Don't try to tell me what I should do! [&Shrewleap]

Met korte pasjes trippelde een jonge calico poes het kamp uit. Ze wist dat ze zonder gezelschap het kamp eigenlijk niet uit mocht maar het boeide haar niet veel. Ze was toch wel goed genoeg om ieder ander te trotseren die op haar pad kwam. En bovendien, regels golden voor haar niet. Regels waren er om te breken of te buigen naar je eigen hand, dat was alles wat zij geleerd had. Ze had geen vrienden, maar die had ze ook echt niet nodig, ze stond er altijd al alleen voor. Bovendien gaven vrienden je alleen maar meer problemen en gezeur. Ze moest er niet aan denken om het gezeur van anderen aan te moeten horen, alsof ze niks beters te doen had met haar leven. Haar passen versnelde niet en ze keek alert om zich heen, klaar om toe te slaan wanneer dat nodig was. ''Pff Waardeloze misbaksels,'' Siste ze zodra ze een mentor en diens apprentice zagen trainen. Verspilling van de tijd dus, en waarom anderen trainen. zE zouden zichzelf maar moeten leren trainen, dat had zij ook gedaan en ze had het prima gered. Op een open plek bleef ze zitten en zwiepte met haar staart. ''Echt is er nu echt niks te doen is dit gat hier?'' Mopperde ze, voornamelijk uit verveling. het liefst was ze nu gaan rondzoeken naar iemand om mee te knokken.

Langzaam klom de zwart witte poes uit haar Den, de zoete geuren van Newleaf kwamen haar neus binnen. Eindelijk was ze bevrijd van die hel, de Nursery. Haar kittens werden door prima Mentors getraind, waaronder een paar nieuwe Warriors waarvan ze het nog niet zo zeker wist, alleen had ze één klein probleempje. De reden waarom ze in de Nursery had gelegen. Haar partner en relatie daarmee. De poes schudde haar kopje en trippelde het kamp uit. Wolftail had haar gesprek met hem niet goed opgepakt en nu weigerde zij hem nog te spreken. Hij was kinderachtig. Hij had niet eens tijd met haar besteed in dat rot nest. Nee, daar kon ze niet mee leven. hij was als een soort aanhangsel dat haar maar geen aandacht wilde geven en haar langzaamaan naar beneden wilde trekken. Een beweging leidde haar van haar depressieve gedachten af. Een calico schim bevond zich niet ver van haar. Nieuwsgierig trippelde Shrew naar de poes toe en herkende haar als Demonpaw. ''Echt is er nu echt niks te doen is dit gat hier?'' Hoorde ze de poes nog net mopperen. Met een scherpe blik in haar ogen ging ze voor de poes staan en keek haar strak aan. "Well, je kan ook voor je Clan gaan jagen." Zei ze tegen de jonge poes en vernauwde haar blik. Iets wat ze echt vervelend vond, was een luie Apprentice. Zelfs als je nog geen Mentor had, je kon toch wel iets gaan doen. Ga dan mee op een patrouille, dan leer je tenminste nog iets. Shrew schudde haar kop en wachtte op een antwoord, wat waarschijnlijk net zei scherp zou zijn.

Ze was blijven zitten, chagerijnig tot op het bot. Als ze nu een mentor had gehad had ze waarschijnlijk van die belachelijke klusjes moeten gaan doen. Nou, daar had ze echt geen zin in ze was geen slaafje. Nee, ze wilde niet eens een achterlijke mentor, die zou haar alleen maar lastigvallen zoals alle anderen. Pootstappen bereikte haar oren en ze draaide zich om, haar donkergroene ogen met een kille blik richtend op haar gezelschap. Daar werd ze strak terug aangekeken door Shrewleap. niet dat ze daar van onder de indruk was, ze was dat van niemand. "Well, je kan ook voor je Clan gaan jagen." Klonk de stem van de zwartwitte poes en het kleinere poesje lachtte kort en spottend. ''Waarom zou ik? Wat doen ze voor mij. ik zorg voor mezelf en niet voor anderen. Als ze niet eens voor zichzelf kunnen zorgen stellen ze helemaal niks voor.'' Antwoordde ze en stond op. Ze was niet groot maar had wel wat langere poten dan de rest. Haar blik was koeltjes en half uitdagend. ''En trouwens wat denk je dat jij eraan kunt doen?'' Ze grijnsde even sinister en keek de zwartwitte poes arrogant aan. Nee ze kon haar niks maken,e n haar verklikken. Dan zou ze straf krijgen, en weet je wat ze dan met die straf konden doen? Ergens insteken waar geen licht meer kwam. Ze had geen respect voor anderen, zij hadden maar respect voor haar. Zo niet, nou dan vond ze daar wel weer een oplossing voor.

