Open || Diablo

Thrushpaw kwam terug het kamp in van een training, zins Ashpaw een andere mentor had was alles echt veel beter. Zijn trainingen leken beter te zijn, en hij leek op recht meer dingen te leren, en leuker behandelt te worden. En of hij Ashpaw haatte, maar dit was wel beter. Hij moest die kater maar eens bedanken voor het afstand doen van Ivyleaf, nu alleen zijn mentor. Een grijns kwam rond zijn lippen terwijl hij door het kamp liep. En toen zag hij Snowypaw liggen. Die had hij al een poosje geen aandacht meer gegeven. Misschien werd het weer eens tijd om hallo te zeggen. Hij liep op de witte poes af en bleef voor haar stand. "Hallo, Snowypaw, lang niet meer gesproken," sprak hij met een grijns.

Thrushpaw keek neer op Snowypaw met een vriendelijke, lome grijns. Hij zag Snowypaw als één van zijn beste vrienden, en ja, hij had haar een beetje verwaarloosd, maar zo erg was dat toch niet? Snowypaw zou toch niet boos zijn op hem? Snowypaw keek op naar hem toen hij haar begroette en zweeg toen even. Thrushpaw wachtte rustig af. "Wat moet je van me?" Vroeg Snowypaw zowat toonloos. Thrushpaw haalde een wenkbrauw op en wou zijn bekje open trekken. "Is de hoge heer van de troon gekomen om het voetvolk te begroeten?" Thrushpaw moest grinniken bij die opmerking. "Ag, lieverd, jij behoort niet bij het voetvolk," sprak hij met een grijns. "Dat is waar Ashpaw tot behoort," grinnikte hij met een best wel gemene blik. "Sorry dat ik trouwens wat minder aanwezig was voor jou..." miauwde hij, niet wetend wat hij eigenlijk allemaal veroorzaakt had.

"Dat je durft zo over een andere apprentice te praten." Thrushpaw moest lagen bij de worden. "Dat heb ik zo mn redenen voor," sprak hij met knarsende tanden. "Ik vind het respectloos." Thrushpaw stak zijn neus in de lucht. "Dat verdient dat stuk mislukte haarbal ook," siste hij. "Overigens wil ik niet dat je me lieverd noemt." Thrushpaw zei toen niks en keek naar Snowypaw. Wacht eens even, dit was niet de Snowypaw die hij kende. "Afwezig?" De ongelovige toon in haar stem deed hem zijn ogen vernauwen. Van waar die toon? "Straal negeren, dat noem jij... Afwezig?" De kwade toon in Snowypaw's stem deed hem dit keer ongelovige kijken. "Wat? Dat deed ik niet!" Dit keer was zijn stem wat luider.

"Als ik jou zo hoor praten, zal Ashpaw een veel betere Warrior zijn dan jij." Thrushpaw zette kort een verbaasde blik op en fronste daarna. "Hij past meer bij de kittypets," hij had een humoristische toon terwijl hij dat zei. "Een echte Warrior geeft om zijn clan genoten..." Thrushpaw trok een wenkbrauw op. "Oh?" Hij vernauwde zijn ogen. "Nou, ik zie hem niet als een clan genoot, en laat staan dat ik om hem geef!" Siste hij. "Dat deed je wel! Als ik met je praatte antwoordde je niet of liep je weg! Als ik naar je toe kwam, draaide je je om!" Thrushpaw keek haar verward aan. "Dat zal ik nooit gedaan hebben!" Riep hij uit duidelijk geschokt. Loog ze nou echt tegen hem? "Ga weg en laat me met rust!" Thrushpaw vernauwde zijn ogen en keek haar aan met een verwarde, maar ook boze blik. "Ik moet je niet meer!" Ging er achter aan. "Waarom zou ik! Waarom doe je zo! We waren beste vrienden, verdorie!" Zijn nek haren gingen overeind. "Maar als je dat niet meer wilt zijn...-" hij kwam dichter bij en keek haar recht aan met een kwade blik. "P-r-i-m-a!" Sprak hij redelijk luid en kwaad maar ook langzaam.

