater bij te kunnen houden. De omgeving was nog niet heel erg veranderd, maar ze hield ervan. Het was er mooi en vredig.

Onderwerp: Re: My first time to spend here (&PatchesCoat)