''Waarom zou ik? Wat doen ze voor mij. ik zorg voor mezelf en niet voor anderen. Als ze niet eens voor zichzelf kunnen zorgen stellen ze helemaal niks voor.'' De poes stond op en liet haar lengte zien, ze was aardig lang, maar een Warrior kon haar makkelijk bedwingen qua grootte. Toch klonk haar stem uitdagend, alsof ze alles al wist. Shrew ging zelf zitten en bleef kalm, terwijl ze haar staart om haar poten wikkelde. Wat had deze Apprentice nog meer te zeggen? Dat ze de beste was en dus ook een betere behandeling moest krijgen? Nou dan zou Shrew wel wat kunnen verzinnen voor d'r. ''En trouwens wat denk je dat jij eraan kunt doen?'' Terwijl de poes grijnsde liet Shrew zelf ook een klein glimlachje zien. Wat zij eraan kon doen? "Ik denk dat een straf jou niets kan leren, aangezien ik je deze zo zie negeren." Zei Shrew koud en liet niets meer van haar Queentijd zien. Ze was sowieso nooit een goede Queen geweest, ze had een hekel om voor die kittens van die verrader te zorgen. Ze trok wat met haar lip uit verachting, maar bedacht zich toen dat ze niet alleen was. "Dus daarom zal ik je wel eens meenemen op pad. En als je niet mee komt kan ik er ook voor zorgen dat je de komende dagen niet eens het kamp mag verlaten." Nu keerde Shrew die uitdagende blik terug, eens zien wat ze daarop te zeggen had.

Qua haar bouw en spieropbouw was ze nog een apprentice maar ze stond hoger op haar poten dan de rest. ze was er trots op, net als op haar uiterlijk. Ze wist hoe ze was en dat ze simpelweg mooi was. Ze bleef grijnzen, niet bang voor de zwartwitte poes. Shrewleap ging zitten en krulde haar staart om haar poten, iets was Demonpaw teleurstelde. Ze had wel wat heftigers en sterkers verwacht van haar. Maar ach, wat kon je anders verwachten van een van die clangenoten van haar. "Ik denk dat een straf jou niets kan leren, aangezien ik je deze zo zie negeren." Zei de poes koud en de calico apprentice snoof. Welke straf, noemde ze dat nu echt een straf. Dacht ze nu echt dat ze iemand kon straffen door een opmerking te maken? Ha! Ze was nog hopelozer dan dat de apprentice had gedacht. Maar toch was ze iets op haar hoede, je wist nooit wat je van anderen kon verwachten. "Dus daarom zal ik je wel eens meenemen op pad. En als je niet mee komt kan ik er ook voor zorgen dat je de komende dagen niet eens het kamp mag verlaten." Nu lachte het jonge poesje weer en keek Shrewleap strak aan. ''En jij denkt nu echt dat ik me laat tegenhouden?'' Haar ogen glansden arrogant en ze hief haar kop. ''Als ik wat wil dan doe ik dat, en niemand die mij tegen houdt.'' haar antwoorden kwamen sneller dan dat van de meeste, dat kwam omdat ze niet hoefde na te denken over wat ze zei. ''Dus...'' Sprak het jonge poesje en kon het niet laten om te grijnzen.

De poes snoof en Shrew vernauwde haar blik nog wat meer. Ze had duidelijk geen respect voor anderen, meer dat de anderen respect moesten hebben voor haar. En toen lachte ze, alsof Shrew net gewoon een grapje had gemaakt wat niemand serieus zou nemen. ''En jij denkt nu echt dat ik me laat tegenhouden?'' Een arrogante blik verscheen in de ogen van de jonge lapjespoes en ze hief haar kopje op. ''Als ik wat wil dan doe ik dat, en niemand die mij tegen houdt.'' Een kleine vlam van woede ontstond in Shrew's maag en ze begroef haar klauwen in de grond. Door dit soort katten werd de ShadowClan arrogant genoemd. ''Dus...'' En bij dat woord kon ze het niet houden. Vooral omdat die grijns het helemaal af maakte. Woedend sprong de poes op en dook met haar volle gewicht tegen de Apprentice, zodat deze waarschijnlijk door het overtreffende gewicht zou vallen. Grommend keek ze neer op de poes, terwijl ze probeerde om deze onder haar te houden. Met haar oren in haar nek geduwd keek ze haar aan. "Nu moet jij even luisteren," Snauwde ze tegen Demonpaw en waagde het niet om die aardige poes weer te laten zien. "Door jouw soort luie, arrogante katten wordt de ShadowClan zwak genoemd. Dus jij gaat nu beleefd een antwoord geven, want anders zal ik een hel van je leven maken in de Clan." Maakte ze haar zin grommend af en bleef zo staan.