"Dat heb je wel gedaan..." Thrushpaw verstijfde even en probeerde die momenten om hoog te halen. Maar dat lukte het niet... Zou hij het dan echt onbewust gedaan hebbe... Thrushpaw kwam dichter bij, en sprak zijn woorden uit. "B-blijf uit mijn buurt!" Hij merkte dat Snowypaw trilde, maar hij voelde zich te opgefokt. Dit was zijn primaire reactie, als jij in paniek raakte, en er te vaak een gevoelige snaar werd geraakt was dit zijn reactie. Dreigend over komen. "Je bent verandert! Ben je nou echt zo blind? Zie je het echt niet?" De woorden drongen amper tot hem door en hij liep dichter bij. Tot hij bijna neus op neus met haar stond. "Ik had een beste vriend ja." Miauwde ze. "Maar die is verdwenen toen ik een apprentice werd." Miauwde ze vervolgens. Thrushpaw duwde Snowypaw op haar rug. "Weet je wat, je had ook naar me toe kunnen komen. Ik kwam bijna altijd naar je toe!" Siste hij in haar oor, niet wetend dat hij gewoon helemaal verkeerd was, en bovenal verkeerd bezig.

Thrushpaw wist niet wat er met hem aan de hand was, wat wel te zien was, was dat hij overduidelijk niet zich zelf was. Hij leek meer op een kat die bestuurd werd door een Darkforest cat. Zijn ogen stonden kwaad en kil op Snowypaw gericht. Hoe kon ze zo doen tegen hem? Zo erg was het toch niet wat hij geflikt had? En die ruzie met Ashpaw! Die was terecht! Hij had zelfs geprobeerd in het begin gewoon vrienden te zijn. Wat kon hij er aan doen dat Ashpaw een jaloers verwend misbaksel was? "Laat me los! Thrushpaw! Nu!" De stem van Snowypaw was gevuld met angst, maar het deed hem niks. "Laat me LOS!" Gilde Snowypaw. Snowypaw haalde uit met haar poten, en één er van gleed langs zijn wang waar langzaam bloed in op welde. Thrushpaw deed haar kop dichter bij haar. Thrushpaw verzette zicht niet, hij zette enkel meer kracht op Snowypaw vast te houden, en onbewust zette hij zelfs zijn nagels uit. Hij wou dingen zeggen, maar hij maakte enkel stotterende geluiden, niet wetend wat hij moest zeggen...

Thrushpaw kon niet lang meer boven op Snowypaw blijven, want Nightpaw zorgde er voor dat hij van Snowypaw af ging, want de apprentice trok hem van haar af. Uit blindheid viel hij de apprentice vrijwel meteen aan. "Wie noem jij een Kittypet, lafbek!" Snauwde hij terwijl hij de apprentice een mep wou verkopen. Maar daar kreeg hij ook niet de kans voor. "Wat is dit?" Hoorde hij de stem van Rushstar zeggen. Het deed hem niet veel, het maakte hem niet bang, het maakte hem niet klein, hij had respect voor Rushstar, dus het enige wat hij deed was zwijgen en weg gaan van Nightpaw. Hij had geen zin om uit te leggen wat er gaande was, dus hij wachtte af tot een ander het woord zou nemen. Hij wierp een blik op Snowypaw, die nu dus grotendeels emotieloos stond. Het maakte hem niks uit, hij was kwaad op die verrader, en dat zou niet snel bij trekken.

Nightpaw nam het woord. "Ik weet niet wat er gaande was, Rushstar. Toen ik terug kwam van de jacht, zag ik dat Thrushpaw mn zusje aanviel. Daarna werd ik zo kwaad dat ik hém weer aanviel." Thrushpaw wierp hem een korte kille blik maar zei nog steeds niks. "Nou, en jullie verhaal is?" Thrushpaw wou wel beginnen toen Rushstar dat vroeg. Maar Snowypaw stotterde. "I-i-ik... Ik... H-hij..." Stamelde ze. Thrushpaw rolde met zijn ogen. Hoe had hij ooit bevriend kunnen raken met zo'n angst haas? "Nou, oké dan. De oorzaak is, ik werd apprentice, ik wou trainen, vergat Snowypaw wat, terwijl we een goede vriendschap hadden. Ik moest mijn mentor delen met een misbaksel en een jaloers kreng genaamd Ashpaw, Snowypaw vond het maar niks dat ik Ashpaw behandelde als een misbaksel terwijl dat vrijwel oprecht is. En toen ontstond dit, einde," sprak hij luchtig en kil waarna hij zijn blik van Rushstar naar Snowypaw verplaatste, en daarna weer terug naar Rushstar. Zijn toon was gewaagd. Maar dat boeide hem dit keer niet.