Ze kon al zien dat Shrewleap niet blij van haar werd, maar het interesseerde haar totaal niet. Waarom zou het haar wat interesseren, ze stond toch wel boven haar. Ze zag de woede in de ogen van de poes en voelde plots haar gewicht op haar eigen lijfje. "Nu moet jij even luisteren," Sprak Shrewleap en Demonpaw staarde haar strak aan. Haar oren gingen langzaam liggen en ze sloeg haar klauwen uit "Door jouw soort luie, arrogante katten wordt de ShadowClan zwak genoemd. Dus jij gaat nu beleefd een antwoord geven, want anders zal ik een hel van je leven maken in de Clan." Het gevlekte poesje tilde haar achterpoten op en trapte Shrewleap van zich af. Soepel stond ze weer op en keek Shrewleap met brandende ogen aan. ''Ik, lui?'' Siste ze en lachtte weer. ''Grappenmaker. Ik ben alles behalve lui, ik weiger gewoon taken te doen voor zwakkelingen. Ze leren maar voor zichzelf te zorgen.'' Snauwde ze en staarde Shrewpleap aan, haar klauwen uitgeslagen en haar staart zwiepend. ''Ik ben niet onder de indruk van je. So cut the crap and get lost.'' Vervolgde ze en begon langzaam te lopen, haar ogen niet van Shrewleap afwendend. ''En Hell? Laat maar komen, want ik weiger beleefd te doen tegen zij die zo waardeloos zijn als jij.'' Sneerde ze en grijnsde toen weer kort. Haar pootjes maakte geen enkel geluid op de ondergrond en haar ogen glansden.

Shrewleap

Just look into your heart
and do whatever the hell makes you happy

Het was dat Shrew haar spieren wat had verzwakt, anders had ze nu mooi wat pijnlijke blauwe plekken gekregen. plotseling voelde ze de krachtige achterpoten van Demonpaw tegen haar buik aan duwen. Voor een moment leek het alsof ze haar hele maaginhoud over de poes heen zou spugen, maar Shrew verzwakte haar grip op de Apprentice en liet zich wegduwen. Even keek ze naar haar maag en toen ze zag dat daar niets mee aan de hand was, richtte ze haar volledige, furieuze aandacht weer op de poes. ''Ik, lui?'' De stem van de Apprentice klonk sissend, maar daar trok ze zich niets van aan. ''Grappenmaker. Ik ben alles behalve lui, ik weiger gewoon taken te doen voor zwakkelingen. Ze leren maar voor zichzelf te zorgen.'' De bewegingen van de calico staart trokken even haar aandacht, maar toch was ze bereid voor elke aanval. Ze was een volleerde Warrior, zo gemakkelijk liet ze niet van zich winnen. ''Ik ben niet onder de indruk van je. So cut the crap and get lost.'' Shrew vernauwde haar blik en keek toe hoe de Apprentice haar aan bleef kijken. ''En Hell? Laat maar komen, want ik weiger beleefd te doen tegen zij die zo waardeloos zijn als jij.'' Een vervelende grijns verscheen op het gelaat van Demonpaw en Shrew kneep haar ogen even dicht. Wat moest ze nu doen? Haar kittens hadden nooit zo gedaan, alhoewel ze nooit zo'n goede moeder was geweest. "Nou," Begon ze terwijl ze nog niet eens klaar was met het bedenken van een plan. "Dan ben ik bang dat ik je de hele dag zal moeten begeleiden. Ook al heb je er geen zin in. We willen natuurlijk geen herrieschoppers in de Clan." Shrew's ogen twinkelden vrolijk en ze deed een paar passen in de richting van Demonpaw.

Mood: Trying to be bitchy ~
With Who? Demonpaw
Words: 300 [;D]

Ze mocht dan wel een apprentice zijn maar ze weigerde zich te laten behandelen als een minderwaardige. Ze was net zo waardig als de rest, dan wel niet beter. De rest gedoeg zich allemaal als een stelletje mietjes, en dat bewees de poes voor haar ook maar weer. Ze zag de kwade blik wel en moest er bijna om lachen. Verwachtte deze poes nu van haar dat zij onder de indruk was van zo'n houding? Je zou veel meer uit de kast moeten trekken om haar onder de indruk te krijgen, laat staan bang. "Nou," Begon de poes en Demon staarde haar strak aan, haar blik geen seconde veranderend. "Dan ben ik bang dat ik je de hele dag zal moeten begeleiden. Ook al heb je er geen zin in. We willen natuurlijk geen herrieschoppers in de Clan." Nu rolde de gevleckte poes met haar ogen. ''Geweldig, de hele dag opgescheept zitten met een waardeloos stuk vreten. Wie wil dat nu niet?'' Antwoordde ze sarcastisch en staarde de poes weer aan. ''Bovendien kan ik mezelf niet plaatsen als herrieschopper. ik toon simpelweg wat ik waard ben en de rest niet.'' Haar stem werd ietsjes arrogant en ze grijnsde weer breed. ''Maar als je denkt dat je mij aankunt een hele dag, ga je gang maar. Eens zien of je het volhoudt.'' Ze deed een uitdagende stap naar voren en haar ogen glansden kil.